MELEZ KIZ

MELEZ KIZ 67.BÖLÜM

Medya: Lucy Grace Marrell

Lucy Marrell

Gözlerim ağır ağır sayfada gezinirken istemsizce iç çektim.Yatakta uzanmış ne yapacağımı bilmez bir halde,öylesine elime aldığım bir magazin dergisini inceliyordum.Güzel vücutlu kadınların boy gösterdiği sayfaya denk gelince kıskançlıkla gözlerimi devirdim.

Tekrar iç çekerek dergiyi yatağımın yanındaki komidinin üstüne koydum ve sırt üstü uzandım. Sıkılıyordum ve yapacak hiçbir şeyim yoktu.

İç çekmelerim bitmiyordu.

Böyle de olmayınca yerimde doğrulup yatağımın karşısındaki aynaya baktım. Saçlarımdan birkaç tutamı parmaklarımın arasına alıp incelerken dudaklarım benden bağımsız büzülmüştü bile.Kestirme zamanım gelmişti anlaşılan.

Saçlarımı geriye atıp yüzümü incelemeye başladım bu sefer.Görünüşümde hiçbir değişiklik yoktu,hala aynı Lucy'dim.Ardından yavaşça döndürdüm vücudumu ve omzumun arkasında oluşan ize baktım.Üzerinde,sağında ve solunda noktalar olan yarım ay..

Kabul etmeliydim ki öldüğüm için memnundum.Öldüğüm ve geri döndüğüm için. Güçlü hissetmek,kimseden korkmamak muazzamdı.Artık korkulan bendim.

Bir kez daha bunun farkında olmak beni gülümsetmişti.

Gözlerimi kırpmadan aynaya bakmayı sürdürdüm.Çirkin bir kız olduğumu hiç düşünmemiştim ama pek de güzel sayılmazdım.Yüzümü ve yüz hatlarımı pek sevdiğim söylenemezdi,hatta tek sevdiğim şey yeşil gözlerimdi.

Ama dönüşümümden sonra...Daha çekiciydim sanki.Yüzüme renk gelmiş gibiydi. Belki de özgüvenim yüzüme yansımıştı.

Belki de Zach beni böyle daha çok beğenirdi.

Görünüşümü unutmadıysa tabi.

Gözlerim saate kaydı birden.Akşam olmasına daha saatler vardı ama ben açtım.Karnım hazır bir şey istemiyordu şu sıralar.Tamamen taze bir şeye ihtiyacım vardı.

Hızlı adımlarla odadan çıkıp merdivenlere ilerledim.Summer'ı,Scott geldikten sonra bırakmış soluğu evde almıştım.Gerçi neden buraya geldiğim hakkında hiçbir fikrim yoktu.Koskoca ev bomboştu ve ben tek başımaydım.

Anahtarımı ve telefonumu ceplerime koyup evden çıktım.

Neredeyse yaz gelmişti artık.Güneş tüm kış sakladığı yüzünü ortaya çıkarırken benim için hava hoştu.Ben üşümez veya terlemezdim. Sabit bir sıcaklığım vardı ve bu değişmiyordu. Kısaca havaya hissizdim.

Aklıma ilk gelen şarkıyı mırıldanarak yürümeye başladım.Rahatça yürüyebilmemin tek sebebi bugün Zach ve Scott'ın 'av günlerinden' biri olmamasıydı.Yoksa şu an oldukça uzak bir mesafeden onu izliyor olurdum.

Summer'ın evinde birbirimize kavuşmamızın sabahında bir şey demeden bırakıp gitmiştim onu.Ne olduğumu ya da nasıl hala nefes aldığımı umursamamış,sadece sarılarak yatmak istemişti.Öyle de yapmıştık ama sorun başkaydı.Ben artık basit bir vampir değildim. Değişmiştim,her şeyimle hemde.Onun beni sevdiği zaman olduğum uysal kızla şu andaki ben arasında dağlar kadar fark vardı.Bunu görüp beni kafasında bitirmesinden ölümüne korkuyordum.

Bu düşünceyle dakikalarca yürüdüm. Özlemiştim,onu tekrar yakından görmem gerekiyordu.Ona yaklaşmam,sarılmam ve öpmem gerekiyordu.Benimse tek yaptığım onu doyasıya izleyip,beni görmesine asla izin vermemekti.Ne kadar da bencildim.

Gözlerim yanmaya başladığında yerimde durdum ve gözlerimi sildim.

Ancak yürümeye devam edemedim.