Bize Güven! (Büyük Sırlar Serisi II)

💞 Bölüm 11💞

                                        Beste

 

İlk baş ona kızmıştım ama söylediği şu son cümle beni kızgınlık boyutundan alıp bambaşka bir boyuta sapladı. Bu çok ama çok farklıydı. Bir erkek bir kızdan nasıl olurda etkilenmezdi? Hala gözlerimin içine bakıyordu. Onu gerçekten etkileyebiliyordum. Bunda hiç şüphem yaşadığım deneyimlerden dolayı yoktu zaten.

 

“Arda, bu sence normal mi?” bu soruyu beklemiyormuş gibi bana şaşırarak baktı. Tamam, bu onun erkeklik hormonuna bir hakaret gibi gözükebilirdi ama o açıdan sormamıştım. Hem hormonlarının çalıştığı da ortadaydı.

 

“Normal mi derken?” dedi.

 

“Yani, bilmiyorum. bu kendini tutmanla alakalı olabilir.”

 

“Kendimi tuttuğumu da nereden çıkardın?” gülümsedim. Psikoloji okumamıştım ama ilgilenmiştim. Sevdiğim bir şeydi. Kesinlikle bu onun kendisini tutmasıyla alakalıydı. Sarhoş olduğunda ise kendisini özgür bırakıyordu. Tabi ya! Belki de kendisini hep başkasına saklıyordu. Kendisinin bile farkında olmadığı birisine. “Beste?”

 

Birden dudaklarına uzanıp onu öptüm. Anında kasları gerildi. Bana anında tepki veriyordu. Geri çekilip gözlerine baktım. Anında ateşle dalgalanmıştı. Bu egomu öyle bir zirveye çıkardı ki birden otuz iki dişimi göstererek gülmeye başladım. Tek kız bendim! Etkilendiği tek kız! İçkiye gerek duymadan ve gerildiği tek kızdım. Beni seviyordu! Senelerce beni seviyordu ve duyguları her ne kadar bunu ona tam olarak gösteremese de ona koruma kalkanı oluşturmuştu.

 

“Arda.” Dedim ona neşeli bir ses tonumla. Bunu onun yüzüne tabiki de asla söyleyip onun benden uzaklaşmasını sağlamayacaktım ama bu neşeyi nasıl saklayabilirdim ki?

 

“İyi misin, Beste?” dedi şaşkın bir ses tonuyla.

 

“Bomba gibiyim.” Dedim ve hızla yataktan fırladım. Şuanda dans edip çılgınlar gibi eğlenmek istiyordum ama tabiki de tek olduğum zamana ertelemeliydim. Çılgınca dans etme isteğimi bastırarak banyoya girdim ve işimi gördükten sonra elimi yüzümü yıkayıp odaya geri geldim. Arda, sırt üstü uzanmış derin düşüncelere dalmıştı. Eli o hafif baklavalarının üstünde duruyordu. Kapının çerçevesine yaslandım ve bir bacağımı diğer bacağıma çaprazlayarak onu seyrettim. Acaba ne düşünüyordu? Belki de oda beni sevdiğinin farkına varmıştı. Sanmıyordum ama bir umuttu işte. Birden nefesini tuttu ve gözleri anında beni buldu. Aramızda böyle bir etkileşim vardı işte. Ne kadar içinde bunu inkâr etse de seviyordu beni biliyordum. Ya da böyle düşünmek şuanda ihtiyacım olan en önemli şeydi. Ben adım atmayınca o yatakta doğruldu ve beni tepeden tırnağa süzdü. Sanki ilk defa benim farkıma varmış ve ilk defa alıcı gözüyle bakıyormuş gibiydi. İkimizde konuşmuyor sadece birbirimizi süzüyorduk. Uzun bir aradan sonra pes eden o oldu.

 

“Ayakta durmak hoşuna gidiyor, değil mi? o kadar gün yattıktan sonra ben olsam bende ayakta durmak isterdim.”

 

“Birinci sebep o değil ama.” Dedim ona gülümseyerek. Kaşlarını kaldırıp çarpıkça gülümsedi.