သူရန္ကုန္ျပန္ေရာက္ေတာ့ နိုဝယ္မွာ သူ႕ထက္အရင္ႀကိဳေရာက္ေနၿပီျဖစ္သည္။ ဒါကိုသိေတာ့ နာနာက်င္က်င္ႏွင့္ ဟန္မေဆာင္နိုင္စြာရီမိေလသလား။ သူ႕ကိုဘယ္ေတာ့ျပန္လာမွာလဲဟုဖုန္းဆက္ေမးသည့္ညက သူအမွန္ကိုမေျပာပဲေနခဲ့ရမွာ။
"ဏရီ မ်က္ႏွာလဲမေကာင္းပါလား ဘာျဖစ္ေနတာလဲဟင္ ေနမေကာင္းဘူးလား ဏရီ႕ၾကည့္ရတာအားမရွိသလိုပဲ"
"တို႔ေနေကာင္းပါတယ္ နိုဝယ္ေကာ ဒီရက္ပိုင္းဘာေတြလုပ္ေနလဲ တို႔ဒီမွာမရွိတုန္း"
"ကြၽန္မ ဘန္ေကာက္ခဏျပန္ၿပီးေတာ့တစ္ရက္ေလာက္ပါပဲ ဒယ္ဒီႀကီးနဲ႕သြားေတြ႕ရတာ"
"ေအာ္"
အခုသူျမင္ေနရသည့္ နိုဝယ္မွာ ဂ်င္းေဘာင္းဘီအပြသားကို t shirt ခပ္ပြပြႏွင့္တြဲဝတ္ထားေလေတာ့ အကၤ်ီၾကားပုံၾကားထဲႏွစ္ျမဳပ္ေနဟန္။ ဒါေပမဲ့ သူျမင္ေတြ႕ခဲ့သည့္ နိုဝယ္က စကပ္အမဲအတိုႏွင့္ ဗိုက္သားမ်ားေပၚေနသည့္ခါးတိုအကၤ်ီေလးႏွင့္အတူ အေပၚမွ အမဲေရာင္ ကုပ္တစ္ထပ္ကိုထပ္ဝတ္ထားသည္။ ထို႔ျပင္ ယခုလိုမ်က္ႏွာခပ္ရွင္းရွင္းမဟုတ္ပါပဲ ခ်ယ္သထားသည့္ဟန္ပန္။ သူမျမင္ဖူးသည့္ ဏရီ႕ရဲ႕ပုံရိပ္ကသူ႕ကိုဝမ္းနည္းေစသည္။
"နိုဝယ္ တို႔ကိုဘာလို႔ခ်စ္တာလဲ"
"ဘာလို႔ခ်စ္တာလဲဆိုၿပီးအေၾကာင္းျပခ်က္ေတြလိုလို႔လား ဏရီရဲ႕ ကြၽန္မ ဏရီ႕ကို ဏရီျဖစ္ေနလို႔ခ်စ္တာေလ"
"တို႔လဲ နိုဝယ္ျဖစ္ေနလို႔ခ်စ္တာနိုဝယ္ အဲ့တာေၾကာင့္ ကြၽန္မကို နိုဝယ္မေျပာရေသးတဲ့ကိစၥေတြရွိေသးရင္အခုဖြင့္ေျပာလို႔ရတယ္ေနာ္ တို႔နားေထာင္ဖို႔အသင့္ပဲ"
"ဘာကိုေျပာရမွာလဲဏရီရဲ႕ ကြၽန္မမွာ ဏရီ႕ကိုဖုံးကြယ္ထားတာမရွိပါဘူး"
ဟုတ္ရဲ႕လားနိုဝယ္။ မင္းမ်က္ဝန္းေတြကေတာ့ မင္းေျပာတာရဲ႕ဆန့္က်င္ဘက္ျဖစ္ေနတာ။ တို႔သိလာရတဲ့မင္းရဲ႕အေၾကာင္းေတြကအမွားေတြျဖစ္ေနပါေစလို႔တို႔အခ်ိန္တိုင္းဆုေတာင္းေနမိတယ္။
"နိုဝယ္"
"ဟင္ေျပာေလ ဏရီ ကြၽန္မနားေထာင္ေနပါတယ္"
YOU ARE READING
ဒဏ္ဏာရီ - θρύλος (completed-9)
Romanceတစ်ခါတစ်လေကျတော့လဲ ဆန်းကြယ်တဲ့ ဒဏ္ဏာရီ ထဲကို ခုန်ဆင်းချင်မိပါရဲ့။
