DESTİNA

Bölüm 35 Uçurum

Merhabalar Canım Okurlarım 👼💘

Aslında bugün yeni bölüm atmak hiç aklımda olmasa da bölümü yazınca hemen paylaşmak istedim.🥰

Bu bölümün başında aniden gelişen olaylarla ilgili Destina'nın da düşüncelerini okuyalım istedim.🙌💕

Destina

Her şey çok aniden gelişmişti. Şu zamana kadar hayatımda nasıl hiçbir şey düşündüğüm gibi ilerlemediyse bu konuda da aynısı olmuştu. Daria ile izlediğimiz filmlerde insanlar evlendikleri güne çok özenip günlerce hazırlanıyordu. Benim ise parmağımda yüzüğüm, üzerimde gelinliğim bile yoktu. Yani aslında Koray'dan çok bir şey yapmasını beklemiyordum ama en azından evlilik teklifi için bir yüzük alır diye düşünmüştüm. Bana zaten evli çiftler gibi yaşıyoruz dediğinde sanırım beraber olmamızı kast etti. Bunu düşündükçe çok üzülüyorum.

Ailemden kimsem kalmadı. Zaten istesem de benim bir ailem yoktu. Yaşarlarken de vardırlar ama yoktular. En azından yakın zamanda ailem gibi göreceğim yanımda olursa yalnız hissetmeyeceğim çok sevdiğim bir arkadaşım olmuştu. Daria'nın gelip benim nikah şahidim olmasını çok isterdim ama evlendiğimizi kimseye söylememem konusunda Koray beni uyardı. Onun bu uyarısı sonrası Daria'ya hiçbir şeyi anlatamadım. Koray öz kardeşi Eray'a bile evleneceğimizin haberini vermedi.

İçimde büyük bir hayal kırıklığı yaşasam da bunu Koray'a belli etmemeye çabalıyorum. Zaten nikâha kadar olan iki günde benden iyice uzaklaşmış eve geç saatlerde gelir olmuştu. Acaba benim masalım buraya kadar mıydı? Aklımdaki düşünceler beni çok üzüyor. Koray öyle birisi değil diye kendime hatırlatsam da beni çevresine tanıtmaya, akrabalarına göstermeye layık görmemişti. Aynı babam gibi beni herkesten gizliyordu. Aklımdaki düşünceler yüzünden içim sıkılmaya başladı. Nefes alamayacak gibi hissettiğim için evin kapısını açıp bahçeye çıktım. Dışarıya çıkmamla yüzüme serin bir rüzgar vurdu. Dışarıda olmak nefes alabilmek, özgür hissetmek bana çok iyi geldi. Aradan birkaç dakika geçmişti ki Koray burnundan soluyarak yanıma geldi.

"Destina neden dışarıdasın sen?" diye bağırdı.

"Sadece hava almak istemiştim Koray."

"İçeride sana ne kadar seslendiğimi biliyor musun? Çabuk eve gir. Ben sana dışarıya çıkabilirsin demeden sakın dışarı çıkma!" dediğinde neye uğradığımı şaşırsam da ona bir şey demeden hızla eve girdim.

Koray bana bakarak az önceki sinirli halinden eser kalmamış bir şekilde gözlerimin içine bakarak konuşmaya başladı. "Destina'm ben şimdi işe gidiyorum. Ben gelene kadar evde beni bekle, evden kesinlikle çıkmanı istemiyorum. Eve geldiğimde istersen beraber dışarıya çıkarız." Dediğinde kafamı salladım. Koray'ın evden çıkmasıyla gözyaşlarım istemsizce akmaya başladı. Benim sevdiğim, aşık olduğum Koray bu olamazdı. O yokken evin bahçesine bile çıkıp nefes almamı istemiyordu. Bir esaretten başka bir esarete mi düşmüştüm. Evleneli iki gün olmuştu ama evlendiğimiz günden beri geceleri bile yanımda gelmiyor. Eve zaten geç geliyordu. Geldiğinde de çalışma odasına girip bir şeyler yapıyor, orada uyuyakalıyor. Bana daha önce hiç bağırmamış olmasına rağmen bu sabah bağırmıştı.

Aradan üç dört saat geçmişti ki kapı çaldı. İçeriye Adem girdi. "Yenge Koray ağabeyim haber göndermiş, seni yanına çağırıyor. Yanına birkaç günlük kıyafet almanı istemiş" dediğinde gülümsedim.

"Sen bekle. Ben hemen hazırlanıp geliyorum Adem." Dedikten sonra odaya çıktım. Acaba Koray birkaç gündür beni kırdığını fark edip kendini affettirmek için bir şeyler mi yapacaktı. İçimi tatlı bir heyecan kapladı. Hızla odaya gidip üzerimi değiştirdim ve yanıma almak için seçtiğim kıyafetleri küçük bir çantaya koydum. Önde şoför yanında Adem arkada ben üçümüz Koray'ın yanına doğru yola çıktık.