Destina
Yavaşça gözlerimi araladığımda sıcacık bir yatağın içerisinde olduğumu fark ettim. Etrafa baktığımda bulunduğum odadaki hiçbir şey gözüme tanıdık gelmedi. Panikle kalkmak için hareket ettiğimde canımın yanmasıyla yattığım yerden doğrulamadım. Vücuduma baktığımda yaralarımın sarılı olduğunu gördüm. Bu durum beni iyice korkutmaya başladı. Birden aklıma dün gece yaşadıklarım geldi.
O adamlar onların işlerine karıştığımı düşündükleri için beni buraya getirmiş olmalıydı. Beni kaçırıp buraya getiren adamların farkında olmadan hayatımda ilk kez sıcak bir yatakta uyumamı, kendim dışı birinin yaralarımı sarmasını sağlamaları gözlerimin dolmasına neden oldu. Beni kaçıran kişiler kendi öz ailemden daha insaflı davranmıştı. Bu yaptıklarının benim için nasıl bir şey ifade ettiğini bilmeseler de içimde bir yerde hep kendi kendinin yaralarını sarmaya çalışmış çocuğu mutlu etmişlerdi.
Ne olursa olsun burada daha fazla duramam. Onlardan kaçmam gerekiyor. Yatakta elimden geldiğince hızlı doğruldum. İnsanlar hep sıcak yataktan çıkarken zorlanıyorum derdi de anlamazdım. Sıcak yataktan çıkmak istememenin ne demek olduğunu şu an anlıyorum. Şu an resmen bu yatağı bırakmak istemiyordum. Kafamdaki saçma düşünceleri bir kenara ittim. Her ne kadar yataktan ayrılmak istemesem de yavaşça battaniyeyi kenara çekip ayaklarımı yataktan aşağıya sarkıttım.
Tam ayağa kalkamaya hazırlanıyordum ki bir anda bulunduğum odanın kapısı açıldı. Kapının açılmasıyla kimin geldiğine bile bakmadan korkuyla hemen ellerimi kafama siper ettim. Karşımdaki kişi şu an bana vursa bile daha en azından başıma darbe almamı engelleyebilirdim. Korkuyla beklerken kalın bir erkek sesi duydum.
"Sana bu dünyada zarar verecek son insan benim meleğim. Benden korkmana gerek yok. Sonunda uyanabildin seni çok merak ettim. İyi misin ağrın var mı?" diye sıraladı.
Yavaşça kollarımı indirdiğimde gördüğüm kişi ile şok oldum.
"Sen, ama nasıl?" devamını getiremeden kalakaldım.
Bu adam o idi ara ara rüyalarıma giren beni aradığını söyleyen ama bir daha karşılaşacağımıza hayatta ihtimal vermediğim kişi...
Karşımdaki adam onu hatırlamış olmamla gülümsedi. Gülümseyerek "Demek sen de beni unutmadın." Dedi. Onu nasıl unutabilirdim ki o bu hayatta bana iyi davranan tek kişi olmuştu. Kendisi bilmese de benim kahramanımdı.
Merhabalar Sevgili Okurlarım 🥰
Bu bölümü bilerek biraz kısa tuttum çünkü bir sonraki bölümde sizlere bir sürprizim var.🥳 Bir sonraki bölümümüz aynı zamanda uzun olacakkk ╰(*°▽°*)╯
Buraya kadar hikayemi okuyup keyifli zaman geçirdiyseniz beğendi ve yorumlarınızı bekliyorum.
Hikayemi takip eden var mı bu şekilde emin olamıyorum ama sessiz takipçilerim vardır diye düşünerek her bölümde yazılar yazıyorum. Ama hep böyle devam ederse şizofren gibi hissedeceğim 😅
YOU ARE READING
DESTİNA
General FictionDestina ailesi tarafından yok sayılmış, çeşitli işkencelere maruz kalmış bir kadın. Koray tüm dünyada namı bilinen herkese korku salan hayatta kaybedecek çok az şeyi kalmış bir adam. Farklı dünyaları olan bu ikilinin bir gün mezarlıkta yollarının...
