MELEZ KIZ

FİNAL II

Final:Bölüm II

Bekledim.

Karışım boğazımı yakarak ilerlerken yutkundum ve gözlerimi karşımdaki adama diktim.Gözleri korkuyla irileşmişti.Beklediği atak bu değildi.Benden böyle bir hareket geleceğini tahmin bile etmemişti.Şimdiyse uğruna koca bir ordu toplayıp savaş çıkardığı şeyin kayıp gidişini izliyordu.

"Ne yaptın sen ?!"

İçimde birikmiş tüm nefretimi tek cümleye döktüm."Bana bir şey yapmaya gücün yok senin.Korkak gibi arkanda bir orduya sığınıp geldin."

Kimse bize karışmıyordu.Tetiktelerdi ama ağızlarını açıp tek kelime etmiyorlardı.Belki de farkındalardı.Dominic bana takıntılıydı. Yani onunla savaşması gereken bendim.

"Sen ölümcül derecede güçlü ve yenilmez birisin ! Vahşisin,sinirlendiğinde gözlerinin nasıl karardığını hissetmiyor musun ?! Gözün başka hiçbir şeyi görmüyor ! Tüm herkesin sonunu getiren sensin Alexandra ! Sen ölmeye mecbursun !"

Sinirle kükremek istediğimde birden karnıma giren ağrıyla acıyla haykırarak dizlerimin üstüne düştüm.Sanki içeride bir yaratık var da dışarı çıkmak için etimi tırmalıyor gibi acıyordu karnım.Ellerimi bir çaresi olacakmış gibi karnıma bastırdım.Her çığlığımda elementlerin etrafımda patladığını hissedebiliyordum.Canıma katılmak için hazırdılar ama ben az sonra onları da kaybedeceğimin farkındaydım.

Boğazıma yükselen acıyla başımı geriye attım.Bağırmak istiyordum ancak sesim çıkmıyordu.Biri ses tellerimi avcunda toplayıp bir hamlede koparmıştı sanki. Boğazım şişmişti,dilim kopmuştu.Ağzımdan anlaşılmaz bir sürü ses çıkıyordu ancak hiçbiri birleşip bir kelimeyi oluşturamıyordu. Çaresizce ağladım.

Ellerimi boynuma sardım ve adeta vücudumdan yardım dilendim.Ama vücudumun yaptığı tek şey tırnaklarımı uzatıp boynumda küçük kesikler bırakmak oldu.

Yavaşça içeri çekildi tırnaklarım.Her bir parmak ucumdan kanlar süzülüyordu şimdi. Önemsizdi,acının dişlerime geçince hissettirdiklerinin yanında önemsizdi. Vampirken sivrilen dişlerim içeri kaçıyor da etlerimi kesiyor gibiydi.Baskı öyle çoktu ki,dudaklarımın kenarlarından süzülen kanlara gözyaşlarım eşlik etti.

Gözlerimin önünü bile göremiyordum.Üstün görme yeteneklerim birden gitmesinin üstüne gözyaşlarının getirdiği bulanıklık da eklenince boşluğa düşmüş gibiydim.Bir nevi kördüm.

Bir kez daha attım başımı geriye.Avuç içlerimi yere yaslarken dizlerim üzerinde duruyordum.Dört ayak üstündeki bir hayvana benziyordum,emindim.Ve sonunda ağzımdan şiddetli bir kükreme çıktı.Kurt tarafım da terketmişti beni.

Acı gitti.

Hissettirdiği boşluğa dayanamayarak kendimi yere bıraktım.

"Summer !"

Yanıma geldi ve beni yavaşça kucağına çekti babam.Hareketlerini izliyordum ancak tepki verecek gücüm kalmamıştı.Benim artık hiç gücüm kalmamıştı ki.Kendimden nasıl oldu da vazgeçmiştim ben ? Bu benken,beni ben yapan şeyken nasıl bir anda onu bırakıvermiştim ? Hırs nasıl da bürümüştü gözümü.Ne yapacaktım şimdi ? Nasıl işe yarayacaktım ? Dominic'in istediği şey,hâlâ avcumda sıkı sıkıya tuttuğum şişenin içine akmıştı.Planımın işlemesi için onu kırmalıydım.O cesaretim neredeydi şimdi ? Çünkü tek yapmak istediğim karışımı yeniden içmekti.Böylece yeniden Alexandra Summer Hills olabilirdim.Güçlü,ölümsüz,Melez Kız Alexandra...

Çünkü şu an sadece yaşı ilerledikçe görüntüsü de değişecek bir canlıydım. İnsandım.

Başımı kaldırıp az ileride sinir küpüne dönmüş Dominic'e baktım.Gözleri elimdeki şişede olsa bile yüzünün kıpkırmızı oluşundan belliydi özgüveninin kırıldığı.