MELEZ KIZ

MELEZ KIZ 37.BÖLÜM

Bölümü tekrar yazdım ve artık yayımda.Bölümün yarım olduğunu söyleyenler ve bu yüzden okuyamayanlardan da özür diliyorum. :)

İyi okumalar.

Başımı geriye yaslayıp kollarımı dizlerime sararken gözümü kırpmadan Julia'a bakmaya devam ettim.Sanırım yarım saattir bu durumdayım.Hâlâ aklıma büyü gelmesini bekliyordum.

Lucy bir on dakika kadar önce Kate ve anneme durumu bildirmek için gitmiş,Percy ise hâlâ yanımda bekliyordu.

"Belki yeterince odaklanamamışsındır."

Tepki vermedim.

"Ya da..."

Sözünü yarıda kestiğinde başımı ona çevirdim.Başını elleri arasına almış ileri geri sallanıyordu.Bende ona bakarak ileri geri sallanmaya başladığımda bakışlarını bana çevirdi ve gülümsedi.

"Bir saniye...buldum !"

Heyecanla bağırdığında gülerek elimi ağzına kapattım.

Birkaç saniye sonra boğuk ve pek anlaşılmayan sesiyle "Artık konuşabilir miyim ?" dedi.Yani sanırım öyle dedi.Öyle demiştir herhalde ya.

Hızla elimi çektim ve beklentiyle yüzüne baktım.

"Bak şimdi...Sen ile büyünü kendi iradenle yapmadın değil mi ? Yani demek istediğim,benliğin sana yardım etti."

Tek kaşımı kaldırdım."Yani bu büyüyü yapmam için uyumak falan mı gerekiyor ? Kendi irademde olmaması için."

Hızla onayladı."Aynen öyle."

Etrafa bakınırken "Ee nerde uyuyacağım ben ?" diye mırıldandım.

Elini ensesine götürürken "Başını dizlerime koyabilirsin ?" diye önerdi.

"Teşekkürler ama hayır.Eğer huzurlu bir uyku çekmek istiyorsam sevgilimin yanına gitmeliyim.Ve ben huzurlu uykuyu severim."

Yerden destek alıp ayağa kalkarken,"Ayrıca bu psikopat suçluların önünde uyumak istemiyorum." diye ekledim.

"Ya da bu psikopat suçluların önünde sevgilinle öpüşmek istemiyorsun."

Yavaşça arkama döndüm."Ben öpüşmek hakkında en ufak bir şey demedim.Kendi kendine bir şeyler uydurup benim canımı sıkma."

Hızla geçitlere doğru ilerliyordum ki bana yetişip bileğimi tuttu.

"Kusura bakma.Bir anda ağzımdan çıktı işte."

"Ağzından çıkanlara dikkat et o zaman."

Bileğimi kurtarıp yürümeye devam ettim.Birkaç dakika sonra sessizliği bozarak,"Adı ne ?" diye sordu.

"Kimin ?"

"Sevgilinin."

Ona dönüp kaşlarımı kaldırdım.Neden merak ediyordu ki ?

"Cody." diye mırıldandığımda,başını sallayarak onayladı.

"Peki onu gerçekten seviyor musun ?"

Birden durunca afalladı."Neden soruyorsun ?"

Omuzlarını silkip "Merak." diye mırıldandı.Birkaç saniye sonra pes edip,"Evet,onu gerçekten seviyorum." dedim.Tekrar başını salladı ve uzun süre soru sormadı.Geçitler fazla dar ve karanlık olsa da,yönümü dönüşmeden bulabiliyordum.Yani konuşmamız için bir neden de yoktu.

Birden bileğimi tuttuğunda kaşlarımı çatarak baktım ona.Bakışlarımı görünce,"Biri geliyor." diye açıkladı.Aynı anda bende fark ettim,biri hızla yaklaşıyordu.Konseyden biri yada görevli olabilirdi.Daha da kötüsü Dominic...Bir şey dememe izin vermeden beni arkasına itti ve hızla yaklaşan kişi her kimse onu boynundan yakalayıp yere düşürdü.Öne atılıp kim olduğuna baktım.Cody ?!