ဒဏ္ဏာရီ - θρύλος (completed-9)

၁၀

မနက္အိပ္ယာနိုးလာေတာ့ ေလေအးတစ္ခ်က္အေဝ့မွာ သူ႕အသားေတြခ်မ္းစိမ့္စိမ့္။ ညက အဲကြန္းကိုျပန္မေလ်ာ့မိခဲ့ေလျခင္းဆိုၿပီးေနာင္တရသြားရသည္။ သို႔ေပမဲ့ သူ၏ရင္ခြင္နားတိုးကာ အိပ္ေမာက်ေနသည့္ သူ႕ျမင္ကြင္းေရွ႕ျမင္ေနရသည့္ နိုဝယ့္မ်က္ႏွာေလးေၾကာင့္ ကိုယ္ခႏၶာအႏြေးဓာက္ကျပန္တိုးလာခဲ့သည္။ ဟုတ္သည္ ညကသူတို႔အတူကုန္ဆုံးခဲ့တာ။ အေပးအယူမွ်မွ်ႏွင့္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ယစ္မူးခဲ့က်တာ။ ေဘးပေရာဂမပါပဲသူတို႔ႏွစ္ေယာက္၏စိတ္ဆႏၵသေဘာအတိုင္း။

နိုဝယ့္အေၾကာင္းကိုပိုသိခ်င္လာမိသည္လို႔ေျပာရင္ထူးဆန္းရာက်ေနမလား။ တကယ္အမွန္သူသိခ်င္ေနခဲ့ျခင္းပါ။ ညတုန္းကမွ ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္းျမင္လိုက္ရတဲ့ ခါးနဲ႕ဆီးခုံအဆက္နားမွာ ဘယ္ဘာသာစကားမွန္းေသခ်ာမသိတဲ့စကားစုတစ္စုကိုေတြ႕ခဲ့ရသည္။ သူဘာေၾကာင့္ထိုစကားလုံးကိုပဲစိတ္ဝင္စားေနသည္မသိ။ ဒါမွမဟုတ္ နိုဝယ္ ကိုယ္ခႏၶာေပၚမွာ တက္တူးရွိေနျခင္းကိုပင္ထူးဆန္းေနခဲ့တာလား။ သူကိုယ္တိုင္တက္တူးထိုးရတာဝါသနာမပါေပမဲ့ နိုဝယ္တက္တူးထိုးထားသည္ကိုေတာ့စိတ္ဝင္စားမိသည္။

တကယ္က သူအိပ္ယာထဲနိုးကထဲထိုအတိုင္းၿငိမ္ေနခဲ့မိတာ။ ဘာလို႔ဆို နိုဝယ္ကသူ႕လက္ေမာင္းကိုေခါင္းအုံးအိပ္ေနခဲ့တာေလ။ သူကိုယ္တိုင္လဲနိုဝယ္နိုးသြားမည္ဆိုး၍မထခ်င္ေသး။ ဒါေပမဲ့ ကုမၸဏီကသြားရအုန္းမည္မဟုတ္လား။ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ။ အေတြးခတ္ေနတုန္း ရင္ခြင္ထဲကမိန္းမလွေလးကနိုးလာခဲ့ေလသည္။

"ေမာနင္း ဏရီ နိုးေနတာၾကာၿပီလား"

"ဟင့္အင္းမၾကာေသးပါဘူး"

ၿပီးေတာ့ သူဘာဆက္ေျပာရမလဲ။ ညကအဆင္ေျပလားေမးရမွာလား။ ဒါမွမဟုတ္ သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ဆက်ဆံရေး၏အဓိပ္ပါယ်ကိုမေးရမှာလား။ မနက္နိုးနိုးျခင္းဤကိစၥကိုေမးရင္ေတာ့ရိုင္းရာက်သြားမလား။ လား ေပါင္းမ်ားစြာေသာေမးခြန္းမ်ားကသူ၏အေတြးထဲမွာေတာက္ေလ်ာက္တန္းစီေနခဲ့တာ ကုတင္ေပၚ နိုဝယ္ငုတ္တုတ္ထထိုင္လိုက္မွသာ မ်က္ႏွာေတြပူၿပီး စိတ္နဲ႕ကိုယ္ျပန္ကပ္ခဲ့တာ။