DESTİNA

Bölüm 34 Aniden Teklif

Merhabalar Canım Okurlarım 👼💘

Umarım hepiniz çok iyisinizdir. Havalar baya soğuk gidiyor ve çok kötü bir salgın var. Hepiniz kendinize çok dikkat edin. 💖

Ne olduğunu şimdi yazıp spoi vermek istemiyorum ama bölüm sonunda yaşanan olayı normalde hiç böyle kurgulamamıştım, düşüncem çok başkaydı😅 Hala kulağım duymadığı için biraz canım sıkkın. Ruh halim tamamen hikayeye yansıyor.Bir an önce iyileşmezsem eyvah ediyorum 😂😂

Umarım bölümü seversiniz. Yorumlarınızı bekliyorum 💜💜

Koray

Alp silahını çıkarıp ban doğrulttuğunda alaya gülerek "Ne oldu? Şimdiye kadar korumaya çalıştım diyorsun. Bir anda bu kararından vazgeçip beni öldürmeye mi karar verdin?" dedim.

"Yanılıyorsun Koray. Ben sizin için aileniz için yetiştirildim. Madem bana ihtiyacın yok, beni ölü kabul ediyorsun beni şu an burada öldür." Dedikten sonra silahı önüme bıraktı.

"Ben hiçbir zaman seni bir fedai olarak görmedim, seni kardeş bildim. Seni öldürmeyeceğim, ölümün benim elimden olmayacak Alp."

"O zaman ölümüm benim elimden olacak" dedikten sonra hızla masadan silahı aldığı gibi kalbine dayadı. Ciddi olup kendisini öldüreceğini anladığım an masadan kalıp yanına gittim. Tetiğe basmaması için cebelleşmeye başladık.

"Alp şu an saçmalıyorsun, bırak şu silahı var git yoluna" desem de bırakmamakta ısrarcı oldu. Sonunda silah ateş aldığında Alple cebelleşmeyi bıraktım. Alp kanlar içerisinde yere düştüğünde yanına eğildim.

"Ölü varsaydığın birisi kendisini öldürmesin diye çok çabaladın Koray." Dediğinde cevap vermedim. Kurşun kalbine olmasa da organlarına zarar verebilecek bir noktaya isabet etmişti ve dışarıya çıkmamıştı. Hızla telefonumu alıp ambulansı aradım. Sağlık ekipleri gelirken odadaki dolaptan çıkardığım havluyu yarasına bastırırken Alp kısık sesle konuşmaya başladı.

"Beni affettiğini söyle Koray." dediğinde cevap vermedim. Kendisini zorlayarak "Beni affettiğini duymadan ölmek istemiyorum."dedi.

"Kendini zorlama Alp. Birazdan sağlık ekipleri gelecek."

"Affettiğini.." dedikten sonra devamını getiremeden öksürmeye başladı.

Kendisini zorlayarak konuşmaya çalıştığını gördüğümde dayanamayarak "Tamam lan tamam. Affettim. Daha fazla kendisini zorlama" dedim.

Onu kanlar içerisinde yerde görene kadar ona çok kızgındım. Şimdi ise ikinci defa öleceğini bu sefer benim ellerimde onu affetmediğim için öleceğini düşünmek ona olan sinirimi yok etmese de arka plana atmamı sağladı. Gözlerini kapatan Alp'in yanaklarına vurdum.

"Uyuma, Alp beni duyuyorsan aç gözlerini" desem de gözlerini açmadı. Ambulans ve sağlık ekipleri geldiğinde Alp tamamen kendinden geçmişti. Gelen sağlık ekiplerini Tekin'in çalıştığı hastane yakın olduğu için oraya yönlendirdim. Tanıdık bir yer olması olayın nasıl olduğunu sorgulamalarını engelleyeceği için tercihimi bu yönde yaptım.

Hastaneye vardığımızda doktorlar durumunun kritik olduğunu söyleyerek Alp'i acil ameliyata aldılar. Ameliyathanenin önünde ellerim ve üzerim Alp'in kanına bulanmış bir şekilde beklemeye başladım. Beklerken dakikalar saatleri kovaladı ama bir türlü içeriden haber çıkmadı. Sonunda dışarıya çıkan doktor konuşmaya başladı.

"Koray Bey ameliyat çok zor geçti. Kurşun hayati tehlike oluşturacak bir noktaya isabet etmişti. Zor da olsa içeride kalan kurşunu çıkarmayı başarabildik. Bundan sonrası tamamen hastaya kalmış bir durum. Bir süre hastamızı yoğun bakım servisine alacağız." Dedi.