[ Zawgyi ]
ႏြမ္း တစ္ဖန္ျပန္လည္နိုးထလာခ်ိန္မွာေတာ့ ဒါလင္က ဝရံတာနားက စားပြဲဝိုင္းေလးမွာထိုင္ေနၿပီး LAPTOP တစ္လံုးနွင့္ အလုပ္ရႈပ္ေနရွာသည္။ ေငြေရာင္ကိုင္းျဖင့္စာၾကည့္မ်က္မွန္ကို ေသခ်ာတပ္ထားၿပီး ဖိုင္ေတြကို ေသခ်ာဖတ္ေနသည့္ ဒါလင္က အလုပ္ရႈပ္ေနတာမို႔ ႏြမ္းသက္ျပင္းခ်လုိက္မိသည္။
"အလုပ္ရႈပ္ေနရက္နဲ႔ ဘာလို႔ေနေနတာလဲ .................. ကြၽန္ေတာ္က တစ္ေယာက္တည္းလဲျဖစ္တာကို"
အနားကိုသြားၿပီ ဒါလင္ရဲ႕ ေဘးနားကခံုမွာ ဝင္ထိုင္လိုက္ေတာ့ မ်က္မွန္ေအာက္မွ အၾကည့္ေတြက ႏြမ္းဆီေရာက္လာေတာ့သည္။
လက္တစ္ဖက္ကို ဆန္႔တန္းလာၿပီး နဖူးကိုခပ္ဖြဖြစမ္းၿပီးေနာက္မွာေတာ့ ဒါလင္က စိတ္ေအးသြားပံုရသည္။
"ကိုယ္မပူေတာ့ဘူး ေခါင္းမူးေသးလား?"
"မမူးပါဘူး နည္းနည္းေလးႏုန္းကလြဲရင္ အကုန္အဆင္ေျပပါတယ္"
"ေတာ္ေသးတယ္"
ဒါလင္က ခပ္ေရးေရးၿပံဳးရင္း ႏြမ္းဘက္ကိုသာ အျကည့္ေရာက္လာတာမို႔ သူကပဲအရင္အၾကည့္လႊဲရင္း စားပြဲေပၚက ဖိုင္ေတြကို ေမးဆက္ျပလိုက္မိသည္။
"အလုပ္တအားရႈပ္ေနတယ္ဟုတ္?"
"နည္းနည္းပါ"
"ဒါမ်ား ကြၽန္ေတာ့္ေဘးနားမွာေရာက္ေနေသးတယ္ ............... COMPANY ကိုသြားရင္ရပါတယ္"
"မလိုပါဘူး အိမ္ကေနလုပ္လဲရတာပဲ "
"လက္မွတ္ထိုးစရာေတြကိုေရာ?"
"ေသာ္က လာပို႔ေပးလိမ့္မယ္"
ဒါလင္က LAPTOP SCREEN ကိုသာၾကည့္ရင္း ႏြမ္းေမးသမ်ွကို ဒုိင္ခံေျဖေပးလာသည္။
သူကေတာ့ ေခါင္းကိုျဖည္းျဖည္းခါရင္း ခံုကိုသာမွီထိုင္လ်က္ ခပ္တိုးတိုးေရ႐ြတ္လိုက္မိသည္။
"ကိုေသာ္က အလုပ္ရႈပ္ေရာေပါ့ "
"ႏြမ္းက ပိုအေရးႀကီးတယ္ "
"ကြၽန္ေတာ္က ကေလးမွမဟုတ္တာဘဲ"
"ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ ႏြမ္းကေလးက ကေလးတစ္ေယာက္ပါပဲ"
