Populair after Nerd 》J.J. #1 [✔]

Hoofdstuk 16

Het is nog maar acht uur. En ik zit op m'n kamer. En nee, ik heb geen straf, geen proefwerk... Ik zit muziek te luisteren en te denken. Ik vind Romee's gedrag behoorlijk irritant. Ze heeft amper meer tijd voor me. Alleen maar Rein, Rein en nog meer Rein. Ik word gek. Ik ga het haar morgen wel vertellen... Over morgen gesproken, ik heb morgen dè date met Kaj. Ik ben hartstikke benieuwd naar hem, het is wel de persoon die ik moet kiezen. Ik had zelf liever een vrije keuze gehad... Waarom ik niet in opstand kom? Het heeft geen zin.

•••

Ik zoek op Facebook naar 'Kaj van der Voort'. Het mag niet eigenlijk, maar ik wil echt even kijken. Ik klik het bovenste account aan, waar op de profielfoto een blonde jongen, dezelfde als op het scherm bij de dates. Hij komt me waarschijnlijk daardoor ook bekend voor. Ik zie bij zijn berichten vooral familie en vrienden staan. 'Sinterklaas met ...' en dingen als 'Fisaaa van ....' . Zijn relatiestatus is single en hij werkt bij de Media Markt. Ik klik bij 'familie' en zie dat Mirianda van der Voort zijn moeder is en Henk van der Voort zijn vader is. Bij zijn vaders bio staat dat hij een of andere hoge functie heeft bij een bank. Ik ga terug naar Kaj's pagina en zie dat hij al zeventien is. Het is slechts een enkel jaar maar ik ben gewoon bang voor oudere jongens...

Ik zit klooiend voor de spiegel met mijn make-up. De foundation was niet echt moeilijk maar die eyeliner wil totaal niet. Uiteindelijk geef ik project eyeliner op en ga over op mascara. Zoals geleerd; kammen, krullen, dun laagje, drogen en nog een dun laagje. Het lukt aardig en ik pak mijn handtas waar mijn boeken inzitten. Mijn mobiel, check, eten, check, oortjes, check, lipgloss, check. Ik pak mijn tas en loop naar mijn fiets.

Ik moet langs een soort van gangsterstukje, waar van die vage jongens staan met een jointje in hun hand en in de andere een blikje energy drink. Joggingpak met Roy-Donders allure en Nike Air ofcourse. Een beetje bang ben ik voor ze, ze zijn ouder en ze lijken me geen lieverdjes. Ik fiets snel langs de brommertjes en krakkemikkige fietsen van bet volkje. Een van de jongens draait zich om en roept "chickie!". Ik negeer hem en een andere jongen draait zich om. Ik knipper nog een keer om te kijken of ik het gezicht herken. Die ken ik... Het is, nee, dat zal wel niet. Ik ben nooit echt de beste in gezichten onthouden, en dan vooral niet van mensen die ik niet eens in het echt ken.

Op school aangekomen doe ik snel mijn boeken in mijn kluisje die ik nog niet nodig heb. Ik kijk tussen de schoolmensen, veel eersteklassers en wat van mij leeftijd. Romee en Rein zitten waarschijnlijk al in het lokaal. Ik pak mijn mobiel en scroll over mijn tijdlijn van Twitter. Niet veel bijzonders - eigenlijk word er nooit wat boeiends op Twitter gemeld. Ik zie op een keer - als ik eindelijk opkijk van mijn beeldscherm - dat er iemand op me af komt lopen. Daarna een klap die wordt vervolgd door een pijnscheut. Dat was mijn enkel... Meteen hoor ik een bezorgde jongensstem - Tim - vragen of het gaat. ik knik en probeer op te staan. Voorzichtig knipper ik een beetje. Mijn mobiel zie ik - met batterij, achterklepje en hoesje eraf - een meter verderop liggen. Voorzichtig sta ik op - het lukt niet echt i.v.m. mijn enkel. Ik wil persé mijn tas zelf vasthouden - ook al is het niet makkelijk voor mij - ik wil geen anderen met mijn problemen opzadelen; In dit geval is 'het probleem' mijn tas.

Het hinkelen van de trap was niet de meest makkelijke opgave ever, maar ik ben al lang blij dat het is gelukt. Gelukkig had ik niet van die onhandige Eiffeltorens onder mijn voeten gebonden, zodat ik amper nog kan lopen. Ik zit op een bankje bij de conciërge met een icepack op mijn enkel. Inmiddels is Tim naar het klaslokaal - dat moest van de conciërge met een humeur als bloemetjes.

