"မာမီ မျပန္ေသးဘူးလားလို႔"
"သကၠရာဇ္ေမာင္ရယ္ ဘယ္လိုေတြျဖစ္ေနတာလဲ မာမီတစ္ရက္ႏွစ္ရက္ေနပါရေစဦး"
"မာမီကလဲ အလုပ္ေၾကာင့္လာတာဆို အလုပ္လဲၿပီးၿပီမဟုတ္လား မျပန္ေသးဘူးလား မာမီရယ္ ေဒါင္း ေနရခက္ေအာင္"
"အမေလး ငါ့သမက္နဲ႕ငါနဲ႕က အေနသားႀကီး မင္း သာေနရခက္ေနတာ"
"......"
ဒီကေလးမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ မနက္နိုးတည္းက လူကို အတင္းႏွင္လႊတ္ေနတာ။ ဒီကေတာ့ ဒီသားႏွစ္ေယာက္အဆင္ေျပပါ့မလားဆိုၿပီး လာၾကည့္တာ သူတို႔က အေျပလြန္လို႔ ကိုယ့္ကိုေတာင္ အတင္းႏွင္လႊတ္ေနၿပီ။
"မာမီလို႔...."
"ေအး ျပန္မယ္ သကၠရာဇ္ေမာင္ရယ္ မာမီျပန္မယ္ဟုတ္ၿပီလား ဒါေပမယ့္ သား ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္တာနဲ႕ အလုပ္ေတြကို အရင္ကထပ္ႏွစ္ဆပိုလုပ္ရမယ္ဆိုတာကိုမေမ့နဲ႕ေနာ္"
"မာမီကဗ်ာ သား ေဒါင္းနဲ႕ျပန္တိုင္မွာေနာ္"
"အမေလး ေဒါင္းနဲ႕ေတာ့ျပန္မတိုင္လိုက္ပါနဲ႕ ေမာင္မင္းႀကီးသားရယ္"
"ဒါပဲေနာ္ မာမီ သားလဲ မာမီနဲ႕အတူ အၾကာႀကီးေနခ်င္တာေပါ့ ဒါေပမယ့္ ေဒါင္းက မာမီေအာက္ထပ္မွာရွိေနတယ္ဆိုၿပီး ညဖက္ေရဆင္းေသာက္လဲ သူ႕မွာ ေျခသံမၾကားေအာင္လုပ္ေနရတာ သားအေပၚမွာရွိေနလဲ စကားကိုက်ယ္က်ယ္မေျပာနဲ႕ အိမ္မွာ လူႀကီးရွိတယ္ လမ္းေလွ်ာက္လဲ ေျခသံမၾကားေစနဲ႕ ေအာက္မွာ လူႀကီးရွိတယ္ဆိုၿပီး နားပူဆာပူေတြလုပ္လြန္းလို႔ပါဗ်ာ"
"ဟုတ္ပါၿပီ သကၠရာဇ္ေမာင္ရယ္ ေနဦး လာဦး မာမီ့နား"
"ဟုတ္"
သကၠရာဇ္ေမာင္လဲ ဟိုဘက္ေလွ်ာက္ ဒီဘက္ေလွ်ာက္လိုက္ႏွင့္ မာမီ့ကိုတရားခ်ေနရတာ ေညာင္းလာတာေၾကာင့္ မာမီ စာထိုင္ဖတ္ေနတဲ့ ဆိုဖာထိုင္ခုံ ရဲ႕ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ခုံမွာ ဝင္ထိုင္လိုက္ေလ၏။
"ေဒါင္းကို သားကခ်စ္လား"
"ဟုတ္ ခ်စ္တယ္ဗ်"
"အင္း ေဒါင္းဘက္ကေရာ"
"ႀကိဳးစားေပးမယ္ေျပာတယ္ မာမီ"
YOU ARE READING
ᴅᴀᴜɴɢ
RomanceThis is a work of fiction. Any names, characters or events are fictional.
