[ Zawgyi ]
ဒါလင္ !
သိတတ္စအ႐ြယ္ကတည္းမွစတင္ကာ ႏြမ္းမွာ ဒါလင္ဟုေသာ စကားလံုးအား နႈတ္ဖ်ား၌ ဆြဲေနခဲ့သည္။
ထိုစကားလံုအား ဘယ္ကေနဘယ္လိုၾကားကာ ထြက္လာသလဲ ဘယ္သူမွမသိေသာ္ျငား ပထမဆံုး ဒါလင္ဟု အေခၚခံရသူမွာလည္း တျခားလူမဟုတ္ဘဲ ခံ့ညားမင္းထင္တစ္ေယာက္တည္းသာ။
ကေလးဘဝကတည္းက ေခၚေဝၚသံုးစြဲခဲ့ေသာ နာမ္စားျဖစ္သည့္အေလ်ာက္ ဒါလင္ဟုေသာ အသံုးအနႈန္းမွာ နႈတ္ဆြဲေနသလို ဘယ္ေလာက္ပဲ ျပႆနာတက္ကာ ရန္ျဖစ္ေနပါေစ ထိုစကားလံုးေနရာတြင္ တျခားနာမ္စားလံုးဝမသံုးခဲ့။
တျခားလူမ်ားအတြက္ေတာ့ ထိုနာမ္စားက အခ်စ္စကားကို ဆိုလိုေနျခင္းျဖစ္ေသာ္လည္း ႏြမ္အတြက္ကေတာ့ အေခၚအေဝၚတစ္ခုထက္မပို။
ူိသို႔ေသာ္ ဒါလင္ကေတာ့ ထိုသို႔အေခၚခံရျခင္းအား ငယ္စဥ္ကတည္းက သေဘာက်နွစ္ၿခိဳက္ခဲ့သည္။
ညေန၆နာရီသို႔ေရာက္ေသာအခါ ႏြမ္းမွာ အက်အနျပင္ဆင္ၿပီး မွန္ေရွ႕တြင္ ရပ္ၾကည့္လိုက္သည္။ အရင္ကထက္ျပည့္လာေသာ မ်က္နွာကေလးက ၾကည့္ရမဆိုးဘဲ အ႐ြယ္ေရာက္လာေသာ လူပ်ိဳေလးတစ္ေယာက္လိုမ်ိဳး။
ငယ္ဂုဏ္မေပ်ာက္ေသးေသာ ႏြမ္းကေတာ့ ဘယ္အခ်ိန္ၾကည့္ၾကည့္ ၂၀ ေက်ာ္ဟုသာ ထင္ရေလာက္ေအာင္ ႏုပ်ဳိသူတစ္ေယာက္လည္းျဖစ္သည္။
"ေက်ာင္းသားေဟာင္းေတြ႕ဆံုပြဲက အဲ့သေလာက္ျပင္စရာလိုလို႔လား ?"
အေနာက္ဘက္ကထြက္လာေသာအသံေၾကာင့္ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဒါလင္က အခန္းေပါက္ဝ၌ လက္ပိုက္ကာ ရပ္ၾကည့္ေနသည္။
ခါတိုင္းသည္အခ်ိန္ဆို မျပန္တတ္တာေၾကာင့္ ေအးေအးေဆးေဆးျပင္ဆင္ေနေသာ္လည္း ယခုေတာ့ ဘာစိတ္ကူးေပါက္ၿပီး ျပန္ခ်လာတာလည္းမသိ။
"ဘာလို႔အေစာႀကီးျပန္?"
"အိမ္ကထြက္ေျပးခ်င္ေနတဲ့ ေကာင္ေလးကိုလာၾကည့္တာ "
"အျပင္ခဏထြက္တာပါ ၊ အပိုေတြသိပ္ေျပာ"
"ကိုယ္လိုက္ပို႔ေပးမယ္"
ကုတ္အက်ၤ ီကို တံေတာင္ၾကားညႇပ္လ်က္ ခပ္တည္တည္အနားေရာက္လာေသာ ဒါလင္ေၾကာင့္ ႏြမ္းမွာ မ်က္လံုးျပဴးသြားကာ ဆက္ခနဲ႔လွည့္ၾကည့္မိလိုက္သည္။
