DESTİNA

Bölüm 31 Kek

Merhabalar Canım Okurlarım 👼💖

Umarım hepiniz çok iyisinizdir 🎈💜

Destina

Daria uyuyakaldığında salona indim. Evdeki çalışanlardan Daria'nın kaldığı odayı toparlamalarını rica ettim. Aslında başlarda ben Eray'ın da Daria'ya ilgili olduğunu sezinliyordum. Daria'ya kardeşim dediğini duydukça yanlış hissiyata kapıldığımı düşünmüştüm. Bugün Eray'ın bir başka kıza açılmak için Daria'dan taktik almaya çalıştığını duyunca yanlış anladığıma daha da emin oldum. Daria'nın mutlu olabilmesi için bir şeyler yapmak istiyorum ama ne yapabileceğimi bilmiyorum.

Akşam Koray ve Eray'ın iş çıkış saati gelse de Daria uyanmadı. Sanırım geçirdiği atak sonrası vücudu bitkin hissediyordu. Zil çaldığında hızla kapıyı açtım. Koray'a sarıldıktan sonra Eray'a hoş geldin dedim. İçeriye geçtiğimizde Eray etrafa bakınmaya başladı. Daria'yı göremeyince bana dönerek konuşmaya başladı.

"Yenge, kardeşim nerede?"

"Kendini biraz halsiz hissediyordu o yüzden yukarıda dinleniyor."

"Ben bir gidip bakayım."

"Bakmana gerek yok. Ben daha az önce yanındaydım. Ayrıca Eray sizin aranızda kaç yaş var ki Daria'ya sürekli kardeşim diyorsun?" dediğimde Eray bir an duraksayarak bana baktıktan sonra soruma cevap verdi.

"Aramızda iki yaş var."

"İki yaş yüzünden sürekli kardeşim mi diyorsun?"

"Evet yenge. Sence yanlış mı yapıyorum?"

"Yanlış demeyelim de uzun zamandır birbirinizi tanıyor olsanız da sonuçta kardeş değilsiniz. Bana kardeşim denseydi hoşlanmazdım ama tabi yine sen bilirsin." Dedikten sonra aklının karıştığını anladığım Eray'dan bakışlarımı çekerek Koray'a döndüm. Eray'ın Daria'yı sevmesini sağlayamazdım ama en azından ona kötü zamanları hatırlatan kardeşim kelimesinden vazgeçmesini sağlayabilirdim. Umarım söylediklerim etkili olur diye düşünürken Koray kulağıma doğru yaklaşarak konuşmaya başladı.

"Bugün biraz dalgın gördüm seni yavrum. Bir şeyin yok değil mi?"

"Yok Koray'ım ben iyiyim." Dediğimde beni belimden tutarak kaslı omzuna çekti. Başımı omzuna koymuş dururken saçlarımdan öptü.

----

Daria uyanıp aşağıya geldiğinde akşam yemeği için masaya geçtik. Hepimiz yemeğimize devam ederken Eray Daria'ya döndü.

"Daria yanındaki tuzu bana verebilir misin?" dedi.

Daria tuzu uzattığında göz göze geldik. Sanırım konuşmam işe yaramıştı. Eray kardeşim dememişti. Daria'nın gözlerindeki mutluluğu gördüğümde doğru bir şey yaptığımı düşünerek kendimi tebrik ettim. Tabağımdaki yemeği yemeye devam ederken birden aklım başıma geldi. Ben iyi bir şey yapmaya çalışmıştım ama ya bu durum Daria'yı umutlandırabilirdi. Bunu hiç düşünmemiştim. Ben kendi içimde savaş verirken Koray

"Eray sabah sana söylediğim mimar..." dediğinde cümlesini tamamlamasına izin vermeden minik bir çığlık attım.

Koray hemen bana döndü. "Destina'm iyi misin?"

"Kurşun yerime birde ağrı saplandı."

"Böyle bir ağrının olması normal değil. Hadi kalk hastaneye gidelim."

"Yok, hastane olmaz. Odamıza gidelim." Dediğimde başta itiraz edecek gibi olsa da sonrası kafasını salladı. Ayağa kalkmamla Koray beni kucağına alarak yukarıya götürmeye başladı. Odaya geldiğimizde beni yatağa bıraktı. Endişeli gözlerle bana baktığını gördüğümde kendimi kötü hissettim.