Bize Güven! (Büyük Sırlar Serisi II)

💞 Bölüm 36💞

Yasin beni Batu’nun evinin önünde bırakmıştı ve bende Beste’nin istediği gibi eve onun arabasıyla gitmiştim. Şimdi ise evde babamla annemin yanına doğru yürüyordum. Annem etrafıma ve arkama büyük bir beklentiyle uzun uzun baktı.

 

“Abin nerede?”

 

“Yengem kendini iyi hissettiğinde anca gelebileceklerini söyledi ama demek ki hala iyi değil.”

 

Babam bana sarılıp sırtıma vurdu ve geri çekildi. “Yüzünü gören cennetlik. Evinden çok abinde kalıyorsun.”

 

“Hadi ama baba. Bunu ne zaman böyle dert etmeye başladın?”

 

“Oğlumun yanımda olmasını istemem çok mu kötü?”

 

“Çok tuhaf!” dedim kendimi koltuğa atarken. Aklım Beste’deydi. Ne yapıyordu ve nasıldı acaba? Umarım iyidir ve oyalanacak bir şeyler bulabilmiştir.

 

“Sen kız parfümü mü kokuyorsun?” diye sordu annem burnunu üstüme doğru yöneltirken ve anında ayağa fırladım. “Hemen yanıma otur! Yine hangi kızla birlikteydin?”

 

“Hiçbir kızla!” annem ayağa kalkıp iki kolumdan tutup beni kendine çekti.

 

“Sen resmen kadın parfümü kokuyorsun Arda!” başını öfkeyle iki yana salladı. “Beni delirtiyorsun! Bir gün kadının biri çıkıp kucağında bebekle kapımıza dayanacak diye ödüm patlıyor.”

 

“Yok artık!” diye bağırdım.

 

“Hayatım.” Dedi babam sakin ses tonuyla. “Sakin olur musun? Arda dikkatli oluyordur!” derken ise bana sert bir şekilde baktı.

 

“Bu konuyu konuşmaya devam edeceksek ben gidiyorum!” dedim anında.

 

“Konu ciddi!” diye diretti annem. “Oğlum, sen dışarıdaki kızları tanımıyorsun. Hepsi paranın peşine düşüyorlar. İnan bana bunun için her iğrençliği yaparlar.”

 

“Anne! Yeter! Ben hiçbir kızla ilgilenmiyorum. Tek bir kızla ilgileniyordum. Sadece tek bir kız!”

 

“O sana uygun değildi, bebeğim.” Dedi annem bana yaklaşarak ama ben iki adım geriye atıp mesafeyi daha da açtım. “Hala aklının Beste’de olduğunu biliyoruz ama bazen bazı şeyleri…”

 

“Ne o bazı şeyler anne? Beni aydınlat lütfen!”

 

“Birincisi siz kardeşsiniz.”

 

“Değiliz!” dedim hemen.

 

“İkincisi kız ortalıklarda yok. Ne babasının umurunda bu durum ne de abisinin. Ben o kızı severdim biliyorsun ama oğlumu ayartmasına da göz yumamazdım. Yummam!”

 

Gözlerimi kısıp anneme baktım. Ona inanamıyordum! Kendi annem olmasa onu şuracıkta boğabilirdim. “Beste beni falan ayartmadı anne. Saçmalamayı kes!”

 

“Bu konuyu iki hafta önce kapatmıştık!” dedi babam sert ve gür sesiyle. “Bugün burada aile yemeği yiyeceğiz ve birbirine bağlı bir aile olduğumuzu göstereceğiz. Başka bir şey değil!”

 

“Evet, haklısın. Peki bağlı olduğumuzu kime göstereceğiz baba? Kendimize mi? kimi kandırıyorsun sen? Birbirimize bağlı falan değiliz. Artık değiliz. Bunu kabul edin!”

 

“Aman Allah’ım Arda!” dedi annem ağzını kapatarak. “Seni şuanda tanıyamıyorum. Sen her zaman bize karşı saygılıydın. Seni bu duruma o kız getirdi değil mi?”

 

“Neler oluyor?” diye salona abim ve yengem girdi. “Bunun bir aile yemeği olduğunu sanıyordum. Aile tartışması değil!”

 

“Kardeşin saygısızlıkta sınır tanımıyor.” Dedi babam. “Ona kuralları hatırlatmaya çalışıyorduk.”

 

“Lütfen!” dedi abim. “Sevda zaten pekiyi değil. o yüzden sadece huzurlu bir aile yemeği yapamaz mıyız?”