MELEZ KIZ

MELEZ KIZ 70.BÖLÜM

Medya : Rebecca-Thomas River.

Büyükannemin cesedini yakan ateşten bir türlü gözlerimi alamıyordum.Her an alevler daha da yükseliyor,beni içine çekiyordu sanki. Bunun ateşin beni kabul etmesiyle ilgili olduğunu biliyordum ancak elementler şu an umursamak isteyeceğim en son şeydi.

Gözlerim,kalabalıkta büyükbaba Marcus'u aradı.Yalnız başına arabaya doğru gidiyordu. Başı eğilmiş,evdeki güçlü adımların yerini sürüklenen ayaklara bırakmıştı.

Arkamı dönüp ona gidecek oldum ama bileğimi kavrayan el beni durdurdu.Babam,büyükbaba Marcus'tan 1 saniye olsun gözlerini ayırmadan "Yalnız kalması gerek." diye fısıldadı.Başımı salladım.Evliliklerini hiç bilmeyen bir kızın yanında olması onu daha iyi hissettirmezdi.

Gözlerimi tekrar ateşe dikmeden önce Kate ve anneme kaydı bakışlarım.Ikisi de bir duvar gibi ifadesiz,buz gibi soğuklardı.Gözyaşları yanaklarında kurumuş,boş bakışlarla ateşi izliyorlardı.Cadı evden çıkmadan,onu yakalamış ve annemlerin önüne çıkarmıştım.Ne yaptığını anlatınca daha fazla nefes almasına gerek kalmamıştı.Onu en acı şekilde öldürmüşlerdi.

Onu öldürmeyeceğimi söylemiş ve öldürmemiştim.Bu durumda ben sözümü tutmuştum.

Yanımda duran Cody'e döndü bakışlarım.1 haftadan sonra ilk defa gözlerinde başka bir duygu vardı,üzüntü.Bunu özleyeceğimi hiç düşünmezdim.

Ona baktığımı farkedince bana döndü ve beni kollarının arasına aldı."Ağlama." diye fısıldadığında farketmiştim ağladığımı.Kollarına tutundum ve başımı göğsüne yaslayıp gözlerimi kapattım.

Bu anın hiç yaşanmamış olmasını dilerdim.

Birkaç gün sonra...

"Girebilir miyim ?"

Başımı yastıktan kaldırıp gelene baktım.Cody bir eliyle hala kapı kolunu tutuyor,reddetmeme karşılık gitmeyi bekliyordu.Yerimde doğruldum ve başımı salladım.Küçük hatta çekingen diyebileceğim adımlarla yatağa yaklaşıp bana en yakın olabilecek şekilde oturdu.

"Çıkmıyormuşsun odandan."

Bir şey demeden kucağımda birleştirdiğim ellerime baktım bir süre.Evime gelmeyi kesmişti,onu sadece dışarda görüyordum artık. Telefonda çok vakit geçirmediğim için de konuşmuyorduk neredeyse.Ona en ihtiyacım olan zamanlarda bana en uzak kişi olmuştı.

Ashton'la bile ondan çok görüşmüştüm. Bu acıydı.

Elini hafifçe çeneme koydu ve kaldırarak ona bakmamı sağladı."Summer ?"

"Evet oldu öyle bir şey."

Başımı geri çekip elini havada bıraktım.Kaşlarını çatmıştı bu hareketime."Ne oluyor Summer ?"

Ağzımdan kısık bir "Hah !" sesi çıktı.Ona ihtiyacım olduğu zamanda yanımda olmamasına kırgındım ve bunu bilmiyor olması fazla üzmüştü.Ancak sorusunu cevaplamadım. Ayağa kalkıp dolabıma ilerkerken "Duşa gireceğim." diye mırıldandım."Çıktığımda gitmiş ol."

Daha henüz dolap kapaklarını açmıştım ki elini belime sardı ve beni kendine çekerek sırtımı göğsüne yasladı.Kıpırdamadım bir süre.Bundan faydalanıp başını eğdi ve omzumdan öptü."Özür dilerim."

Uzaklaşmaya çalışınca diğer kolunu da köprücüklerimin üstüne bastırdı.Hala uzaklaşabileceğimi o da ben de biliyorduk ancak bunu yapmamamı sağlayan büyük bir etken vardı.Özlem.Onu çok özlemiştim.

"Neden gelmedin hiç yanıma ?"

Birkez daha öptü omzumdan."Biliyorsun nedenini,o adamla aynı ortamda olunca bizi geç sen bile geriliyorsun hem.Bu aralar sana en lazım olmayan şey."