MELEZ KIZ

MELEZ KIZ 1.BÖLÜM

"Anne ! Burası sanırım."

Adresteki evi sonunda bulabilmenin sevinciyle annemi beklemeden kapıya koşturdum ve zili çaldım.Kapı açılana kadar,annem yanıma gelmiş ve benimle birlikte beklemişti.Ve sonunda kapı aralıklı bir şekilde açıldı.

"Merhaba.Biz yan eve bakmak için gelmiştik."

Kapının ardındaki kişi annemi duyunca kapıyı iyice açtı.Orta boylu şirin bir kadındı.

"Ah,kusura bakmayın.Ben hemen anahtarı alayım."

Başımızı sallayıp geri çekildik.Gideceğim okulun,kendi yatakhanesinde kalmak istemeyince iş başa düşmüş ve ev aramaya başlamıştım.

Uzun zamandır aradığım evi,bir ilanda görünce de ilk işim buraya gelmek olmuştu.Ev iki katlıydı ve ben tek kişiydim.Bu ev bana biraz fazla olsa da sorun olmazdı.Ne de olsa gideceğim okula yakındı.Ah,bir de manzarası güzeldi.

"Beni takip edin."

Kadın önümüzde eve doğru ilerlerken,bizde eve yöneldik.Birkaç uğraştan sonra kapıyı açıp,içeri girmemizi bekledi.

"Ben Eva,ev sahibiyim.Sanırım,evin eşyalı olduğunu biliyorsunuz.Gezmek ister misiniz ?"

Başımı sallayıp üst kata ilerledim.Birkaç oda vardı ve hiçbir eksi yönü yok gibiydi.Tekrar aşağı inip,bir de orayı gezdim.Beğenmiştim.

"Tamam.Alıyoruz."

Eva birkaç saniye tereddüle baktı bana.Ama ardından annem de beni onayladığında başını salladı.

"İstediğin zaman taşınabilirsin."

Gülümseyerek teşekkür ettiğim de annemle ödeme konusunda konuşmaya girdiler.Pekâlâ,burası yeni bir başlangıç olacaktı.

(...)

"Görüşürüz anne !"

Annem arkamdan el sallarken arabaya ilerledim.Babam beni bekliyordu.Yanına yaklaştığımda ilk işi kocaman sarılmak oldu.

"Buradan gitmen iyi olacak tatlım."

Gülümsemeye çalışıp geri çekildim.Sürücü koltuğuna otururken babamın eve doğru gerilediğini gördüm.

Bu konuda babama hâlâ kızgındım.İstemediğim halde buraya taşınmış ve yine istemediğim halde beni yatılı bir okula göndermişti.Kendince haklı sebepleri vardı tabi.Yani varmış,bana hepsi saçma gelmişti aslında.

Sinirle parmaklarımı direksiyona vurdum.Bir tarafım babama hak verirken diğer tarafım da kendince bahaneler uyduruyordu işte.

Derin nefesler alıp çevreye bakındım.Doğruca şehirden geçip yeni evime gidecektim.Okulla ilgili eşyaları daha önceden temin ettiğim için kafam rahattı.

Yol kenarlarında sıra sıra evler yolda da 5-6 araba vardı.Gece yarısına yaklaştığımız için sokaklar durgunlaşmıştı sanırım.

Ani bir dürtüyle insanların bizim varlığımızdan bile haberleri olmadığını düşündüm.Biz vampirlerden,kurtlardan,cadılardan ve okullarımızdan.Dudaklarım keyifle yukarı kıvrılırken aptal kırmızı ışık yandı.Önümde kimse olmamasına rağmen kurallara uymayı denedim ve durdum.

Evet,vampirdim.Yani %50 vampirim diyelim.

Annemin vampir köken ve babamın da kurt köken olması beni melez yapıyordu aslında.Ve bu sanırım çok iyi bir şeydi.Öyle diyorlardı en azından.

Birden kenardaki küçük grup dikkatimi çekti.2 kız ve 2 erkek konuşuyorlardı.İçlerinden birisi elinde fotoğraf makinası ile çevreye bakınıyordu.Gözleri etrafta dolaşırken bende durdu.Gülümseyerek fotoğraf makinasını kaldırdı.Ben daha kendimi koruyamadan flaş patladı.Aynı anda kırmızı ışığı umursamayarak gaza yüklendim.Buradan ne kadar çabuk uzaklaşırsam o kadar iyiydi.