Parcel | StellJun

Chapter 35 - Competition?

VESTER keeps on pacing back and forth in Joseph's office. The older is too exhausted from tons of paperwork on his table but the younger seems to care more about his problem rather than Joseph's mountainous workloads.

He watches his paranoid friend for about a minute with boredom and he's near to kick him out of his office. He squeezes his eyes out of annoyance and silently reaps some patients from his crops but it isn't enough. He's done with him.

"I swear, kapag hindi ka pa titigil sa kakalakad sa harapan ko, may lilipad na trashcan papunta sa'yo!" Joseph warned, glaring at the younger man's unstable state.

Vester stopped, frowning in front of him. "Marunong kang magpalipad ng mga bagay? Paliparin mo nga iyong bruhang Mary na iyon palayo kay Pavlo."

Joseph massages his temples. "Pwede ba, kumalma ka? Kanina ka pa talaga at nakakagigil ka na."

"Paano?" he exclaimed.

"Nandito ka na naman at sa akin nag-r-reklamo eh mukha ba akong Barangay Chairman? Bakit pati ako na-s-stress sa love life mo eh hindi naman ako kasali sa relasyon ninyo?" Joseph complains.

Vester frowned more. "Kaibigan kita. Malamang sa malamang na ang problema ko sa love life, problema mo na rin."

The older face palmed. "Oh my god! Isang-isa na lang talaga at tatamaan ka na sa'kin."

"Ehhhhh! Ano ba kasi ang gagawin ko?" Vester whines, stomping his feet.

Joseph sighs, trying to control his raging frustrations. "Una, kumalma ka. Pangalawa, umupo ka. Pangatlo, kumalma ka ulit. Pang-apat, kausapin mo na lang si Pavlo tungkol diyan sa problema mo at pang-lima? Kumalma ka ng paulit-ulit. Gano'n lang."

"Paano ako kakalma? Sabihin mo nga kung paano? Kakausapin? Anong sasabihin ko? What if magalit siya? Sige nga, kung ikaw ako, kaya mo ba?" Vester swallowed.

"In my case, kakayanin ko. But iyon na nga, hindi naman tayo magkapareho..." The older leans on his back.

"That. Hindi ko nga magawang buksan ang topic na iyon kasi natatakot ako sa sasabihin niya. No'ng una, kampante pa ako kasi ipinagtanggol niya ako pero after no'n, hindi ako makatulog. What if... what if sinabi niya lang iyon kasi nando'n ako? Kasi nakikinig ako?"

"Vester, look—"

"Josh, natatakot ako. What if bumalik ang feelings niya sa Mary na iyon? Pa'no ako? Saan ako pupulutin? Siya ang first love ni Pao." Vester wanted to cry and Joseph can feel that.

"Ano naman ngayon? Ikaw naman ang greatest love niya," Joseph said.

"Iba naman kasi—"

"Listen, hindi mo kailangan makipag-kompetensiya sa kanya. Magkaiba naman kayo no'ng Mary. Hindi mo rin kailangan matakot. Si Mary ay parang ghost from the past na nagparamdam ulit pero ikaw, ikaw iyong totoo kasi ikaw na ngayon ang mahal ni Pavlo."

Vester looks away. "What if magkita sila ulit? What if aakitin niya si Pao?"

"Stop overthinking things, Vester. Sinasaktan mo lang ang sarili mo," Joseph said firmly.

The younger shook his head. "Hindi mo kasi ako naiintindihan. Matagal nang bumalik si Mary sa buhay niya. Though hindi iyon itinago ni Pao sa'kin pero natatakot pa rin ako."

"Tey... ganito, makinig kang mabuti sa akin, okay? Alam ko naman ang pinupunto mo pero ku—"

"Hindi, Josh. Unang-una, nag-uusap sila over the phone. Wala lang iyon sa akin pero ang hindi ko matanggap, nagkita ulit sila. Iyon ang mas ikinakatakot ko. What if wala ako that time? Anong magiging reaction ng boyfriend ko? Josh, natameme siya. Ni hindi siya makapagsalita. Hindi ko ito sinabi kay Pao kasi natatakot ako sa sasabihin niya."