DESTİNA

Bölüm 54 Kafa Karışıklığı

Merhabalar Canım Okurlarımm 👼🏹💘

Yeni bölümümüz geldi.💃

Canlarım çok yoğun bir dönemden geçiyorum. Yeni bölümü bu kadar kısa sürede yazabilmeme bile şaşırdım. Şu sıralar buraya eskisi kadar bakamayabilirim ama sizleri bölümsüz bırakmayacağımın sözünü veriyorum. 🙌 Bir aksilik olmadığı sürece her hafta bir bölüm paylaşmaya devam edeceğim.💕 Vakit bulup yazabilirsem eski düzenimizdeki gibi haftalık iki veya üç bölüm de yayımlayabilirim. Müsait olmazsam merak etmemeniz açısından siz canım okurlarıma durumu açıklamak istedim.💖

Canım okurlarım hepinize keyifli okumalar diliyorumm 🎈

Destina

Kendime geldiğimde yanımda Daria vardı. Gözlerimi açtığımı görmesiyle "Nasılsın Destina?" diye sordu.

Nasılım? Ne hissetmeliyim, hiç bilmiyorum. Daria'nın sorusu üzerine düşündüğüm zaman tek bildiğim ve hissettiğim iyi olmadığım oldu. O yüzden sustum. Bir insan hayatta nasıl bu kadar profesyonelce kandırılabilirdi? Aklım almıyor. Onca sürpriz, hediye yalan mıydı? Daha da ötesi bana her dokunduğunda aklında intikam mı vardı? Koray anlatmak istese de dinlemedim. Konuşmasına izin vermedim çünkü yaşadığımız her şeyin, her anın yalan olduğunu her şeyi beni kandırmak için yaptığını ayrıntılarıyla duymaya gücüm yok. Gerçekleri öğrendiğim andan beri sanki boğazıma bir yumru oturdu, nefes alamıyorum. Nefes alıp verdiğimde bile sanki içim acıyor. İsyan etmek istemesem de bu hayatta bu kadar şeyi yaşamayı hak etmemiştim. Bu kadarını kimse hak etmezdi. Koray'ın beni kandırması dışı bir de büyüdüğüm ailenin üvey ailem olduğunu öğrenmiştim.

Aile kavramı başta benim için bir boşluk ifade ederken Korayla anlam bulmuştu. Ben ailemi yani Koray'ı bugün kaybettim. Evim yanıyor bende içinde kalmışım gibi hissediyorum. Yaşıyorum ama aldığım her nefes canımı yakıyor. Bana biz senin aileniz diyen kim varsa bana zarar vermişken yeni aile istemiyorum. Bir kere daha hayal kırıklığı yaşamak istemiyorum. Şimdiye kadar nasıl yoklarsa bundan sonra da olmasınlar, istemiyorum.

Birden aklıma gelen düşüncelerle önümdeki duvara kitlendim. Acaba Koray ilk başta beni kandırmak istese de sonradan sevmiş miydi? Beni sonradan sevip suçluluk hissettiği için mi çocukluğumu yaşamam için elinden gelen her şeyi yapmıştı. Borya o gün arabayla önümüzü benimle ilgili bir konudan dolayı mı kesmişti? Düşünmekten delireceğim. Yeni bir ağabeyim olması düşüncesi bile tüylerimi ürpertiyor.

O kadar çok kendi düşüncelerimde boğulmuştum ki Daria kendince bir şeyler anlatıp beni konuşturmaya çalışsa da ne dediğini duymuyorum. Kafam o kadar dolu ki beynim sanki hiçbir şeyi algılamıyor. Kendi halimde düşünceler içerisinde duvarı izlerken odanın kapısının çalmasıyla irkildim.

Daria "Sakin ol Destina. Kim gelmiş bakacağım. Konuşmak istemediğin birisi ise göndereceğim." Dediğinde kendime geldim. Daria'ya bakarak olumlu anlamda başımı salladım. Daria kapıyı açtı. Kapıdaki kişiyle Rusça bir şeyler konuştuktan sonra kapıyı kapatıp içeriye girdi.

"Destina, Anton Bey gelmiş. Seninle görüşmek istediğini söylüyor." Dediğinde bu isimde kimseyi tanımadığım için anlamsızca Daria'nın yüzüne baktım. Daria bir süre duraksadıktan sonra tereddütlü bir şekilde "Nasıl desem bilmiyorum ama Anton bey baban olduğumu söylüyor." Dediğinde bana bakıp bir şey dememi beklediğinde başımı istemiyorum anlamında salladım. Kafamın içerisinden her saniye başka düşünceler geçtiği ve onlarla baş etmekte zorlandığım için içimden konuşmak gelmiyor.

Daria kapıda beni görmek için bekleyen Anton Beyi gönderip yanıma geldiğinde bir şey demese de şaşırdığını anlamıştım. Daria konuşmamı sağlamak adına "Anton Beyi gönderdim." dediğinde içimden kendi kendime Anton diye tekrar ettim. Demek gerçek babamın adı Anton'muş. Gerçek babamın adını bile şimdiye kadar bilmediğimi fark etmemle sinirlerim bozulup ağlamaya başladım.