When You Ran Away (When Series #4)

Eighteen

Chapter 18.

City Lights.

"Kumain ka na?" he asked while he is putting the groceries at the kitchen counter. I quietly nodded. "Hmmm... mag-isa ka lang?" dagdag niyang tanong.

Dahan-dahan akong napailing. "I was with my doctor... and his sister,"

I looked at his reaction. Tinaasan niya ako ng kilay. "You mean Kliency?" 'di na ako nagulat nang malaman niya kaagad. "Did she do something why you cried right now?"

Yumuko ako. Ayaw sabihin ang totoo. I heard him sighed and walked towards me. He gently tapped my back. "It's alright... She don't know anything--"

"Pero tinanong niya pa rin ako na parang hindi big deal ang nangyari sa 'kin noon," I cut him off. "Magkaibigan kayo hindi bah? Ganoon bah talaga ang ugali niya? Nang-iinsulto kahit walang alam sa lahat?"

"Shhh... I'll try talk to her. Don't worry," he assured. "Now, you need to rest and wake up early tomorrow for your work."

Tumango ako at tumayo na para umakyat sa kwarto. Hindi na ako nakapagpaalam sa kaniya. Hindi ko nga rin siya natanong kung bakit siya nagpunta rito. I am just so tired and I want to rest.

Naiinis pa rin ako sa nangyaring usapan namin ni Kliency. That woman really has that attitude.

Ako ang nai-stress kung magpapaapekto ako.

"Good morning, Madam!" pagbati mula sa assistant ko na si Fernand ang bumungad sa akin pagpasok ko sa kitchen.

"Morning," tamad na bati ko pabalik.

"Oh? Bakit ang tamad natin ngayon, Madam? Brokenhearted o kulang lang sa tulog?"

I sighed and smiled lightly at him. "Kulang lang sa tulog. Bakit naman ako mabo-brokenhearted eh wala naman akong boyfriend?" biro ko.

"Chos! Bakit kasi wala, Madam? Sa ganda niyong iyan? Wala talagang sumubok?" I laughed at his question. "Siguro maraming sumubok pero hindi pinagbigyan?" tukso niya at mas lalo akong natawa.

"Oh stop it, Fernand. Magsimula na tayo," I said.

Sinimulan naming linisin ang kitchen habang sa mga lamesa ay ang mga waiters at waitresses. Thirty minutes later when Khairo already came. Kagaya ko ay stress din ang mukha niya at halatang walang ayos na tulog.

Magkaibigan talaga kami.

I was the one who opened our restaurant when a car stopped infront of me.

"Good morning, sunshine!" inirapan ko si Galatheo.

"Good morning, Ate Leria." mabilis akong napalingon ulit nang marinig ang boses ni Ruby. She waved at me and I almost jumped just to hug her immediately.

"Ruby! Oh my gosh! Kamusta ka na?" tuwang-tuwa na ani ko. "Na-miss kita!" I added while hugging her.

"Na-miss rin kita, Ate."

Hinila ko siya papasok at nakita ko pa na nalaglag ang panga ni Galatheo dahil iniwan namin siya sa labas. Napalingon sa amin si Khairo at nanlaki ang mata niya nang mapatingin sa kasama ko.

"Rubeckia!" sigaw niya at akma na sanang yayakapin si Ruby nang yakapin na siya ni Galatheo.

"I missed you, bro..." madramang saad ni Galatheo nang mayakap si Khairo.