[ Zawgyi ]
" ဒါလင္ "
ကံေကာင္းေထာက္မစြာနွင့္ မနက္မိုးလင္းေသာအခါ ႏြမ္း , နိုးလာခဲ့သည္။ သူနိုးနိးခ်င္း ေမြ႕ရာေပၚတြင္ ထိုင္ကာ စိုးရိမ္တျကီးၾကည့္ေနေသာ ဒါလင္ေၾကာင့္ ညကအျဖစ္အပ်က္ကို ျပန္သတိရသြားသည္။
" Wedding က ဘယ္လိုျဖစ္သြားလဲ "
" အဆင္ေျပတယ္ ။ စိတ္မပူနဲ႔ "
ႏြမ္း စိတ္ေအးသြားရသည္။ နဂိုကတည္းက Party ကလည္း ၿပီးခါနီးၿပီမို႔ ေထြေထြထူးထူးေတာ့ မရွိခဲ့ပံုရ၏။
" ေတာင္းပန္ပါတယ္ ဒါလင္ ။ သန္းေခါင္မင္းထင္ကို ျမင္ၿပီး ကြၽန္ေတာ္စိတ္မထိန္းနိုင္လိုက္ဘူး "
" ကိုယ္နားလည္တယ္ "
ဒါလင္က နားလည္တယ္ေျပာေလ သူအားနာရေလပင္။ အေရးႀကီးဆံု Wedding မွာေတာင္ ျပႆနာရွာခဲ့ေသာ ႏြမ္းကိုလည္း စိတ္မဆိုးေသာ ဒါလင္က ယခုလည္း ႏြမ္းကို စိတ္ေအးေအးထားရန္ ဆိုေနေသးသည္။
" ကြၽန္ေတာ္ သိခ်င္တာရွိတယ္ ၊ ဒါလင္သိေနတယ္မလား ကြၽန္ေတာ့္မွာ ျပႆနာတစ္ခုခုျဖစ္ေနတာ "
" ကိုယ္သိထားတယ္ "
တင္းၾကပ္လာေသာ စိတ္ေၾကာင့္ႏြမ္းမွာ အသက္ဝဝရွဴရင္း စိတ္ကိုၿငိမ္ေအာင္ထားမိသည္။ အၿမဲတမ္း အ႐ြဲ႕တိုက္ၿပီး ကလန္ကဆန္လုပ္ေနေသာ္လည္း ဒါလင့္ကိုေတာ့ သူခ်စ္သည္။
သို႔ေသာ္ တစ္ခါတရံ သူခ်စ္ေသာ ဒါလင္အား နာက်င္ရသည့္ စကားလံုးမ်ားကို မထိန္းခ်ဳပ္နိုင္ဘဲ ေျပာထြက္သြားေသာအခါမ်ား၌ သူ႔ကိုယ္သူ ျပႆနာတစ္ခုခုရွိေနၿပီ ဟုထင္မိျခင္း။
ယခုေတာ့ သူထင္ထားသလိုမ်ိဳး ျဖစ္ေန၏။
" စိတ္ေအးေအးထားပါ ႏြမ္း ၊ ကိုယ္ေျပာျပပါ့မယ္ "
ဒါလင္က ႏြမ္းလက္ဖဝါးကို ခပ္ဖြဖြဆုပ္ကိုင္ရင္း နွစ္သိမ့္သည္။ စိတ္အေျခအေနကိုလည္း ျပင္ဆင္ထားၿပီးသားမို႔ ႏြမ္းေခါင္းညိတ္မိလိုက္သည္။
" ကြၽန္ေတာ္ စိတ္ေရာဂါမ်ားျဖစ္ေနတာလား ? "
" စိတ္ေရာဂါမဟုတ္ဘူး ။ ဒါက ေမြးရာပါျပႆနာတစ္ခုရယ္လို႔ေတာင္မသတ္မွတ္နိုင္ပါဘူး ႏြမ္း ။ မင္းက သူမ်ာနဲ႔မတူဘဲ မွတ္ဉာဏ္တအားေကာင္းတယ္ ။ အသက္က၁၀နွစ္ဆိုေပမဲ့ အသိဉာဏ္ ၊ မင္းရဲ႕စိတ္က ၁၆နွစ္လိုျဖစ္ေနတာ္ဆိုတာကို သိထားတယ္မလား ? "
