MELEZ KIZ

MELEZ KIZ 27.BÖLÜM

İyi okumalar.

Sayfayı okuduktan sonra buruşturup tekrar cebime koydum.Her ne kadar umrumda olmasını istemesem de,bu hayatımın gerçeğiydi.İnkar etsem,görmezden gelsem de bir gün karşıma çıkacak bir gerçek.

Gözlerimi kapatıp rahatlamaya çalıştım.Neden bu dünyaya normal bir insan olarak gelmemiştim ki ? Şu anda tek sorunlarımın lise dersleri,erkek arkadaşım veya alışveriş olmasını dilerdim.Normal bir genç kız gibi.

Ya ben ? Normal genç kızı bırakın normal vampir olsam bile sevinirdim sanırım.Ama...vampirdim,kurttum,şifacıydım,fazla güçlüydüm ve tanımlayamadığım başka şeylerdim işte...

Gözlerimi açıp yattığım yerde döndüm.Uykum yoktu.Saat sabahın 6'sıydı.Uyumak istiyordum.

"Melek ?"

Bir fısıltı duyduğumda irkilerek doğruldum yatakta.Cody'nin sesiydi şüphesiz ama...

"Melek ? Beni duyuyor musun ?"

"Cody ?" dediğimde karşı taraftan "İyi misin ?" sorusu geldi.Yerimden kalkıp kapıya ilerledim.Odadan çıkarken sessiz olmaya çalıştım ve yavaşça misafir odasına yürüdüm.

Kapıyı aralayıp "Cody ?" diye fısıldadım.O yatağında doğrulurken,sessizce içeri girdim.Yanına ulaştığımda yatmam için kenara kaydı.Ondan uzak dur ! Zihnimde beliren düşünceyle birlikte ayakta beklemeye devam ettim.Cody tereddütümü anlamış gibi,bana ayırdığı yere hafifçe vurdu.Bunun üzerine yavaşça yanına uzandım.

Her zaman olduğu gibi,kolunu sarıp kendine çekmedi beni.Şimdiden eksikliğini hissetmiştim aslında.

Bunu belli etmemek için "Cody,zihnime nasıl fısıldadın ?" diye sordum.Kısa bir sessizlikten sonra "Bilmiyorum." dedi."Sen nasıl yaptın ?"

Cevabım aynıydı."Bilmiyorum."

"Şimdi diğer soruma cevap ver."

Zihnime fısıldadığında odaklanıp "Hangi soru ?" dedim.

"İyi misin sorusu.İyi değilsin.Neden ?"

Derin bir nefes alıp,başımı yastığa gömdüm.Nedenini söyleyemezdim ki..Ben cevap vermeyince devam etti."Benden bir şeyler sakladığını biliyorum Melek."

Yine sustum.Yine devam etti."Şimdi söylemek zorunda değilsin.Sen hazır olana kadar beklerim."

Arkamı dönüp ona yaklaştım.Başımı göğsüne koyar koymaz,kolu bana sarıldı.Gözlerimi kapattım.

"Ne zaman hazır olurum bilmiyorum Cody.Hatta hazır olur muyum onu bile bilmiyorum."

"Olsun beklerim ben."

Sonrası uzun bir sessizlik.O arada saçlarımı öperken,kolları arasında mayışmaya başladım.Kısa süre içinde de huzurla uykuya daldım.

****

Sabah kuş cıvıltıları eşliğinde gözlerimi araladım.Kollarım yastığa sarılıyken,sahiplenici kollar bana sarılıydı.Kollarından kurtulup kalkmak yerine,bu anın tadını çıkarttım.Sımsıkı sarılmıştı bana.Doğaüstü olmasam kemiklerim kırılırdı herhalde.

"Günaydın Melek."

Başımı,elverdiğince kaldırıp yüzüne baktım."Günaydın Cody."

Yüzünü buruşturdu.Zaten uykuluydu,birde yüzünü buruşturunca çok komik görünüyordu.Güldüğümde o da güldü.

"Ben sana Melek diyorum,sen de bana bir isim takıyor musun hiç ?"

"Yoo.Aklımdan bile geçmedi.Hem Cody gayet iyi.Takma isme gerek yok."