[ Zawgyi ]
မနက္မိုးလင္းလို႔ ေဘးနားကိုစမ္းၾကည့္လုိက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ေအးစက္စက္အထိအေတြ႕ကိုသာ ခံစားရၿပီး အေႏြးဓာတ္ကေတာ့ ေပ်ာက္ကြယ္ေနခဲ့သည္။အျမင္အာရံုကို ဖြင့္ၾကည့္လုိက္တဲ့အခါမွာေတာ့ ျဖဴစြတ္စြတ္ေမြ႕ရာႀကီးေပၚတြင္ အိပ္စက္ေနသည္မွာ ခံ့ညား တစ္ေယာက္တည္းသာျဖစ္သည္။
မ်က္ေမွာင္ကိုၾကဳတ္ၿပီး ေမြ႕ရာေပၚခပ္ေလ်ာေလ်ာထိုင္ရင္း စားပြဲေပၚကနာရီကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ နံနက္ ၇ နာရီသာ ရွိေသးသည္။
ေအးစက္ေနတဲ့ ေမြ႕ရာေၾကာင့္ ႏြမ္း ထသြားတာၾကာၿပီျဖစ္တာကို သိေပမဲ့လည္း ေစာင္ကိုအသာလွပ္ကာ bathrobe ကို ေကာက္ဝတ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ စားပြဲေပၚက ပန္းအိုးနာမွာ ခ်ထားတဲ့ စာတစ္ေစာင္ကို ျမင္လိုက္ရသည္။
- အလုပ္ကိစၥေတြ ပစ္ထားလို႔မရလို႔ အရင္ျပန္နွင့္ၿပီ ဒါလင္ ၊ ေနာက္မွေအးေအးေဆးေဆးထပ္ေတြ႕ၾကတာေပါ့ -
ရိုးရွင္းလွတဲ့ စကားလံုးေတြတန္းစီေနတဲ့ စာ႐ြက္အျဖဴေလးကိုၾကည့္ရင္း ခံ့ညားမွာ သက္ျပင္းခ်ၿပီး အဝတ္ဗီဒိုကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူတစ္ေယာက္တည္းအဝတ္ေတြသာရွိေတာ့သလို ႏြမ္းရဲ႕ ပစၥည္းေတြကေတာ့ သိပ္မရွိေတာ့။
ကိုယ္လက္သန္႔ရွင္းၿပီးနံနက္စာအတြက္ေအာက္ထပ္ဆင္းလာခ်ိန္မွာေတာ့ ထမင္းစားခန္းထဲက မျခည္က နႈတ္ဆက္လာေတာ့သည္။
" ေကာင္းေကာင္းအိပ္ေပ်ာ္ရဲ႕လား ခံ့ညား"
"အိပ္ေပ်ာ္ပါတယ္ ၊ ဒါနဲ႔ ႏြမ္းက ဘယ္ခ်ိန္တုန္းကျပန္သြားတာလဲ?"
"နံနက္ ၆ နာရီသာသာကပဲ ၊ သူကိစၥရွိလို႔ျပန္နွင့္ၿပီဆိုၿပီးထြက္သြားတာ ၊ မင္းကိုေတာ့ အိပ္ေနလို႔ဆိုၿပီး မနႈိးတာထင္တယ္"
"သူ႔ဘာနဲ႔ျပန္သြားတာလဲ?"
"စိတ္မပူပါနဲ႔ ၊ Bodyguard တစ္ေယာက္ကို လိုက္ပို႔ခိုင္းလိုက္တယ္"
"ေကာင္းပါျပီ"
ခံ့ညားက ေခါင္းညိတ္လိုက္ေတာ့ မျခည္က အရိပ္အေျခကိုၾကည့္ျပီး စကားလမ္းေၾကာင္းကိုလႊဲပစ္လိုက္သည္။
"နံနက္စာ ဘာစားမလဲ ခံ့ညား ...... ေကာ္ဖီပဲလား?"
"ေကာ္ဖီပဲ ေပးပါ မျခည္ "
