[ Zawgyi ]
"အစ္ကိုႀကီးဆီကို သြားတယ္မလား?"
ညေရာက္လို႔ အိမ္ျပန္ေရာက္တာနဲ႔ ဒါလင္က ေမးခြန္းထုတ္လာသည္။ ႏြမ္းက ျပန္မေျဖဘဲ ခြၽတ္ထားတဲ့ အေပၚကုတ္ကို ခ်ိတ္ျဖင့္ခ်ိတ္ေပးလိုက္ေတာ့ အနားေရာက္လာရင္း သူ႔ရဲ႕ လက္ေကာက္ဝတ္ကို ဆုပ္ကိုင္လာ၏။
"သူဖုန္းဆက္ေခၚတာမလား?"
"သိရက္သားနဲ႔"
"ဘာေတြေျပာလိုက္ေသးလဲ ၊ မင္းစိတ္ကသိကေအာက္ျဖစ္ေအာင္ ေျပာလိုက္ေသးလား"
အကဲပိုေနတဲ့ ဒါလင္ေၾကာင့္ သူခပ္ဟဟရယ္လိုက္မိသည္။ ေရွ႕တည့္တည့္က ရင္ခြင္ထဲကို အသာေလးတိုးဝင္လိုက္ေတာ့ ဒါလင္က ျပန္လည္ေပြ႕ဖက္လာသည္။
"မေျပာပါဘူး ၊ အန္ကယ္က ကြၽန္ေတာ့္ကိုသေဘာက်တယ္ေလ"
"အစ္ကိုႀကီးက အဲ့ေလာက္ထိ သေဘာမေကာင္းတာ မင္းသိပါတယ္ႏြမ္း "
"ခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ သူေအးခ်မ္းေနပါတယ္ ၊ အသက္ႀကီးလာလို႔ပဲလားမသိဘူး ေလာဘေတြနည္းလာသလားလို႔ထင္မိတယ္"
သူ႔ခါးကို ဒါလင္ကခပ္ဖြဖြပြတ္သပ္ရင္း နဖူးကိုနမ္းသည္။ ခပ္ေႏြးေႏြးအပူခ်ိန္ကိုခံစားမိေနတဲ့ အတြက္ ႏြမ္းဘက္ပဲအရင္ဆံုး ထြက္လိုက္ေတာ့သည္။
" ဒီတိုင္းေရွးေဟာင္းေနွာင္းျဖစ္ေတြကို ေျပာရံုေလးတင္ပါ "
"ႏြမ္း"
"ေရခ်ဳိးေတာ့ဆို ။ ေဆာင္းဝင္လာၿပီ ဖ်ားေနဦးမယ္"
သူ႔ပါးတစ္ဖက္ကို ဒါလင္ကနမ္းၿပီး ေရခ်ဳိးခန္းထဲကိုဝင္သြားသည္။ ဒါလင္က ႏြမ္းနဲ႔ပက္သက္လာလ်ွင္ အေသးစိတ္ကအစ စိုးရိမ္တတ္သူမို႔ ယခုကိစၥကို ေမးေနတာက အံ့ၾသစရာေတာ့မဟုတ္။
သို႔ေပမဲ့လည္း ဒါလင္မသိေစခ်င္ေသာ သန္းေခါင္မင္းထင္အေၾကာင္းကို ေမးလာသည့္အတြက္ သိသာသိရင္ေသခ်ာေပါက္ ျပႆနာတက္ဦးမွာပဲ။
ေရခ်ိဳးၿပီးေနာက္မွာေတာ့ သူတို႔နွစ္ေယာက္အတူတူ ညစာစားျဖစ္ၾကသည္။ ေနေကာင္းသြားတဲ့ ႏြမ္းေၾကာင့္ စံအိမ္ကေန ဟင္းေတြကို လာမပို႔ခိုင္းေတာ့ဘဲ သူကိုယ္တိုင္ ဟင္းအနည္းငယ္ကိုခ်က္ျပဳတ္ၿပီးေနာက္ က်န္တာကိုေတာ့ဆိုင္ကေန မွာစားလိုက္ေတာ့သည္။
