Merhabalar Canım Okurlarımm 👼🏹💘
Umarım hepiniz çok iyisinizdir. 🌺
Haftalık bölümümüz geldiii 💃 Umarım bölüm sonunda bana çok kızmazsınız 🤭😅 Hepinize keyifli okumalar diliyorum ve bölümle ilgili yorumlarınızı bekliyorumm 🎈💣
Koray
Evde bıraktığımız adamlardan yaşayanlara ulaşıp Destina'yı bulmalarını emretsem de hala bulunduğu haberi gelmedi. Dedemi arayıp ben eve ulaşana kadar destek ekip göndermesini istedim. Son sürat eve doğru gitsem de evden mesafe olarak çok uzaklaştığımız için oraya hemen ulaşamıyorum. Güçlü durmaya çalışsam da içimde kocaman bir korku var. Destina'ya seni, sizi koruyacağım diye söz vermiştim. Onlara bir şey olursa düşüncesi bile çıldırmama neden oluyor. Bir an önce eve gitmeliyim. Destina'mın, doğmamış bebeklerimin iyi olduğunu görmeye ihtiyacım var. Çok korkmuştur, onun da bana ihtiyacı var. Destina'yı hiç yalnız bırakmamalıydım, bugün o depoya gitmemeliydim düşünceleri ile kendi kendimi yiyip bitirirken eve iyice yaklaştığımızı gördüm. Eve yaklaştıkça çatışma sesleri artıyordu.
Adamlarımla evin önüne geldiğimizde dedemin adamlarını gördüm. Arabanın durmasıyla hemen kendimi dışarıya attım. Bu işin altında kim varsa buraya bir sürü insan yığmıştı. Silahımı karşıdan ateş eden kişilere yöneltip bir iki kişiyi vurduktan sonra dedemin adamlarından yetkili kişi yanıma geldi.
"Koray bey sayıları çok fazlaydı ama yine de savunmamızı iyi tutup saldırganların çoğunu bir köşeye sıkıştırdık."
"Evin içine girmişler mi? Destina'yı, eşimi buldunuz mu? "
"Biz geldiğimizde evin içinde girmişlerdi. Hala içeride olan adamlar var. Destina hanımı içeride bulamayınca dışarıya çıktık." Dediğinde beynimden vurulmuşa döndüm.
"Ne demek içeride bulamayınca dışarıya çıktık! Şu saldırı bir bitsin eğer ki eşimi içeride zarar görmüş bir şekilde bulursam hepinizin kafasına sıkacağım!" diye bağırdım. Buraya gelen adamlara güvenmeyerek Adem'e baktım. "Arkamı kolla Adem. Eve giriyorum." Dedikten sonra cevabını beklemeden evin içerisine doğru koştum. Eve girerken önüme çıkan herkesi indirdim. Evin kapısına ulaştığımda açık olduğunu gördüğümde temkinli bir şekilde içeriye girdim. İçeriye girdikten sonra üzerime ateş yağmaya başladı duvarı kendime sipher edip karşımdaki kişinin şarjörünün bitmesini bekledikten sonra olduğum yerden çıkıp acımasızca kafasına sıktım. Şu an önüme çıkan kimseye tahammülüm yok. Benim olanları benden almaya çalışanların canını alacağım. Hepsini önümde diz çöktüreceğim. İçeriye girdiğimde arkamdan Adem'in de geldiğini gördüm.
"Seni yalnız bırakmak istemedim ağabey." dediğinde kafamı sallayıp salona doğru temkinli adımlarla ilerlemeye başladım. Salona ulaştığımda masanın üzerinde Destina'nın telefonunu görmemle dişlerimi sıktım. Salonun yerleri kan içerisindeydi. Umarım bulunan kanlarda Destina'nın tek bir damlası yoktur düşüncesi zihnimden geçti.
Adem arkamı, ben önümü kolaçan ederek evin içerisinde nefes alan tek bir canlı bırakmadık. Dışarıdaki seslerden anladığım kadarıyla takviye ekipler de gelmişti. Evin içerisinde Destina'yı ararken arkamdaki kapının açılmasıyla silahımı kapıya doğrulttum. Kapıdan giren kişi Anton beydi.
"Haberi alır almaz geldim. Dışarısı kontrol altında Koray. Kızım nerede?"
Sıkıntıyla nefes aldım. "Bilmiyorum, lanet olsun ki bilmiyorum. Eve gelmeden önce adamlarım onu bulamadığını söyledi. Emin olmak için ben de evi kontrol ettim ama hiçbir yerde yok."
Anton bey sert ve tok sesiyle "Kızımı yeni bulmuşken kaybedemem." Dedi.
---
Bütün silah sesleri kesilmişti. Anton Beyle, Destina'nın kaçırıldığı konusunda hem fikir olmuştuk. Nereye nasıl götürdüklerini göremiyorduk çünkü gelmeden önce bütün sistemlerimizi bozup kameraları devre dışı bırakmışlardı. Biz ne yapacağımız hakkında plan yaparken içeriye Denis ve Eray girdi.
आप पढ़ रहे हैं
DESTİNA
सामान्य साहित्यDestina ailesi tarafından yok sayılmış, çeşitli işkencelere maruz kalmış bir kadın. Koray tüm dünyada namı bilinen herkese korku salan hayatta kaybedecek çok az şeyi kalmış bir adam. Farklı dünyaları olan bu ikilinin bir gün mezarlıkta yollarının...
