DESTİNA

Bölüm 55 Kan

Merhabalar Canım Okurlarımm 👼🏹💘

Bu bölümü kesinlikle yukarıda bıraktığım şarkıyı dinleyerek okumanızı tavsiye ediyorum.🎶

Canlarım yorumlarınızı okumayı çok seviyorum. Bu bölümde satır arası yorumlarınızı bekliyorum.💕

Destina

Sabah gözlerimi açtığımda dün Koray'a söylediklerim aklıma geldi. Onu çok kırmıştım. Kırıldığım kadar onu da kırmıştım. Koray'ın anlattıklarını düşündüm. Yalan söyler gibi bir hali yoktu. Bana son bakışı hala içimin acımasına sebep oluyor. Koray'ı beni sevmemekle suçlarken, onu suçladığım şeyi ona yaşatmıştım. Beni sevmediğini düşünüdüğüm için Koray'a kızgınken düşünmeden konuşmuştum. Koray'ın da bir kalbi olduğunu üzülebileceğini unutmuştum. Yatakta derin düşüncelere dalmışken odaya Daria girdi.

"Nasılsın Destina?" diye sordu.

"İyiyim demek isterdim ama iyi değilim."

Daria "Destina eğer dün söylediklerin için üzgünsen Koray'ın yanına gidelim. Onunla konuş." Dedi. Dün yaşananlar sonrası Koray bugün buraya beni görmeye gelmezdi. Evet bu sefer de ben gitmeliydim.

"Tamam, hazırlanacağım. Koray'ın yanına gidelim." Dediğimde Daria mutlulukla ellerini çırptı.

"Sen hazırlanmaya başla, ben Eray'dan nerede olduklarını öğrenirim." Dedikten sonra odadan çıktı.

Hızla üzerimi giyindim. Eray, Daria'ya bugün şirkete gideceklerini söylediği için oraya doğru yola çıktık. Şirketin önüne geldiğimizde Koray'ın buradayken kullandığı arabasını görmemle hemen araçtan indim. Koray'ın arabasının önüne kendimi attığımda Koray ani bir frenle önümde durdu.

Hızla arabadan inip sinirli sesiyle "Sen ne yapıyorsun? Seni ezebilirdim." Diye bağırdı.

"Seninle konuşmaya geldim Koray."

"Dün konuştuğumuzu zannediyordum. Bana beni sevmediğini bir daha mı söylemeye geldin?" diye sorduğunda onu ne kadar kırdığımı bir kez daha anladım.

"Hayır, hayır onu sana sinirle söyledim. Sen beni sevmiyorsun sanmıştım."

"Ben sana şimdiye kadar sevgimi hissettiremediysem bundan sonra da hissettiremem Destina. Her olaydan sonra ilk sığınacağın insan olmam gerekirken ilk suçlayacağın insan oluyorum. Bana güvenmiyorsun. Seviyor olabilirsin ama güvenmiyorsun. Benden hep şüphe duyuyorsun."

"Ben isteyerek yapmıyorum. Durduk yere senden şüphe duymuyorum Koray. Bana söylenenler sonucu kafam karışıyor. Sen de benden bir şeyleri gizleyince neye inanacağımı şaşırıyorum." dediğimde Koray uzun uzun bana baktı.

"Hala anlayamadın mı? Bana güveneceksin." Dediğinde hüzünle ona baktım.

Biz konuşurken birden Alp'in "Ağabey eğilin!" sesi etrafta yankılandı.

Ben ne olduğunu anlayamadan Koray kendini önüme siper etti. Ardından üç el silah sesi duyuldu. Koray yere yığıldığında çığlık attım. Hemen yanına eğilip "Koray, iyi misin? Koray iyiyim de lütfen, iyi olduğunu söyle." Diye haykırdım. Etraftan silah sesleri gelmeye devam ediyordu.

Koray kısık sesiyle "Sen inanmasan da seni seviyorum. Seni senin için ölecek kadar seviyorum Destina." Dedikten sonra gözlerini kapattı.

Koray'ın yanaklarına vurmaya başladım. "Kapatma gözlerini, beni bizi böyle bırakamazsın. Sana inanıyorum, seni çok seviyorum. Daha senden özür bile dileyemedim. Lütfen uyan Koray. Daha yaşayacak çok şeyimiz var. " Dedim. Uyanmadığını fark edince yarasına baskı yapmak aklıma geldi. Yer tamamen Koray'ın kanıyla kaplanmıştı. Ellerimle yarasına baskı yapıp kanı durdurmaya çalıştım. Ellerim, üstüm tamamen Koray'ın kanına büründü.