CEBİMDEKİ ASKER

BÖLÜM 33

Önceki bölümün yorumları beni bir tık üzdü. Lütfen okurken bol bol yorum yapın, sizin yorumlarınız benim bölümü yazma süremi çok kısaltıyor, daha büyük bir hevesle yazıyorum<3

BU BÖLÜM> BU BÖLÜM> BU BÖLÜÜMMM>>>

Bu bölümün şerefine 1k yorumu geçmeyi bekliyorum❤️

Keyifli bölümlerrrr <3

Güldiyar Tanrıdağlı - Umutsuz Aşk

Bilincim yeniden yerine geldiğinde ilk duyduğum abimin sesiydi. "Bir de bize kızıyordu dağ ayısı mısınız diye, Caner'e  bir yumruk geçirdi var ya, şiddetti Fizan'dan bile hissedilmiştir. Bir de kafasını çarptı ya arkasına oh çektim böyle."

"Ulan kızı rahat bırakın da uyusun, prensesimi perişan etmişsiniz gücü kalmamış yığılıverdi," diyen babamın sesini işittim.

"Başımıza tüm bu dertleri açan senin prensesin," dedi abim babama ters ters.

"Benim prensesim ne yapsa yeridir diyecek şimdi," dedi Burak.

"Ulan keşke kız olsaydım," dedi arkasından abim.

"Ama sen kız olsaydın-" diyen Yaren'in birden cümlesinin kesilmesiyle abimin onu susturduğunu anlamıştım. Etrafımda olan biteni anlayabilmek için gözlerimi aralamaya çalıştım ama sanki göz kapaklarımın üzerinde tonlarca ağırlık vardı. Açamıyordum gözümü.

"Asıl mahalle yanarken lafını sana söylemem lazımmış galiba yengem kişisi. Ablama haksızlık etmişim," dedi Burak dertli bir sesle.

Bunun üzerine odada olduğunu bile anlamadığım Çınar "Sen Başak'a ne dedin?" diye sordu. Ses tonu ürkütücüydü... Çok ürkütücüydü... Sesindeki sinyali Burak'da almış olmalıydı ki "Sen senin uğruna edilen tüm kavgalara layıksın dedim Çınar abi," dedi.

Fakat bu sırada Yaren'in aklı tamamen başka yerdeydi. "Yengen miyim gerçekten?"

"Yok kayınçosusun Yaren," dedi abim kısık bir sesle. Gözlerimi yeniden açmaya çalışırken Burak "Ortam benim IQ seviyemi düşürüyor," diye mırıldandı.

Gözlerimi aralamayı başardım sonunda. Etrafıma bakıp nerede olduğumu anlamaya çalışırken bir hastane odasında olduğumu görmüştüm. Şaşırmamıştım aslında. Ferihalık yapıp yığılıvermiştim yere.

"Lan abi," diyip abimin yanından kaçan Burak'a çevirdim bakışlarımı. "Bak son anda kurtardım kendimi. Biraz daha kafama vurmaya devam ederseniz sınavda naneyi yiyeceğim!"

"Ulan şerefsiz, odada iki tane inşaat mühendisi, bir tane diş hekimi, bir tane hemşire, bir tane de çocuk gelişimci var. Kim düşürüyor odanın IQ'sunu? Ebem mi?"

"Bu saydıklarının kim olduğunu düşündüğüme göre ben düşürüyorum galiba," dedi Burak dertli bir sesle. Bunun üzerine güldüğümde odadaki tüm bakışlar bana dönmüştü.

Çınar hemen yanıma gelirken odadakilerin varlığını hiç umursamıyor gibi duruyordu. "İyi misin? Kendini nasıl hissediyorsun? Doktor çağırayım mı?" diye peş peşe sıraladı sorularını. Bunun üzerine odadaki herkes onan bakınca yavaşça öksürdüm ve yattığım yerde oturur vaziyete geldim.

"İyiyim, bayıldık alt tarafı," dedim çok normalmiş gibi. Burak odada yer edinen gerginliği gidermek amacıyla "Bundan sonra sana bir de bayıl istersen diye şaka yapmayacağım abla," dedi. "Ciddiye alıp bayılıyorsun."

Gülerken "Geri zekalı," dedim. Burak salakça sırıtırken sırtını duvara yasladı ve bana hafifçe göz kırptı.

Seviyordum bu eşeği.