[ Zawgyi ]
"ကိုယ္လိုက္ပို႔ေပးမယ္"
"အစည္းအေဝးရွိတယ္မလား ။ လိုက္မပို႔နဲ႔ေတာ့"
တိုက္ဆိုင္စြာနွင့္ပင္ ႏြမ္းျပန္မည့္ေန႔၌ ဒါလင္က အေရးႀကီး Meeting ရိွေနသည္။ အခ်ိန္ကတူညီေနသည္မို႔ ေလဆိပ္အတူတူသြားရန္မျဖစ္နိုင္ေသာ္လည္း ဒါလင္က အတင္းကာေရာ လိုက္ပို႔မည္ဆိုေနေသာေၾကာင့္ သူ႔မွာ တားယူရေသးသည္။
မွန္ေဘာင္ထဲမွ နာရီမ်ားကိုစိတ္ႀကိဳက္ေ႐ြးရင္း အဝတ္အစား ၊ necktie နွင့္လိုက္ဖက္သာ နာရီကို ထုတ္ကာ လက္တြင္ဝတ္ေပးလိုက္ၿပီး ခပ္ေလ်ာ့ေလ်ာ့ necktie ကိုလည္း ေသခ်ာေလးျပင္ေပးလုိက္သည္။
"ႏြမ္းမရွိရင္ ကိုယ့္ကို Necktie ဘယ္သူခ်ည္ေမလဲ?"
"ဒါလင့္လက္နွစ္ဖက္က ဘယ္ေရာက္ေနသလဲ?"
ဒါလင္ကခပ္တိုးတိုးရယ္ရင္း ႏြမ္း၏ နဖူးကိုနမ္းရႈိက္လာသည္။ထိုမွတစ္ဆင့္ နႈတ္ခမ္းသို႔ဦးတည္လာေသာအခါ သူကိုယ္တိုင္လည္း စိတ္လိုလက္ရ တုန္႔ျပန္ေနလိုက္သည္။
ရက္အတန္ၾကာခြဲခြာရမွာမို႔ အနမ္းေပးတာေလာက္ေတာ့ ကိစၥမရွိ။
"တစ္ခုခုဆို ဖုန္းဆက္"
"ဖုန္းမဆက္လဲ အကုန္လံုးသိေနတာပဲကို"
"မင္းအသံေလးၾကားခ်င္တယ္"
"ညတိုင္းဖုန္းဆက္မယ္"
ေမြ႕ရာေဘးတြင္ အဆင္သင့္ေထာင္ထားေသာ luggage ကို ဒါလင္ကဆြဲကာ အတူလက္တြဲရင္း အခန္းအျပင္သို႔ထြက္လာလိုက္ၾကသည္။ အျပင္ဘက္တြင္ေစာင့္ေနသည့္ ေသာ္ကနွင့္ Bodyguard တစ္ေယာက္က ဒါလင့္လက္ထဲမွ လက္ေက့ကို လွမ္းယူရင္း ကားနားအထိ သယ္လာေပးသည္။
ူေလဆိပ္နွင့္ COMPANY က လမ္းမသင့္တာေၾကာင့္ ၿခံဝန္းထဲမွာပင္ သူတို႔နွစ္ေယာက္နႈတ္ဆက္ျဖစ္ၾကသည္။
"ေပ်ာ္ေအာင္ေနခဲ့"
"အင္း ဒါလင္ေရာ"
"ကိုယ္ကေတာ့မင္းမရွိရင္ မေပ်ာ္ဘူး"
"သိပ္ကိုပို"
ခပ္ေရးေရးၿပံဳးလာသည့္ ဒါလင္က လူေရွ႕ေတာင္မေရွာင္ဘဲ ႏြမ္း၏ ခါးကိုဖက္ရင္းနဖူးကို အနမ္းေပးသည္။ သူတို႔နွစ္ေယာက္ၾကား အနမ္းဆိုသည္မွာ အေပါဆံုးအရာမို႔ ေထြေထြထူးထူးရွက္စရာမရွိ။