Het viel me wel op dat Tim een blauwe plek had op zijn voorhoofd, waarschijnlijk door de botsing. Nu voel ik me schuldig....

Ik heb nu al een uur met een icepack gezeten. Ik wil echt weg, het begint te vervelen. "Meneer, mag ik weg?" vraag ik aan een man. "Jawel, maar het lijkt me het handigst als even iemand je komt halen. Ik wel wel even je leraar en dan stuurt die iemand naar je toe" antwoordt hij. "Oké"antwoord ik terwijl ik even mijn mobiel check. Geen berichten of nieuwe mentions op sociale media. Naar een paar minuten komt er een bericht.

Romee: Ik kom je redden! x

Opgelucht haal ik adem, eindelijk. Ik antwoord.

Dankje, superheld Romee!

Ik klik het scherm weer uit en doe mijn mobiel in mijn tas. Tien seconden even mijn ogen dicht.... Wat allemaal door mijn hoofd spookt? Van alles. Was die plek op Tims hoofd mijn schuld? Was die botsing mijn schuld? Op de eerste vraag weet ik het antwoord niet, maar op die tweede wel; natuurlijk. Ik zat te klooien op mijn mobiel.

[A/N: Is het Denise's schuld of niet? Ja of nee. En zo nee, wat was het dan denk je? Comment.]

"Oh my god Denise" zegt Romee als ze me ziet zittten. "Help me nu maar" zeg ik terwijl ik probeer op te staan. Romee pakt mijn tas en ik sla een arm om haar heen.
•••
Ik trek de deur van het klaslokaal achter me dicht. Op mijn krukken en onder begeleiding van een medewerker van het programma loop ik de gangen uit, naar de kluisjes. Voorzichtig open ik mijn kluisje en haal mijn jas eruit. Mijn krukken overhandig ik voor een paar seconden aan de man van Teen Make-Over. Als ik mijn jas aan heb gedaan pak ik mijn krukken weer.
•••
Als ik me om sta te kleden komen er zenuwen. Hoe zou Kaj zijn? Hij is uitgekozen voor mij dus moet hij wel aardig zijn, toch? Ik trek inmiddels sneakers aan. Ik heb al een witte top en een zwarte enkelbroek aan. Opzich leuk, maar het omkleden gaat niet zo fijn. De sneakers zitten ook fijn en ik mag mijn krukken gewoon gebruiken. Dit wordt vast een geslaagde date!
•••
"3, 2, 1, actie!" Roept de regisseur.
We zitten in de Librije, het beste vegetarische restaurant van Zwolle. Het is luxe. Ik sta achter de deur naar het restaurant en Kaj moet binnen zitten. Langzaam open ik de deur en op mijn klikkende krukken ga ik naar binnen. Midden in de zaal staat ene tafeltje met een jongen; Kaj.
Hij staat op en loopt naar me toe. Hij heeft een denim spijkerbroek, witte blouse en sneakers aan.
"Kaj van der Voort" stelt hij zichzelf voor.
"Denise van der Kot" ik schud zijn hand en volg hem daarna naar de tafel.
•••
"De camera's gaan uit en we laten jullie alleen. Denise, je kan naar huis gaan en de kleren naar Teen Make-Over inleveren" legt de regisseur uit. Ik knik en zwaai de ploeg uit.

Als de ploeg eenmaal weg is pakt Kaj zijn mobiel. Hij vraagt niks meer en de sfeer gaat al behoorlijk weg. Eerst was het veel leuker.
"Hallo?" vraag ik. Kaj gunt me geen blik. "Contact!" Zeg ik nu wat harder. Hij kijkt duf op van zijn telefoon. Na een seconde gaat hij weer verder op z'n mobiel. "Nog wat te zeggen?" vraag ik. "Nope" antwoordt hij en gaat verder met... Flappy Bird?
•••
Naar een kwartier ben ik er klaar mee. "Ik ga, doei" en dan loop ik op mijn krukken het restaurant uit.
Dat wordt lopen naar huis.
-
Kaj's woonplaats klopt niet maar anders is het verhaal onlogisch.
Volg even mijn beste vrienden @Tinybooks, Lucworks en @EagleBooks. DAT ZIJN ZE DUS NIET. Het zijn eigenlijk gewoon drie klasgenoten met Wattpad maar idc volg deze marsmannetjes gewoon.