၇၀ ခုနှစ်က မင်းရဲ့ခင်ပွန်းဆီ ကံကောင်းခြင်းတွေယူဆောင်သွားပါ (ဘာသာပြန်)

အပိုင်း ၄ - စနစ်အမှတ်

Unicode

၇၀ ခုနှစ်က မင်းခင်ပွန်းဆီ ကံကောင်းခြင်းတွေ ယူဆောင်သွားပါ

အပိုင်း ၄ - စနစ်အမှတ်

"အရမ်းမွှေးတာပဲ စုယွဲ့ နင် ဘာလုပ်ထားတာလဲ။"  ထိုအချိန်တွင် လီရှောင်ချင်းက တံခါးဝမှ ဝင်လာပြီး မီးဖိုချောင်ရှိ ရနံ့ကို ရှူရှိုက်မိသောအခါ အနံ့မခံဘဲမနေနိုင်တော့ပေ။

စုယွဲ့က ပြုံးပြီးပြောလိုက်သည်။ "ငါ ယာဂုပြုတ်ပြီး ပန်ကိတ် နည်းနည်းလုပ်ထားတယ်။ နင်တို့ ဒီနေ့ အလုပ်ကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် လုပ်ရမယ်လို့ ငါထင်တယ်၊ နင်ကိုယ်တိုင် စားရင် ပိုကောင်းမယ် ထင်တယ်"

လီရှောင်ချင်းက ခေါင်းညိတ်သဘောတူပြီး ဒယ်အိုးထဲက ပန်ကိတ်တွေကို လှမ်းကြည့်သည်။ "အခုတော့ နေ့တိုင်း အလုပ်က အရမ်းပင်ပန်းနေတော့ အခြောက်တွေ စားရတာပေါ့၊ မဟုတ်ရင် လူက သည်းမခံနိုင်ဘူး။ ဒါပေမယ့် မနေ့ မနက်က ပန်ကိတ်တွေကို လုပ်ခဲ့ပေမယ့် အရသာက ဘာကြောင့် ဒီလောက်မကောင်းရတာလဲ။  စုယွဲ့  နင် ဆန်ကိတ်ကို တကယ်လုပ်ခဲ့တာလား။

စုယွဲ့က အိုးအဖုံးကို မြှောက်လိုက်ပြီး ပြောလိုက်သည်။  "ကြည့်လိုက်၊ ဒါက ဆန်ကိတ်လား ဒါမှမဟုတ် အသားလား"

လီရှောင်ချင်း စေ့စေ့ကြည့်ကာ မျက်လုံးကို အနည်းငယ်ပြူးပြီး စပ်စုလိုက်သည်။  "စုယွဲ့ နင့် ပန်ကိတ်တွေက ဘာလို့ အနက်ရောင် မဖြစ်တာလဲ။  အ​ရောင်​က  ​ရွှေ​ရောင်​​လေးနဲ့ လှတယ်​ ဘယ်​လိုလုပ်​တာလဲ။"

စုယွဲ့က သူမကို သီးသန့်မဖုံးကွယ်ထားဘဲ သင်ကြားပေးခဲ့သည်– “မုန့်စိမ်းကို ကျက်တဲ့အခါ ရေပမာဏနဲ့ မုန့်ညက်ရဲ့ အစွမ်းသတ္တိကို ကျွမ်းကျင်နေသမျှ မုန့်ညက်က နူးညံ့ပြီး မွှေးလာမှာ။ အဲ့နောက်မှာ ဆီတစ်လွှာကို ပွတ်တိုက်ပေးရမယ်။  မချက်ပြုတ်ခင် အသိုက်လုပ်ထားတော့ ကိတ်မုန့်က မမဲတော့ဘူး။  အနံ့ရလို့ ငံပြာရည်ကို ညှိပြီး ပွတ်ပေးလိုက်တယ်။ သင်ယူချင်ရင် နောက်တစ်ခါ ဟင်းချက်ဖို့ အလှည့်ကျရင် သင်ပေးမယ်။"