CEBİMDEKİ ASKER

BÖLÜM 50

Lütfen bölümü okurken bol bol yorum yapmayı unutmayın, yorumlarınız çok daha büyük bir istekle bölüm yazmama neden oluyor🥹

*

"Sonunda bitti," dedi annem yanına gittiğimizde. Kendimi bayılacak gibi hissederken Çınar da aynı şekilde anneme "Sonunda," dedi. Ona ters ters baktım. Bana baktıktan sonra güldü.

"Biraz daha içeride kalsa ruhu usulca gökyüzüne doğru süzülecekti," dedi Çınar yorgun bir sesle. "Bir süre sonra kulaklarımı hissetmemeye başladım. Biraz daha bağırmaya devam etse kulak zarım delinebilirdi."

Somurttum. Canım çok acımıştı tamam mı? Bağırmak kadar doğal bir şey olabilir miydi? Tabi ki olamazdı. Canım acıdığında bağırabilirdim. Bu benim en doğal hakkımdı. Hem abartıyordu. O kadar da bağırmamıştım.

"Omo conom çok ocodo."

Çınar bana bakıp gülmeye devam ederken annem de ona katıldı. Diş etim uyuşmadığı için ağzıma tamı tamına dört tane iğne vurmuştu ve ağzımın uyuşukluğu yüzünden konuşamıyordum bile. Şu an tek istediğim eve gidip uyumaktı cidden.

"Tamam tamam bitti, merak etme." Rahatlayarak nefesimi verdim. Gerçekten bitmişti. Hâlâ ağzımın uyuşukluğu olduğu yerde duruyor olabilirdi ancak yine de bitmişti işte.

"Şimdilik bitti. Diğer dişlerinin de ağrısı kalkarsa bak o zaman Allah'ın işine," dedi annem. Bedenimi ele geçiren rahatlık birden söndüğünde endişeyle "Kolkor mo?" diye sordum.

"Konuşma," diye uyardı annem beni. "Gidelim hadi."

"Bekleyin beni, bende çıkıyorum artık," dedi Çınar. Annem başını sallayarak onu onayladığında Çınar arkasını dönerek çıktığımız odaya girdi.

Annem bakışlarını bana çevirdi ve acıyan bir yüz ifadesiyle bana baktı. "Yazık. Kıyamam. Çok mu acıdı?"

"Çok acıdı anne," dedim kendimi düzgün konuşmaya zorlayarak. "Ben bu çocuğun sevgilisi değil miyim? Neden bana acımadı? Bana bu yapılır mıydı anne?"

Annem bana gülerken koluma girdi. "Sen gerçekten manyaksın Başak."

"Beynini deliyormuş gibi hissettim anne. Sanırım artık Çınar'a eskisi gibi bakamayacağım. İlişkimizi gözden geçirmem gerekiyor."

"Ne?" diye bir ses geldi arkamızdan. "Ne gözden geçirmesi Sakar? Ne yaptım ben?"

Hızlıca yanımıza geldiğinde annem gülerek bizi izlemeye başladı. "Canımı çok acıttın," dedim ağlar bir ifadeyle. "Küstüm işte."

"Bu naz ne böyle?" diyen anneme baktık Çınar'la beraber. Annem bana hiç bakmadan bakışlarımı Çınar'a çevirdi. "Gören de evde böyle tatlı biri yaşar zanneder. Bana çektirdiklerini bilmesem tamam diyeceğim."

İkisine de gözlerimi devirdikten sonra onları beklemeden dışarıya çıktım. Ben içerideyken annem abimi aramış olmalıydı çünkü buradaydı. Hızlıca gidip ona sarıldım. "Kardeşini içeride öldürdüler abi."

Abim güldü ve kollarını belime sardı. "Kardeşimi öldürdülerse sen kimsin?"

"Onun ruhuyum. Seninle vedalaşmaya geldim."

"Başladı yine boş boş konuşmaya," dedi abim. Bakışları arkama takıldı. "Ne yaptın lan kardeşime? İki gram beyni vardı o da gitmiş."

"Ağzını deldim," dedi Çınar oldukça ciddi bir sesle. Annem kahkaha attı.

"Allah iyiliğinizi versin. Hepiniz birbirinizden manyaksınız," diyen anneme baktık üçümüz birden.

"Barış'a neyse de Başak ve bana biraz ayıp olmadı mı Suzan teyze?" dedi Çınar alınmış bir sesle. Annem bakışlarını Çınar'a çevirdi.