၇၀ ခုနှစ်က မင်းရဲ့ခင်ပွန်းဆီ ကံကောင်းခြင်းတွေယူဆောင်သွားပါ (ဘာသာပြန်)

အပိုင်း ၂၆ - စိတ်နှလုံးကို ပြသခြင်း

Unicode

၇၀ ခုနှစ်က မင်းခင်ပွန်းဆီ ကံကောင်းခြင်းတွေ ယူဆောင်သွားပါ

အပိုင်း ၂၆ - စိတ်နှလုံးကို ပြသခြင်း

ဟန်အိုက်ကောက မိုးရေထဲတွင် ထော့နဲ့ ထော့နဲ့ ဖြစ်နေခဲ့သည်။ ဤအချိန်အတွင်း သူ အကြိမ်ပေါင်း မရေမတွက်နိုင်သော ချော်လဲခဲ့ပြီး ရွှံ့များ တကိုယ်လုံး ပေကျံနေခဲ့သည်။ မိုးကလည်း သူ့အဝတ်များထဲ စီးကျလာပြီး သူ့အဝတ်များ စိုစွတ်စေသော်လည်း ဘာကိုမှ ဂရုမစိုက်ပေ။ များမကြာမီပင် ပညာတတ်လူငယ်များ၏ တံခါးဝသို့ ရောက်လာသည်။

တံခါးက လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ အရင်ကလို မဝင်ရဲတော့ဘူး။

စုယွဲ့၏ အသံအပါအဝင် အခန်းတစ်ခုမှ ထွက်လာသောအသံကို သူကြားလိုက်ရသဖြင့် တံခါးဆီသို့ လျှောက်သွားပြီး လက်ကိုမြှောက်ကာ တံခါးခေါက်လိုက်သည်။

စုယွဲ့နဲ့ တခြားသူတွေက ဘာဆက်လုပ်ရမလဲဆိုတာ ဆွေးနွေးနေကြချိန် တံခါးခေါက်သံကို ကြားလိုက်ရသည်။ သူတို့အားလုံး မော့ကြည့်တဲ့အခါမှာတော့ အရပ်ရှည်ရှည်နဲ့ စစ်ဝတ်စုံဝတ်ထားတဲ့ လူက တုတ်တစ်ချောင်းနဲ့ တံခါးဝမှာ ရပ်နေတာကို တွေ့လိုက်ရသည်။

ဟန်အိုက်ကောက သူ့ ဒဏ်ရာကြောင့် အိမ်အပြင်ကို ထွက်ခဲရတဲ့အတွက် သာမန် ပညာတတ်လူငယ်တွေက သူ့ကို လုံးဝမသိခဲ့ကြဘဲ လီရှောင်ချင်းနဲ့ စုယွဲ့ကသာ သူ့ကို သိကြသည်။

စုယွဲ့က အံ့အားသင့်သွားပြီး ခဏတာမျှ မတုံ့ပြန်နိုင်ခဲ့ပေ။

လီရှောသ်ချင်းက ပထမဆုံး တုံ့ပြန်ခဲ့ပြီး မတ်တပ်ထရပ်ကာ နှုတ်ဆက်ခဲ့သည်။ "အကိုကြီး ဟန်။ အစ်ကို  ဘာလို့ ဒီကို ရောက်နေတာလဲ။ ကျွန်မတို့နဲ့ ပတ်သက်တာတွေ ရှိလို့လား"

ဟန်အိုက်ကောက သူမကို ကျော်ကာ အထဲက စုယွဲ့ကို ကြည့်ပြီးပြောခဲ့သည်။ "ကျွန်တော် စုယွဲ့ကို ရှာနေတာပါ"

လီရှောင်ချင်းက အံ့အားသင့်သွားပြီး စုယွဲ့ကို ပြန်ကြည့်လိုက်သည်။ အခြားလူများကလည်း စုယွဲ့ကို ထူးထူးခြားခြား ကြည့်လာကြသည်။ မိုးသည်းထန်စွာရွာနေချိန်ကြီး စုယွဲ့ထံ ဘာကြောင့်ရောက်လာသည်ကို သူတို့ နားမလည်ခဲ့ကြပေ။