Populair after Nerd 》J.J. #1 [✔]

Hoofdstuk 50

Tijdsprong, het is een paar dagen later.

Denise POV
"Wakker worden Denise!" Romee tikt mij aan. "We zijn in Zwolle, eindelijk!" roept ze blij. We zijn vanuit Ibiza, met de boot naar Frankrijk gegaan. Daarna heel lang met de auto naar Nederland. Bijna tweeduizend kilometer en anderhalf dag rijden. Mijn ouders hebben me opgehaald, ze waren flink chagrijnig. Volgens Romee had ik ruzie met ze. Ik had een vriendje waar ze het niet mee eens waren. 'Hoe zag Zwolle eruit?' denk ik bij mezelf. Als ik goed om me heen kijk voel ik een vlaag van herkenning. Alles borrelt weer naar boven. De lange snelweg, brug en huizen. Het water en authentieke bedrijfspandjes. Het kriebelt in mijn buik. Benieuwt naar iets wat ik al ken. Raar, toch? Bij alles wat ik weer herken krijg ik een kriebel in mijn buik. Romee heeft me alles over Zwolle verteld. Ook over een andere vriendin, en mijn vriendje. Tim, maar ze liet geen foto van hem zien. 'Dat mocht niet' van mijn verplegers. Ik moest kijken of ik nog wat wist van hem, en omdat foto's voor verwarring kunnen zorgen moet ik hem eerst in het echt zien. De blonde jongen was volgens Romee absoluut mijn vriendje niet. Over hem heeft ze wél alles verteld. Kaj Leroy van der Voort was een vies mannetje die me dit alles heeft bezorgd, me heeft verkracht en mijn vriendje het ziekenhuis in heeft geslagen. Hoe ik hem hier om haat, is niet uit te drukken.
Zenuwachtigheidslevel duizend. Eerst moet ik naar het ziekenhuis, om te herstellen van de reis. Ik ben enorm misselijk geworden en een beetje duizeling heb ik ook. Misschien is het ook wel van de zenuwen, naar de mensen die ik hoor te kennen. Dan stopt de auto, voor het ziekenhuis. "Kom," zegt Romee als ik nog even voor me uit blijf staren. Ik knik en duw de portier open. "Pak mijn hand maar," zegt Romee die haar hand uitsteekt. Glimlachend pak ik haar hand vast en ik word door haar naar voren getrokken, zodat ik op de grond sta. De lichte schok veroorzaakte een flinke pijn. Een hoofdpijn-achtige steek door mijn hoofd. "Fack," scheld ik. "Eh eh, rustig dame," lacht Romee. Geïrriteerd kijk ik haar aan. "Ik pak je tas wel," zegt mijn moeder. "Sla een arm om me heen," zegt Romee daarna. Ik sla een arm om haar schouder heen en mijn moeder pakt de bagage uit de kofferbak. Het gebouw is hudge, niet een typisch ziekenhuis. "Zou hier internet zijn?" vraagt Romee. Ze was door haar bundel heen en ze zei dat ze verslaafd aan internet was. Ik grinnik. "Misschien wel," zeg ik. "Snel naar binnen, hinken jij!" roept Romee. Ik barst in lachen uit en Romee trekt me naar voren, waardoor ik bijna val. "Kneus!" roep ik keihard. Romee mindert tempo weer. Ze trekt haar wenkbrauw op. "Niemand noemt mij kneus!" zegt ze quasi-beledigd. "Ik wel," ik doe haar gezicht na. "Tss," ze steekt haar hand tegen me op. Daarna lopen we door. "Nederland voelt zo koud," zeurt Romee, vijftig meter later. "Zeikzak, wees blij dat je terug bent. Dan zie je je date ook weer." Zeg ik terug, Romee had me verteld over Gijs. Over dat hij zo schattig is en lief, blabla. Een paar jongens, waaronder eentje een beroemde dj is - volgens Romee. Het waren aardige jongens, dat zeker. Maar zekerweten was geen een mijn vriendje. Romee zei; "Je merkt het wel als je hem ziet." Daar vertrouw ik dan maar op. De draaideur zijn open kant staat richting onze kant en we stappen naar binnen. Vluchtig hink ik, op de vlucht voor de draaideur, de grote hal binnen. "Nu heb je warmte," zeg ik plagend tegen Romee. Ze steekt haar tong uit. "Ha-ha," lacht ze sarcastisch. "Gaan jullie maar even zitten," zegt mijn moeder, die richting de balie loopt. Voordat we kunnen gaan zitten stopt Romee abrupt met lopen. "Wat is er Miss B-" "Hou je bek!" sist ze. "Daar staat ie," stottert ze. "Wie?" vraag ik nieuwsgierig. "Gijs;" antwoordt ze. Ik focus me op het gebied waar Romee haar pupillen op gericht zijn. Gijs zit linksachter in de zaal op een bankje. Op zijn mobiel, hij kijkt niet al te blij. "En nu?" vraagt ze gestrest. "Weet ik veel," zeg ik. "Trek z'n aandacht. Hij zegt vast 'hoi' ofzo." "Hoe dan?" vraagt ze gestrest. "Weet ik niet, laat me even zitten a.u.b.," vraag ik haar. Geïrriteerd zucht ze en gaat zitten. "Kijk maar even naar die internet van je," zeg ik. Nijdig pakt ze haar mobiel uit d'r handtas en typt haar unlockcode in. Ze gaat naar de instellingen en scant de omgeving op berijk. "Yay," zegt Romee sarcastisch. "Internet," vervolgd ze. Die wil duidelijk contact met Gijs. "WhatsApp anders even 'hoi', dan kan je onopvallend zeggen dat je in het ziekenhuis bent," zeg ik. Romee aarzelt een beetje. "Ik heb een beter plan," zegt ze.