ေလးလံေနေသာမ်က္ခြံမ်ားကိုတျဖည္းျဖည္းဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ မရင္းနီးသည့္ျမင္ကြင္းကိုအရင္ဆုံးေတြ႕လိုက္ရသည္။ သူေနာက္ဆုံးမွတ္မိတာ ကားလမ္းမေပၚမွာ ဒီေနရာကေဆး႐ုံလဲမဟုတ္ပါပဲသူဘယ္လိုေရာက္ေနရသနည္း။
ေခ်ာက္။
သူရွိေနသည့္အခန္းထဲသို႔မျမင္ဖူးသည့္ လူတစ္ေယာက္ဝင္လာေလသည္။ ထပ္ၿပီးေတာ့လား ဒီတစ္ခါဆိုသူရပ္တည္နိုငေတာ့မည္မဟုတ္ေတာ့ပါ။
"နိုးလာၿပီလား မေၾကာက္ပါနဲ႕ ကြၽန္မက Ella လို႔ေခၚပါတယ္ နိုဝယ္ရဲ႕သက္ေတာ္ေစာင့္ပါ"
ေတာ္ေသးသည္ဟုသူစိတ္ေျဖနိုင္လိုက္ပါေလသလား။ ဒါမွမဟုတ္ သူဒီကိုလာတာ နိုဝယ္သိသြားတာလား။ မျဖစ္နိုင္တာ သူလာတာနိုဝယ္မွမသိပဲ။ ဒါေပမဲ့လဲမေျပာနိုင္ဘူးေလ နိုဝယ္ကအၿမဲသူ႕ကိုေစာင့္ၾကည့္ေနခဲ့တာ သူမွမသိခဲ့ပဲ။
"နိုးလာၿပီဆို ဒယ္ဒီႀကီးကစကားေျပာခ်င္ပါတယ္တဲ့"
"သူသိေနလား တို႔ဒီမွာရွိတာ"
"ဟင့္အင္း မသိေသးပါဘူးမစိုးရိမ္ပါနဲ႕ ဒယ္ဒီႀကီးရဲ႕မ်က္စိေအာက္မွာဆိုရင္ ရွင့္ကို သူရွာမေတြ႕နိုင္ပါဘူး ေနာက္ၿပီးသိခ်င္တာေတြရွိရင္ ဒယ္ဒီႀကီးကိုပဲေမးလိုက္တာပိုအဆင္ေျပပါလိမ့္မယ္ ကြၽန္မဘက္ကေျပာနိုင္တာဒါအကုန္ပါပဲ"
မ်က္ႏွာသစ္ၿပီးထြက္လာမည္ဟုေျပာကာအျပင္မွာေစာင့္ေနခိုင္းလိုက္ပါသည္။ ဟုတ္သည္ေလ ငိုထားေသာေၾကာင့္သူ႕မ်က္ႏွာကလူ႐ုပ္မေပါက္ေနတာ။ ဘယ္ေလာက္ပဲ နိုဝယ္ရဲ႕ေကာင္းျခင္းဆိုးျခင္းေတြကိုလက္ခံမယ္ေျပာေျပာ သူျမင္ေတြ႕ခဲ့ရသည့္ျမင္ကြင္းကသာမာန္ျမင္ကြင္းမ်ိဳးမွမဟုတ္တာ။ အသိစိတ္ေပ်ာက္ေနသည့္လူႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ျမင္ကြင္းျဖစ္ေနတာေလ။ သူဘယ္ေလာက္ပဲခ်စ္ပါတယ္ေျပာေျပာ ဒီလိုျမင္လိုက္ရသည့္အတြက္ သူ႕ႏွလုံးသားကိုဓားျဖင့္မႊန္းခံေနရသလိုပင္။
ထို ella ဟုေခၚသည့္ေကာင္မေလးေနာက္လိုက္ခဲ့ၿပီး။ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္ကိုစူးစမ္းသလိုၾကည့္ေနမိသည္။ ေနရာတိုင္းမွာ ပန္းခ်ီကားမ်ားႏွင့္ျပည့္ေနၿပီး cctv လြတ္သည့္ေနရာဆိုတာမရွိ။ ဒယ္ဒီႀကီးဆိုတာ နိုဝယ့္ဖခင္မဟုတ္လား။ သူကဘယ္လိုျဖစ္ၿပီးဒီေန႕ရာကိုေရာက္ေနရသနည္း။ နိုဝယ့္ဖခင္ဆို နိုဝယ္ႏွင့္မ်ားအတူရွိေနမလား။ အခုခ်ိန္မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မိလွ်င္သူနာက်င္မႈေၾကာင့္ေသသြားနိုင္သည္။ တို႔မင္းကိုမမုန္းခ်င္ဘူး နိုဝယ္ရယ္။
YOU ARE READING
ဒဏ္ဏာရီ - θρύλος (completed-9)
Romanceတစ်ခါတစ်လေကျတော့လဲ ဆန်းကြယ်တဲ့ ဒဏ္ဏာရီ ထဲကို ခုန်ဆင်းချင်မိပါရဲ့။
