MELEZ KIZ

MELEZ KIZ 69.BÖLÜM

İyi okumalar Melezler.♡

~1 hafta sonra~

Başımı göğsünden kaldırıp gözlerine baktım. "Kalbin hala çok hızlı." diye mırıldandım."Biraz sakin ol."

Bir şey demek yerine büyükbaba Marcus'u izlemeye devam etti.

Büyükbaba.

1 hafta önce aileme tekrar kavuştuğumda,onu da bulacağımı tahmin etmemiştim.Uzun zaman önce Cody'nin annesiyle yaptığımız konuşmadan sonra ölmediği kabul etmiştim evet,ama sapasağlam karşımda durması ? İşte bunu kabullenmem zor olmuştu.Ilk gün tanıştıktan sonra kim olduğunu anlar anlamaz ondan olabildiğince uzak durmaya çalışmıştım. Yemeği onlardan sonra yiyor,salonda yaptıkları konuşmaları odamdan dinliyordum.

Şoktaydım.Onunla ilgili annemin bana anlattığı geçiştirmelerden başka bir şey bilmezdim ama yine de önyargılıydım.

Bunu sonraki gün kırmıştı.Yanıma gelmiş ve mesafesini koruyarak anlatmıştı kendini.Neden gittiğini,neden herkesten saklı yaşadığını, yaşadığı her gün ailesini özlediğini...Beni tanımıyordu ama.Doğumumu bilmiyordu.Hatta adımı karıştırıp birkaç defa Alexa dediği de olmuştu.

Ancak beni kazanmıştı.Onu hala garipsememe rağmen varlığına çabuk alışmıştım.Belki de ölmediğini kabullenmem için epey zamanım olduğu içindi.Alışamayan tek kişi vardı.

"Geldiği günden beri ona tek böyle bakan benim.Ve onun da tek aldırış etmediği ben."

Elimi yanağına çıkardım ve bana bakmasını sağladım.Kaşları çatık,bakışları sertti. Düşünceleri duymak istemeyeceğim kadar karanlık şeylerle doluydu.Bu bana bakınca bile değişmedi.

"Ondan intikam almak istiyorum Summer."

Kaşlarım çatıldı.Düşünceleriyle sarsılmıştım bir kere."Kendine gel.Sen öyle biri değilsin Cody."

Başını sertçe geri çekip elimden kurtuldu. Görebileceğim en huysuz,en aksi Cody 1 haftadır benimleydi.Yalnız olduğumuz zamanlar hariç neredeyse hiç gülmüyordu.Güldüğü anlarsa kısa süreliydi.Değişmişti sanki.Intikam isteğiyle yandığını biliyordum ancak bundan böyle etkilenmiş olması kalbimi acıtıyordu. Karanlığa bu kadar çabuk yenildiğini görmek dayanılmazdı.

"Belki de sadece kendimi senden saklıyordum."

Mümkünmüş gibi daha da çattım kaşlarımı. Bugüne kadar gördüğüm Cody,inanılmaz iyiydi hep.Sabırlı,sadık,iyimser ve daha bir sürü iyi şey.

Dudaklarım konuşmak için henüz aralanmıştı ki beni hafifçe ittirerek yanımdan kalktı.O daha salondan çıkamadan ona yetişmiş koluna sarılmıştım."Nereye ?"

"Evime."

Geri çekildim ancak bir kolum hala sıkı sıkı tutuyordu onu.Beklentiyle bakmaya başladı.

"Gelmemi ister misin ?"

Başını iki yana sallayıp aramızdaki mesafeyi kapattı.Alnıma küçük bir öpücük bıraktıktan sonra başını hafifçe eğip alnını alnıma dayadı.

"Beni hiç kötü görmedin Melek." dedi fısıltıyla.O kelimeyi iğrenir gibi söylemişti sanki."Hiç senin karşısında kendime yenik düşmedim."

Dudaklarıma uzandı.Öpücüğünü normalden kısa tutup onu engelleyemeden kapıdan çıktığında bir süre sadece karşımdaki duvarı izledim.Ne yapacağımı bilmediğimi hissediyordum.

****
"Bu keklerden yemeyeli epey oldu !"

Kek tabağına uzanan elime sertçe vurduktan sonra "Yine beklemen gerek." dedi."Bunlar büyükannene.Ne zamandır görüşmüyorduk hem,hepimize iyi gelir bu."