💞 Bölüm 33💞

5 2 0
                                    

“Seni.” Dedi kız ciddi bir şekilde.

 

“Üzgünüm ama boş muhabbetlere ayıracak vaktim yok.” Dedim. Arabanın bagajını açmak için yürümeye başladım. Bagajın önünde durup kapısını açtığımda Arda’ya spor arabasını almadığı için teşekkür etmeyi hatırlattım kendime. İlk küçük çantayı çıkarmak için uzandığımda kız bileğimden yakaladı.

 

“Seni kullanacak ve sonra da hiçbir şey olmamış gibi yoluna devam edecek.” Dedi. “Onun yapısı bu! Onu tanımıyorsun.” Bu cümle kahkaha atmama sebep oldu.

 

“Onu yirmi senedir tanıyorum. Emin olabilirsin.” dediğimde suratı düştü. Gözlerimi kızın gözlerine diktim. “Ayrıca biliyorum. Kızlarla oynadığı oyunları biliyorum çünkü hepsine olamasam da birkaçına şahit oldum. Hepsi de ona yalvarıyordu ve hepsi de sana benziyordu. Hiçbiri sarışın değildi.” irkilip geriye bir adım attı. “Arda onlara hiçbir şey vermedi. Sarhoş oldu ve şimdi sorsan hiçbirini hatırlamaz bile ve evet, aklından geçen soruyu cevaplayayım. Seni görse senide tanımaz.” İşaret parmağımla kendi yüzümü işaret ettim. “Ama bu suratı istese de unutamaz. Bilmem anlatabildim mi? şimdi polisi arayıp peşimde dolaşan bir kaçık olduğunu söylemeden defol git.”

 

“Bana inanmak zorundasın!” dedi kız bağırarak. Sonrada pişman olup kapıya dönüp baktı. “Bak, bana inanman için hiçbir sebep yok biliyorum ama doğruyu söylüyor…” o sırada kapı açıldı ve Arda omzunu kapının çerçevesine yasladı.

 

Gülümseyerek Arda’ya baktım. Bunu deneyecektim. “Arda ziyaretçin var tanıdın mı?” kız tam ağzını açıyordu ki kızın ağzını tuttum. Arda uzun uzun baktı ve ciddi bir şekilde kafasını iki yana salladı. Kızın gözleri açıldı. Elimi ısırınca bağırıp elimi ağzından çektim.

 

“Beni hatırlamıyor musun?”

 

Arda bize doğru bir manken endamıyla yürüyüp ikimizin önünce durdu. “Tahmin edeyim.” Dedi Arda. “Hande?”

 

“Bak işte tanıyor.” Dedi kız direkt. Ben ise kıza acıyarak kafamı iki yana sallayıp en üstte durun küçük çantayı alıp yere koydum.

 

“Ee, gitmiyor musun? Bugün misafirperver olduğum söylenemez!”

 

“Burada ne yapıyorsun, Hande?” diye sordu Arda. Sesi sakindi hem de çok fazla. “Bak, o gün sana karşı gayet açıktım. Sende bunu kabul ettin o kadar. Aramızda duygusal bir bağlanma falan hissetme. Çünkü yok. Olamaz da.” Arda sonra gözlerini kısıp kızın gözlerine baktı. “Hem sen haklıydın. Etkilenmememin sebebi konusunda kendimi her zaman başkasına ait hissediyordum. O kişi Beste ve bunu hiçbir şey değiştirmeyecek. Bunu sende biliyorsun.”

Bize Güven! (Büyük Sırlar Serisi II)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin