Arda
“Ne yapmaya çalışıyorsun sen?” diye bağırdım kıza.
“Sakin ol, tatlım. Bir şey yaptığım falan yok.”
“Laflarına dikkat et!” diye bağırdı Beste. “şimdi biz yatmaya gidiyoruz. Sabah seni burada görürsem o yalaka ağzını yola sakarım. Haberin olsun!” o kadar sinirliydim ki Beste’nin bu cümlesiyle bütün sinirim uçup gitti. Dönüp ona baktım. Sinirlenince bile o kadar güzeldi ki. Birden onu kendime çektim ve alnından öptüm. “Ne?” dedi. O da benim gibi birden yumuşayıvermişti.
“Kızınca çok ateşli olduğunu söylemiş miydim?”
Gülümsedi. “Bilmem ama sanmam. Söylememiştin galiba.”
“O zaman şimdi söylemiş oldum.” Eğilip tam dudağından öpüyordum ki bir el ikimizin dudaklarının arasından belirdi. Bu el Hande’ye aitti. Gözlerimi devirip ona baktım.
“Batuhan’ı duydunuz. O yüzden Ardacığım sen odana gidiyorsun. Bizde Beste ile burada yatıyoruz.” Beste birden kollarımdan çıkıp kızın üstüne atladı.
“Seni gebertirim!” diye bağırıp kızın saçlarını çekiştiriyordu. Hızla onu belinden yakaladım ama öyle bir kahkaha atıyordum ki onu tutmakta zorlanıyordum. “Bırak beni Arda! Ciddiyim! Bu artık sınırı aşıyor!” Hande, onu tutmamdan istifade edip Beste’ye hızlı bir tokat attı.
“Sakın bir daha saçlarımı çekme!” anında kollarımdan Beste’yi bıraktım. Benim yüzümden tokat yemişti. Beste birden ok gibi fırlayıp kızın saçlarını bileğine dolayıp çekmeye başladı. Sonra onu sırt üstü yere devirip üstüne oturdu. İlk kızın suratına güçlü bir yumruk yapıştırdı. Sonra da kızın boğazına dolayıp elini kafasını yukarıya kaldırıp yere çarptırdı.
“BANA!” dedi Beste nefes nefese. “KİMSE. AMA. KİMSE. TOKAT. ATAMAZ.” Son kelimesinde kızın üstünden kalkıp saçlarını yakaladı. Onu yerde çekerek kapıya doğru gitti. Kızın burnundan ve ağzından kan akıyordu. Beste öfkeyle kapıyı açıp kızı dışarıya itti. Kapıyı suratına sertçe kapatıp kapının sürgüsünü çekti. Bana döndüğünde ben hala şoktaydım. “Hepsi senin yüzünden!” diye bana bağırdı bu sefer. “Yakışıklı olman bütün kızları listene eklemen anlamına gelmiyor. Dikkatli olsan bunların hiçbiri olmazdı!” benim cevap vermeme fırsat vermeden koşarak merdivenlere yöneldi ve ikişer ikişer çıkıp odanın kapısını sertçe kapattı. Ardından bir kilit sesi duydum. NE! Kapıyı mı kilitlemişti? Neden kendimi karımın beni cezalandırmak için kollarıma battaniye ve yastık tıkıp kanepeye mahkûm etmiş gibi hissediyordum. Üstelik hiçbir suçum yokken. Beste ciddi miydi? Has siktir! Koşarak merdivenlerden çıkıp kapıya vurdum.
आप पढ़ रहे हैं
Bize Güven! (Büyük Sırlar Serisi II)
रोमांस"Geçen gün abimin yanındaki kıza seni seviyorum dediğini duydum." Dedim ona gülerek. "Bana güzelden çok biraz salakça geldi." Dedim. Bana gözlerini irileştirerek baktı. "Hem bir kere sevgi kalıcı bir şey değildir bence." Omzumu silktim. "Babamla ann...
