CEBİMDEKİ ASKER

BÖLÜM 35

Bu bölümde 1k yorumu geçtiğimizi görmek istiyorum. Ama lütfen sırf 1k yorum geçilsin diye random yorumlar atmayın. Ben düşüncelerinizi okumak istiyorum, random yorumları değil.

Satır arası yorumları bol tutarsanız 1k çok rahat geçilir <3

Keyifli bölümlerrrrr💖

"Anne sen bilmiyor musun abimin nereye gittiğini?" diye sordum elimdeki kahvaltılıkları masaya dizerken. Saatin öğleni geçmiş olması bizim için hiçbir anlam ifade etmiyordu. Sabah erken saatlerde kahvaltı yapmaktan nefret ederdim. Annem de uykucu olduğundan olsa gerek, kahvaltı yapmamız öğleni buluyordu.

"Söylemedi bana," dedi annem elindeki çaydanlığı masaya bırakırken. "Askerden geldi, oğlanın yüzünü göremedik. Oradan oraya fıldır fıldır geziyor."

"Çınar abimin yanında anne, merak etme emin kollarda," dedi Burak yarım bir gülüşle. Annem ciddi ciddi başını salladı.

"Ondan ses etmedim zaten. Başka arkadaşları olsa derdim biraz evde otur da vakit geçirelim diye."

Annemin Çınar'a olan sevgisi bana olan sevgisinden büyük olabilir miydi acaba? Birbirimizi sevdiğimizi öğrendiklerinde tepkileri ne olurdu? Sevinirler miydi yoksa sinirlenirler miydi? O kadar kestiremiyordum ki.

"Çocukken de böyleydi bunlar," dedi annem yüzündeki tebessümle. "Evden kaçar kaçar giderlerdi. Sonra ara bul bulabiliyorsan."

Bölük pörçük hatırladığım bazı anlar zihnime dolarken bakışlarımı masaya sabitledim.

"Bende gelicem. Bende!"

"Olmaz diyorum ya kızım, git içeride sütünü iç sen!" demişti abim bana ters ters. Kaşlarım olabildiğince çatılırken "Sana ne?" diye bağırmıştım. "Sana ne ister gelirim ister gelmem!"

"Saman ye!" dedi abim de bana doğru. Bakışlarımı Mavi'ye çevirdim. Hiçbir şey söylemeden bizi dinliyordu sadece.

"Lütfen Mavi lütfen."

"Barış! Bir gelsene," diye içeriden seslenen annemle abim bana kötü kötü baktıktan sonra içeriye doğru koşmuştu. Gülümseyerek Mavi'nin yanına ilerledim.

"Sen beni istiyor musun?" diye sordum kısık bir sesle. Çınar mavimsi yeşil gözlerini kısarak bana baktı. "Abim beni sevmediği için istemiyo galiba."

"Saçmalama Sakar," dedi bana ters ters bakarak. "Ben seviyorum ve istiyorum. Gelirsen gel gelmezsen gelme."

"Nereye gitceksiniz ki?"

"Parka."

"Hiiii," demiştim ellerimle dudaklarımı kapatarak. "Neden beni istemiyosunuz ki? Ben parkı çok severim."

Çınar bana birkaç adım yakınlaştı. "Seni istemiyorum demedim."

"Dedin ya!"

"Ne zaman dedim Sakar?"

"Sakar değilim ben! Sus!"

"Başladık yine ya!" demişti Çınar. "Asıl sen sevmiyorsun beni!"

"Seviyom ya onu nereden çıkarttın?"

Çınar omuzlarıma ellerini koyup beni arkama döndürmüştü. "Hadi biz gidelim. Barış gelir arkamızdan."

"Kız sen nereye dalıyorsun Leyla gibi? Sırıtıyor bir de!" diyen annemle daldığım geçmişten çıkarken dudaklarımdaki salak sırıtışla anneme baktım.