Bize Güven! (Büyük Sırlar Serisi II)

💞 Bölüm 23💞

Arda           

 

Onsuz tam üç yüz otuz altı saat elli dokuz dakika otuz saniye geçmişti. Batu, benimle konuşmuyordu ve Yasin’in söylemesine göre de Beste evden taşınmıştı ama nerede olduğunu kimse de bilmiyordu. Gerçi hiç kimse de bunu umursamıyor. Çok ama çok üzücü ki buna Batu’da dâhildi. Telefonu yoktu, parası yoktu. Bunu düşündükçe kalbim bin bir parçaya bölünüyormuş gibi hissediyordum. İşimde berbattım. Sabahki iki toplantıda işi kaybetmiştim ve Batu yakama yapışmıştı. Şimdi ise öğleden sonraki toplantı için raporu gözden geçiriyordum.

 

Neyi atlıyordum? O kadar araştırma yapmama rağmen Naz’ın ev adresini bulamamıştım. Evin onun üstüne kayıtlı olmadığını anladıktan sonra annesinin isminden ve babasının isminden de aratmıştım ama yine bulunamamıştı. Beste’nin isminden numaraları aramış bir ton numara bulmuştum ama hepsi ad ve soyad benzerliğiydi. Hiçbirinde Beste’ye ulaşamamıştım. Naz’ın telefonu ise gizliydi. Verilmiyordu. Şimdi ise Beste’nin telefon özetini bana ulaştırması için birisinden yardım istemiştim. O yüzden saniye de bir saate bakıyordum. Mesajlaştığı kişilerden Naz’ın numarasını bulup onu arayacaktım.

 

Kapım çaldığında hala rapora odaklanamamıştım. Kapı açıldığında içeriye Yasin ile Batu girdi. Batu eskisine göre daha işine odaklanmıştı. İşinden başka hiçbir şey düşünmez olmuştu. Kardeşini bile!

 

Koltuğa otururlarken, “Raporu inceledin mi?” diye sordu Batu. “Yoksa sabahki iki iş gibi bunu da batıracak mısın?”

 

“Batıracağımdan emin olabilirsin.” dedim duygusuz bir şekilde. “Şuanda öncelikli planım Beste’ye ulaşıp iyi olup olmadığını öğrenmek.”

 

“Bu işi arka planda bırakamazsın. Bu aylardır uğraştığımız bir proje! Bizi batıracak mısın sen?”

 

“Ben sana hemen ayrıntıları vereyim.” Diye araya girdi Yasin. “İlk üç maddeyi okusan ve onun üzerinde düşünsen yeterli aslında. Bütün olay orada bitiyor. Sen bunu yaparsın, dostum.”

 

Başımla onayladım. “Tamam.” Raporun üç maddesine okudum. Yasin haklıydı. Maddeler bizim iş kriterlerimizi yansıtıyordu. “Haklısın, kardeşim. Tamam, bunu yapacağım.”

 

“Umarım!” dedi Batu bana düşmanca bakarak.

 

“Bak, Batu. Ne Beste ne de ben, sana yalan söylemedik. Aramızda o tür bir şey olmadı. Bu yüzden kardeşine büyük haksızlık yapıyorsun. Hatta ona inanmak yerine Hülya’ya inanıyorsun. Yine!”

 

“Şu inşaat.” Dedi Batu beni duymamış gibi Yasin’e dönerek. “Hangi tarihte başlatılacağı belirlenmiş mi?”

 

“Evet.” dedi Yasin ayağa kalkıp ellerini ceplerine koyarak. “iki hafta içinde temele başlanıyor. Her şey hazırmış. Bize sadece beklemek ve arada kontrol etmek düşüyor.”

 

“İyi.” dedi ve ayağa kalktı. “Akşam takılıyor muyuz?” Yasin isteksizce kafasını salladı. “Tamam. Toplantıda görüşürüz.” Sonra bana bir kere bile bakmadan odadan çıktı. Elimle yüzümü ovuşturdum.

 

“Beste’den hala bir haber yok!”

 

“Sakin ol, dostum. Bende birkaç yere baktırıyorum. Umarım bu seferde boş haber gelmez.” Sonra gözlerini kısıp bana baktı. “Bir haber aldım aslında. Pek tekin olmayan bir mahallenin sessiz sakin sokaklarından birinde bar varmış. Adını tam olarak hatırlamıyorum. O yüzden bugün Batu’yu oraya götüreceğim ama onu yalnız bırakamam. Senin de gelmen gerekiyor. Ben Batu’yla ilgilenirken sende etrafı araştırırsın. Olur mu?”

 

Hemen başımla onayladım. “Ne duydun peki?” Yasin kafasını aşağı indirdi. “Yasin! Bana cevap ver! Ne Duydun?”