DESTİNA

Bölüm 2 Kaçış

Merhabalar Sevgili okurlarım. Yarım kalmış şeyleri hiç sevmediğim için bölümleri elimden geldiğince hızlı yazmaya çalışacağım. Umarım benim için yeni ve heyecan verici bu yolculukta bana eşlik edersiniz. 💖Beğeni ve yorumlarınızı bekliyorum. 🌼Destina'nın hislerini, hayal kırıklıklarını, bu hayattaki çırpınışlarını şu anlık kimse görmüyor ama siz sevgili okurlarım karakterimin her anı ve duygularını biliyorsunuz. Destina'nın yaşadıklarını yazarken bazen gözlerim doluyor umarım karakteri yazarken hissettiğim duyguları size de hissettirebiliyorumdur. Keyifli okumalar diliyorum.🥰

-----------

Sabah yaşananlardan sonra akşam ağabeyim ve babamı görmedim. Şu an bahçede bulunan yapıda saatin biraz daha ilerlemesini bekliyorum. Bu benim son şansım. Yakalanırsam bu sefer beni öldürürler. Bir kere daha böyle evden kaçmıştım ve beni yakalamışlardı. O günleri düşünmek bile istemiyorum. Kapıdaki güvenliklerin hepsi yakın zamanda yeni değişmişti. Hepsi beni bu evin hizmetlisi sandığı için kapıdan çıkmamın zor olmayacağını tahmin ediyorum. Ama bu sadece benim tahminim. Planımı garantiye almak için nöbet değişim saatlerini beklemeye karar verdim.

İşte tam da beklediğim an geldi. Yaralarım izin verdiği kadarıyla hızlıca koşarak evin dış kapısından adımımı attım. Kalbim korkudan çok hızlı atmaya başladı. Ne yapacağımı nereye gideceğimi bilmiyorum. Bildiğim tek şey yokluğumu kimse fark etmeden bir an önce bu evden uzaklaşmam gerektiği. Şu an zihnimi meşgul eden tek şey beni bulurlarsa düşüncesi olduğu için hızımı kaybetmemeye çalışarak o evden uzaklaşmaya başladım. Bütün vücudum sabah yediğim dayak sonrası kendimi koşarak zorladığımdan acılar içerisinde kaldı. Canım çok yanıyor ama hala koşuyorum.

Sonunda durduğumda etrafıma baktım. Lüks villaların olduğu alandan uzaklaşıp ıssız bir yola girmiştim. Bedenim korkuyla irkildi. Dış dünyaya ilişkin pek bir şey bilmiyorum çünkü şimdiye kadar doğru düzgün o evden çıkarılmamış, okula bile gönderilmemiş bir kızım. Babamın bana yaptığı tek ve son iyilik okuma yazma öğrenmem için bana 14 yaşımda iken öğretmen tutmasıydı. Onun da sebebi istedikleri şeyleri aklımda tutamayışım olmuştu. Eve gelen misafirlerine rezil olmak istemiyordu. Zihnimde canlanan anı bulutlarından çıktım. Şimdi ne yapmam lazım buna karar vermeliyim.

Her yanım ağrısa, acısa da karanlık bir yolda olsam da kendimi özgür hissediyorum. Karanlık yolun beni nereye götüreceğini bilmesem de ilerlemeye karar verdim, geri dönersem yakalanırdım. Arkana asla bakma Destina. Burada sadece sen varsın diye sürekli kendimi telkin ediyorum. Tam bir plan yapmadan çıktığım bu yolculuk beni nereye götürüyor hiç bilmiyorum. Birden yolun yan tarafından bir ses geldi. Eyvah yoksa beni mi buldular? Olamaz bu kadar çabuk olamaz. 

---------

Bu bölüm biraz kısa oldu ama sonraki bölümde olayların karışacağını ve daha uzun bir bölüm olacağının müjdesini şimdiden sizlere veriyorum.😇