MELEZ KIZ

MELEZ KIZ 43.BÖLÜM

Hızlı adımlarla geri dönerken,bana doğru yürüyen Caroline,Lucy ve Colin dikkatimi çekti.Onlara görünmeden geçip gitmek istiyordum.Etrafa bakınıp ağaçların sık olduğu bir yere ilerledim.İlk başta sadece saklanmayı düşünsem de sonradan kararımı değiştirip içlere doğru ilerledim.Ağaçlar git gide daha da sıklaşıyordu.Aldırmadan yürümeye devam ettim.Evi görebiliyordum.Sonra birden önüme biri çıktı.Geriye yalpalarken Bayan Walker'la karşılaştığımı anladım ve yavaşça yutkundum.Onunla konuşmayacak ve ona aldırmayacaktım.Yanından geçip gitmeyi denesem de kolumu sıkıca tuttu."Oğlumdan uzak dur."

Karşıma sırf bunu söylemek için mi çıkmıştı ? Gözlerimi devirdim.

"Bakın bayan,ben Cody'i seviyorum ve-" diye başladığım anda "Umrumda değil." diye tısladı.

Başımı dikleştirip kolumu ondan kurtardım."Benden bu kadar nefret etmenize sebep olan ne ?"

Soruma cevap vermek yerine gözlerini kıstı."Ne Colin'in,ne Caroline'nin ne de Cody'nin yanında vampire yer yok.Buna sende dahilsin."

Aklımdan Lucy de vampir diye geçirirken aptalca,"Oğlunuz bir vampire aşık oldu ama." diye direttim."Ayrıca ben yarı kurdum !"

Tekrar kolumu tuttu ve iyice sıktı.Tırnaklarını ceketin üzerinden etime batırırken kendini kaybetmiş gibiydi.Çığlık atmamak için dudaklarımı ısırdığım sırada tıslarcasına "Onu zehirlemişsin." dedi."Cody o kan emicilerin nasıl birileri olduğunu çok iyi biliyor.Yakında senin de gerçek yüzünü anlar."

Kendimi geri çekmeye çalışsam da,Bayan Walker tırnaklarını geri çekmek yerine daha da batırdı.Dayanamayıp acıyla çığlık attım.

Belki de tek bir hareketle ondan kurtulabilir hatta ona dersini verebilirdim.Ama o Cody'nin annesiydi.Ve Cody de tam zamanında yardımıma koşmuştu.

Beni annesinden,zorla da olsa çekip kurtardı ve kendine çekti.Aynı zamanda sert bir sesle "Ne yapıyorsun sen ?!" diye bağırıyordu.Yüz ifadesi öyle keskin,öyle acımasız duruyordu ki !

Bayan Walker kendinden ödün vermeden "Haketti." dediği sırada,Cody daha da hiddetlendi.

"Anne ! Birşey yapmadığını çok iyi biliyorsun.Onu seviyorum ve sen onun canını yakıyorsun ! Ondan uzak dur !"

Bayan Walker yavaşça "Unutmuşsun." dediğinde Cody annesine inanamaz bir şekilde baktı.

"Anne,hatırlatmanın canımı yaktığını anlamıyor musun ? Ama sen sürekli aklımda olmasını istiyorsun,neden ?!"

Her kelimesi sertti,bağırıyordu.Göğsüne yaslanmış bir halde başımı kaldırdım,boynundaki damarlar kendini hayli belli ediyordu.

Bayan Walker cevap vermedi.Arkasından yaklaşan Bay Walker kolunu,Bayan Walker'a sararken bana kısa bir bakış atıp "Az sonra eve gel de kolunu saralım." dedi.

Usulca başımı salladım.Onlar yavaşça uzaklaşırken Cody'nin eli koluma kaydı."Canın yanıyor mu ?"

Acısa da sesimi çıkartmadım.Başımı iki yana sallarken gözlerini devirdi,anlamıştı.Parmaklarını kurumuş kanın ve yaranın üzerinde gezdirirken dişlerimi sıktım.

"Annem neden böyle bir şey-Ah,anladım."

Colin aramızdaki sessizliği bozsa da sonradan vampir olduğumu hatırlamış olmalı ki sustu.Yine sessiz halimize döndük.Ancak tek nedenin o olmadığını anlamayacak kadar salak değildim.

O sırada Cody elimi tuttu ve ilerlemeye başladık.Konuşmadan,çabucak ulaştık eve.Matt,elinde ilk yardım malzemeleri ile hızlıca yanıma geldi.O sırada diğerleri de gelmişti eve.Matt kolumu sararken başımı eğdim.Bayan Walker odasına çıkmış ve kimseyi odasına almıyordu.Dolayısıyla evdeki herkes şu an salonda,yanımdaydı.Sargıyı tuttururken "Tamamdır." dedi."Çok derin olmasa birkaç dakikaya iyileşirdi ancak..."