DESTİNA

Bölüm 59 Bebek ?

Merhabalar Canım Okurlarımm 👼🏹💘

Umarım hepiniz çok iyisinizdir. 🌺

Ben şu sıralar nedense hiçbir şeye tam olarak hevesim kalmamış gibi hissediyorum. Bu bölümü yazmak için kaç kez bilgisayarımın başına oturdum inanın bilmiyorum. Bir türlü ilham gelip yeni bölümü yazamadım, ta ki dün gece siz canlarımın yeni bölümü beklediğinizi görene kadar. Günlerdir tek kelime yazamadığım kurgum, dün gece bir anda aktı gitti. Sizler benim ilham perilerim, en büyük motivasyon kaynağımsınız. Sizleri seviyorumm 🧚‍♀️💖🥰

Umarım bölümü severek okursunuz. Hepinize keyifli okumalarr 🎈

Destina

Sabah gözlerimi Koray'ın sesi ile açtım. Elini karnımın üzerine koyup okşarken bebeğimizle konuşuyordu. Gözlerimi açmadan Koray'ın bebeğimizle olan sohbetini dinlemeye başladım.

"Anneni istesem de koruyamadığım zamanlar oldu. Yaşananlar aklıma geldikçe pişman oluyorum. Anneni daha erken bulamadığım için hala kendimi suçluyorum. Senin varlığını öğrenmeden önce kendimden önce düşüneceğim tek kişi hayatıma girmişti. Şimdi iki kişi oldunuz. Ne olursa olsun size zarar gelmesine izin vermeyeceğim. Sizi koruyacağım. Sana iyi bir baba olmak istiyorum." Dedikten sonra karnımı öptüğünde gözlerimi açtım. Koray'ın da çekinceleri olduğunu, bizi koruyamamaktan korktuğunu görmem beni çok duygulandırdı. Gözlerim dolu dolu olsa da Koray'ın karnımda duran başını okşadım. Saçlarını okşamamla bakışlarını yukarıya kaydırdı.

"Sen harika bir eşsin Koray. Harika bir baba olacağın da şüphem yok. Ben bizi koruyamayacağından bir kere bile şüphe etmedim. Geçmişi unut lütfen." Dedikten sonra Koray'a sarıldım. Kendisini yukarıya doğru çekip akan gözyaşlarımı sildi.

"Ağlama lütfen Destina'm. Seni ağlarken görmeye dayanamıyorum." Dedikten sonra başını küçük bir çocuk gibi omzuma saklayıp "Ben seni üzmek istemedim. Sadece sizi kaybetmekten çok korkuyorum. Seni bir kere kaybettiğimi düşündüm, aklım yerinden gitti." Dediğinde onu sıkıca sardım.

"Hiçbiri senin suçun değildi biliyorum. Bizi kaybetmeyeceksin, her zaman koruyacaksın, unuttun mu sen benim kahramanımsın." Dedikten sonra derince yutkundum. "Ama yine de bana bir söz vermeni istiyorum." Dedikten sonra Koray'ı kendimden ayırıp gözlerimin içerisine bakmasını sağladım. "Eğer ki bir şeyler yolunda gitmez ve bana bir şey olursa, doğumda ölürsem.." dediğimde cümlemi kesmek istediğinde elimle durması için işaret verdim. "Doğumda ölürsem sakın onu suçlama, ona çok iyi bir babalık yap. Benim yoklumu hissettirme, benim gibi sevgisiz büyümesin." Dediğimde ağzımdan kocaman bir hıçkırık kaçtı. Ağlarken Koray'ın gözlerinin içine bakarak "Söz ver." dedim.

"Sana hiçbir şey olmayacak ama eğer ki olursa bizim aşkımızın meyvesine çok iyi bakacağım." dediğinde ona sıkı sıkı sarıldım. "Söz verdiysen yaparsın biliyorum. Zaten bebeğimize ben olmasam da çok iyi bakacağını biliyorum ama yine de senden duymak istedim" dediğimde Koray beni sakinleştirmek amaçlı sırtımı okşuyordu.

"Koray ben de senin gibi bebeğimizi ilk öğrendiğimde çok korktum. Ona yetememekten benim gibi olmasından çok korktum. Hatta belki bana kızacaksın ama onu istemedim. Sonra zihnime senin varlığın doldu. Senin sevgin yapabileceğime, yapabileceğimize inanmamı sağladı. Seninle iken sanki her şeyi başarabilirim gibi hissediyorum." dediğimde Koray kendisini geri çekip bana baktı.

"Sakın korktuğun için kendini suçlama Destina'm. İkimizde bebeğimizin geleceği için endişe duymuşuz, bu çok normal bir durum. Sen, ben olmasam da ona bakabilecek güçtesin, kendine inan. Kendini artık geçmişin kitli zindanından çıkarman lazım. Ne ben senin üvey baban gibiyim ne de bizim bebeğimiz senin küçüklüğün gibi olacak. Hatalar yapmayacağız dersem doğru olmaz. Her ebeveyn gibi bizde hatalar yapacağız ama beraber her zorluğun üstesinden geleceğiz." Dedikten sonra elimi tuttu. "Yeter ki elimin içerisindeki elimi bırakama." Dediğinde dudaklarının üzerine dudaklarımı kapattım. Yavaş yavaş Koray'ı öpmeye başladım. İçimdeki her şeyi ona söyleyebilmek bana çok iyi geldi. Koray'dan gerçek düşüncelerimi saklamayıp söyledim ve beni yargılamadan kızmadan dinledi. Dinlemenin de ötesi beni anladı. Birbirimizden ayrıldığımızda Koray gözyaşlarımı elleriyle sildi, gözlerimi öptü.