DESTİNA

Bölüm 26 Evlenemeyiz

Merhabalar Canım Okurlarım 👼💘

Aslında hafta sonuna kadar bölüm ancak yazıp yetiştirebilirim diye düşünüyordum. Cidden fazlasıyla yoğunum ama bu gece bir Destina aşkı geldi ki sormayın. Yeni bölüm yazmadan duramadım. 🤗 Bu gece yapacağım her şeyi yarına öteledim. Umarım yarına kalan işlerimi yaparken de bölümü yazarkenki kadar hevesli olurum. 😂

Ben bu bölümü yazarken eğlendim, umarım siz de keyif alarak okursunuz 💜

Bölüm şarkımızdan mini kesit 🎶

İki gece görmesem

Özlüyorum ben seni

Gece bitmesin, gündüz olmasın

Geceler bitmesin, sabahlar olmasın

🏹 "Biz şu an evlenemeyiz, olmaz"🏹

Destina

Koray'a her şeyi itiraf ettiğim gecenin ardından üç gün geçti. Her şeyi anlatmak, Koray'ın hiçbir şeyi sorgulamadan bana inanması beni çok rahatlattı. Daria ile sohbet ederken kapı çaldı. Saate baktığımda Koray'ın gelmiş olabileceğini tahmin ederek ayağa kalkıp kapıya koştum. Kapıdan içeriye giren Koray'ı görmemle doğru tahmin ettiğimi anlayarak hızlıca yanına gittim.

"Hoş geldin Koray. Bugün nasıl geçti?"

Koray gülümseyerek belimden tutup beni öptü.

"Hoş buldum güzelim. Sen beni böyle kapıda karşılarsan benim günüm muhteşem geçer."

Koray'ın söyledikleriyle gülümsedim. "Eğer hoşuna gittiyse ben her gün seni kapıda karşılarım."

"Hoşuna gittiyse ne demek güzelim. Bütün gün işlerimin içinde eve gelip seni göreceğim anı bekliyorum."

Konuşurken salona geldiğimizde aklıma bundan sonra her gün Koray'ı kapıda karşılamayı not ettim. O benim için her türlü fedakârlığı yaparken ben de onun gönlünü hoş tutup onu sevdiğimi göstermek istiyorum.

Akşam yemeğini yemiş, masada sohbet ederken Koray birden bana döndü.

"Güzelim yemeğin bittiyse seninle konuşmak istediğim bir konu var."

"Evet yemeğim bitti."

Eray ve Daria'ya bakarak "Biz biraz içerideki odaya geçiyoruz." dedi.

Masadan kalktığımda içimi bir korku kapladı. Acaba ne olmuştu? Yoksa Kerem beni mi bulmuştu? Aklımdaki sorular içimi kemirirken gittiğimiz odadaki koltuğa karşılıklı oturduk.

"Destina'm rahatsız olmanı istemediğim için seni bu odaya getirip konuşmak istedim. Lütfen bana kaygılı gözlerle bakma."

Koray'a nasıl baktığımı bilmiyorum ama kurduğu cümle ile yine beni düşündüğünü duymak tebessüm etmeme sebebiyet verdi.

"Sen çok ince düşünceli bir adamsın Koray. Benimle konuşmak istediğin konu nedir?"

"Destina'm seninle konuştuktan sonra biliyorsun ki artık ailenin kim olduğunu biliyorum. Bilmeni gerektiren bir durum var. Adına baba ve ağabey demek istemediğim o iki kişi ormanda kamp yaparken hayvan saldırısına uğrayıp ölmüşler."

Duyduklarım doğru muydu? Artık bu dünyada yoklar mıydı?

"Onların daha önce ormana kamp yapmaya gittiklerine hiç şahit olmamıştım." mırıldandım.