၇၀ ခုနှစ်က မင်းရဲ့ခင်ပွန်းဆီ ကံကောင်းခြင်းတွေယူဆောင်သွားပါ (ဘာသာပြန်)

အပိုင်း ၁၂.၁ - စားခြင်း

Unicode

၇၀ ခုနှစ်က မင်းခင်ပွန်းဆီ ကံကောင်းခြင်းတွေ ယူဆောင်သွားပါ

အပိုင်း ၁၂.၁ -  စားခြင်း

ဟန်အိုက်ကောက ခဏလောက်ရပ်သွားပြီး ခေါင်းညိမ့်လိုက်သည်။  “ဟမ်”

အဘွားကြီး ဟန်က ကျေနပ်စွာ ပြုံးလိုက်သည်။

ညစာစားပြီးနောက် အဘွားကြီး ဟန်က ပင်မခန်းရှိ ထိုင်ခုံပေါ်တွင်ထိုင်ကာ ဟန်အိုက်မင်ကို စကားပြောရန် တားခဲ့သည်။ အဘွားကြီးသည် ယနေ့ လမုန့်ရောင်းတဲ့အကြောင်း မေးမှန်း လူတိုင်းသိကြကာ အားလုံးက ကြားချင်ကြပြီး မထွက်သွားခဲ့ကြပေ။

အဘွားကြီး ဟန်က ဒီကိစ္စကို လူတိုင်းကို ထိန်းထားလို့ မရဘူးဆိုတာ သိသည်။ ဒါကြောင့် သူမက လူတွေကို အလျင်စလိုမလုပ်ဘဲ သူတို့ကို ဒီမှာ နားထောင်ခွင့်ပေးခဲ့သည်။

ဟန်အိုက်မင်က ဒီနေ့ ကိစ္စတွေကို လူတိုင်းကို ပြောပြပြီး ပြီးတဲ့အခါ စုယွဲ့ပေးတဲ့ လက်မှတ်နဲ့ ပိုက်ဆံတွေကို ထုတ်ပြီး အဘွားကြီး ဟန်ကို ပေးခဲ့သည်။ "အမေ၊ ဒီမှာ အစ်မစုယွဲ့ ပေးခဲ့တာ။ သိမ်းထားလိုက်ပါ။"

ဟန်၏ တတိယမြောက်ဇနီးက  အံ့သြသွားသည်။ “အများကြီးပဲ။ ဒါက ပိုက်ဆံအများကြီးပဲ”

ယခုအချိန်တွင် ကျေးလက်နေပြည်သူများသည် တစ်နေ့လျှင် ဆင့်အနည်းငယ်သာ ဝင်ငွေရနိုင်သည်။ထို့ကြောင့် ဟန်အိုက်မင်က တစ်နေ့တာ ဝင်ငွေများစွာရရှိနေသည်မှာ အံ့သြစရာပင်။

အဘွားကြီး ဟန် လည်း အံ့အားသင့်သွားပြီး "စတုတ္ထလေး၊ ဘာလို့များ ဒီလောက်များနေရတာလဲ၊ မင်း အစ်မစုယွဲ့ ဆီက ပိုက်ဆံထပ် မယူလားဘူးမလား"

"အမေ၊ မင်းဘာပြောနေတာလဲ၊ ကျွန်တော်က ဒီလိုလူတစ်ယောက်ဖြစ်နိုင်မလား" ဟန်အိုက်မင်က မကျေမနပ်အော်ပြောခဲ့သည်။ "တစ်ပြားတစ်ချပ်မှ ငါမလောဘမကြီးပါဘူး။ ရောင်းရငွေ အားလုံးကို အစ်မစုယွဲ့ကို ပေးတယ်။ အစက အစ်မစုယွဲ့က ပိုပေးတယ်။ ကျွန်တော် နည်းနည်းပြန်ပေးလိုက်တယ်။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ လမုန့်က ဆီ၊ ခေါက်ဆွဲ၊ သကြားနဲ့ တခြားအရာတွေလိုတာမို့ ပိုက်ဆံတောင်းစရာ မလိုဘူး။ ပိုက်ဆံကို ဖယ်ပြီး ခွဲပေးရမယ်။ လောဘကြီးမနေရဘူး။"