bab 46

99 4 0
                                    

Selepas melawat kubur Nira aku terus balik ke rumah. Jiwa aku dah kosong, nyawa aku seperti di awang-awangan. Tak ada apa untuk aku tapi aku masih fikirkan Aqif Ianish. Ya itu nama anak aku... Anak lelaki aku.

Kalau aku pergi, dia tiada kasih sayang daripada bapa dia. Untuk anak aku, aku cuba kuat untuknya.

"Niqa macam mana dengan Aqif?"

"Kembar aku okay je" kata Farhan dengan gedik dia. Dia paling seronok bila lihat anak aku katanya aku idola kan dia sebab tu muka anak aku comel macam dia. Bila aku nafikan dia kata begini...

"Ala Tuan tak payah la sorok-sorok lagi... Aku tahu engkau idola kan aku sebab tu la muka anak kau sama dengan aku. Dah, dah terima kasih la sebab cakap aku idola kau"

Ya itu yang dia balas. Betul kata Nira, Farhan dengan perasan tak boleh dipisahkan. Aihhh...

"Aku naik atas kejap sebab baru balik dari kubur" aku ingin naik ke atas tetapi dihalang oleh Farhan yang memanggil aku.

"Tuan..." Aku menoleh memandang Farhan kemudian menjongketkan sebelah keningku.

"Jangan selalu sangat pergi kubur arwah... Biar dia tenang Tuan, lepaskan dia... Engkau pun nak tengok dia bahagia dekat sana kan?" Kata-kata Farhan itu membuatkan aku tersentak. Kemudian aku terus naik tanpa menoleh pada Farhan.

Sampai di dalam bilik aku tersandar di pintu lalu aku menangis sepuasnya...

Bagaimana aku hendak lepaskan dia sedangkan aku betul-betul sayangkan dia? Bagaimana?!

"ARGHHHH!!!" Aku menumbuk pintu bilik itu. Ya allah aku tak kuat ya allah kenapa engkau berikan aku ujian begini ya allah?! Aku masih sayangkan dia ya allah kenapa engkau ambil dia dari aku?

Aku sama sekali tidak salahkan takdir cuma aku belum bersedia lagi untuk semua ini...

Tuan Afiq Where stories live. Discover now