Destina ailesi tarafından yok sayılmış, çeşitli işkencelere maruz kalmış bir kadın.
Koray tüm dünyada namı bilinen herkese korku salan hayatta kaybedecek çok az şeyi kalmış bir adam.
Farklı dünyaları olan bu ikilinin bir gün mezarlıkta yollarının...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Koray'ın arabası 😍
-----
Koray
Eray'ın beni aramasıyla gaza daha da bastım. Eray genelde büyük bir sorun olmadan beni aramaz. Bakalım bu sefer nasıl bir sorun ile karşılaşmış ve içinden çıkamamıştı. Arabanın hızını daha da arttırdım. Bara gelmemle bizim çocuklar hemen koşup kapımı açtılar. İçeriye girer girmez hızla Eray'ın odasına doğru yol aldım. Kapıdan içeriye girince Eray ve Celal'in bana korku dolu bakışlar attığını fark ettim. Durum sanırım düşündüğümden daha vahimdi. Konuşmayacakları kadar ne olduğunu merak ediyordum. Acaba hangi işimiz mahvolmuştu. Yoksa birisi mi ölmüştü?
"Eray koçum yeter ama çok önemli bir konu dedin geldim. Beni karşınıza alıp izlemenin bir acilliği olmayacağına göre ağzınızdaki baklayı çıkarın." diyerek tısladım.
Celal gözlerini kaçırdı. Eray "Yok ağabey tabii ki öyle değil ama sana nasıl anlatacağımı bilemiyorum. En iyisi kendin gör."
Kafasıyla koltukların olduğu tarafa doğru baktı. Biri konuşmuyor, biri de ağzında lafı geveliyordu. Sabrım kalmamıştı.
"Eray koçum şu an beni sadece daha fazla sinirlendiriyorsunuz. Ne var lan o koltukta! " diyerek kafamı çevirdim. Kafamı çevirmemle gözlerime inanamadım. Sanırım artık kafayı yedim. Sadece rüyalarımda değil, uyanıkken de herkesi o gibi görüyordum. Sanırım uyumam lazım.
Bir yıl önce gördüğüm o kızı o kadar aramamıza rağmen bulamamıştık. Hala da arıyorduk ama bulacağımıza olan inancımı yavaş yavaş kaybediyordum. Şu son bir haftadır her gece rüyama girip beni bul yardım et diyen kız yüzünden doğru düzgün uyuyamıyordum. Ve artık uykusuzluk yüzünden halüsinasyon görmeye başlamıştım.
Gözlerimi hızlıca orada yatan kişiden çektim. Orada yatan kişinin kim olduğunu bilmiyorum ama beynimin bana oyun oynuyor olduğunu anlamıştım. Bu kız kim ise bana haramdı. Hızlıca gözlerimi Eray'a çevirdim. Bir anlığına bile onu görmüş gibi hissetmek içimde kanayan yaraya tuz basmak gibiydi. Karşımdaki ikili kaygılı gözlerle bana bakıyorlardı. Celal'in yüzünün rengi bembeyaz olmuştu.
Eray "Ağabey bizim çocuklar o pisliğin işini hallederken onları duymuş. Çocuklar da peşine takılmış. Tanıyamamışlar, çocuklar bana getirdiklerinde ben tanıdım. Sana söylemesem de imkânsız diye düşünüyordum ama bak kader sizi bir araya getirdi. Aylardır aradığımız kızı böyle bulmanı istemezdim." Hızlı hızlı konuştu.
Duyduklarımla olduğum yerde sendeledim. Ben ki hiçbir şeye yıkılmayan Koray Ivan Kaplan şu an sendeliyordum. Hızlıca koltukta yatan kıza yaklaştım. Hayal değildi, o idi. Aylardır bütün hayallerimin, dualarımın ve rüyalarımın başkahramanı adını bile bilmediğim o kız karşımdaydı. Hemen yanına eğildim. Aylardır hasret kaldığım yüzüne uzun uzun baktım.
Kalbim sanki heyecandan yerinden çıkacaktı. Sonunda onu bulmuştum ama bu hali neydi böyle bu kızın her yeri yara bere içerisindeydi. Bir an sinirlerime hâkim olamadım. Hızlıca kızın yanından kalkarak Celal'in yakasına yapıştım.
