KOYU KIRMIZI |Anlaşmalı Aşklar Serisi 2 • FİNAL| #Wattys2020

AR/2

"Allah'ım boşandım!"

Merve'nin bu cümleyi söyleyişinin ardından tam tamına bir ay geçmişti , fakat hala o cümlenin keyfini hâlâ  sürememişti. Şimdi ise aynı cümlelere lanet okuyordu. Aslında hayatına da aynı ceza sözcüklerini saydırıyordu. 

Kocasıyla iki yıl önce evlenmişlerdi , boşanma nedeni ise şiddetli bir geçimsizlik ve şiddetti. On sekiz yaşında evden kaçmasını bir hata olarak görse de geçmişe dönüp bunu yok edemiyordu. Keşkeler onu geçmişe döndürecek bir şeytandı ve geç olmadan da olsa bunun farkına varmıştı. Bunu istese de karnında bir kanıtı ve hatıraları  o vardı, onu asla atamazdı. Bebeğiydi...

"Ben evlenemem , aynı hataya düşemem anne." derken saçlarına giden elleri orada ki iki esmer teli bularak çekiştirdi.  

"Ama hamilesin , bunu daha önceden konuşmuştuk.Zorluk çıkarma."

"Hamileyim diye evlenmem mi gerekiyor?" derken gözlerini açarak derin bir nefes verdi genç kadın.

"Merve baban bilmiyor , ya aldıracaksın ya da evleneceksin. Ya bebeğin evlendiğin  adamdan değilse?"

Annesinin bu sözleri söylemesini bekliyordu,fakat bu kadar acımazsız olmasını beklemiyordu. Sadece tutkunları konuşulan her şeyi bir kenara topladı. Suçlu olduğunu her şeyden daha da iyi biliyordu.

"Anne bebekten bahsediyoruz ben nasıl aldırayım!" 

"Bunu yapmadan önce düşünecektin." derken kapıdan çıkan annesine baktı genç kadın.

"O benim kocamdı!"

Merve bir anda bağırırken kafasını ellerinin arasına alarak dudaklarını ısırdı. Boşanma makbuzu annesinin eline geçtiğinde, hangi tarihte dava olacağını görmüştü. Şimdi bir aylık bebeğin ortaya nasıl çıktığını bir anda söyleyemezdi.

Gözleri dolarken aynı zamanda burnunun direği sızlıyordu , fakat yapabileceği bir şey yoktu. Bebeğini öldürmek istemiyordu , her ne kadar zorla da olsa...

Elini cebine atıp telefonunda ki numaralar da gezindi. Bir kez kaçmıştı bunu tekrardan yapabilirdi , fakat numaralarında en ufak bir umut dahi yoktu.

'Allah'ım yardım et.' diyerek fısıldarken yanaklarından akan yaşlara dur diyemiyordu. Ellerini telefonundan çekip karnına koydu bebeğini hissetmek istercesine. Yeniden bir evlilik yapabilir miydi?

Kapı aniden açılınca arkasına baktı. Gözlerini silerek hemen ayağa kalkarak annesinin karşına geçti.

"Adam kaç yaşında?"

"Senden büyük , giy bunu nikah memuru gelir birazdan."

"Ne? Şimdi mi ?"

"Ne bekliyordun Merve? Karnının büyümesini mi?" Biraz blöf yapmaktan zarar gelmezdi.

"Babam peki?" derken ayağa kalkıp koca kahverengi gözlerini açtı genç kadın. Bu kadar çabuk olmasını beklemiyordu.

"Ona söylemiştim."

"Hamile olduğumu mu ?!"

"Hayır , evlenmek istediğini."

Babasıyla arası bozuktu , hatta artık bozulduğuna o kadar inanıyordu ki babasının onu evlatlıktan red ettiğini biliyordu.  Fakat öyle değildi , hiç bir şey tahmin ettiği gibi değildi. 

Merve ellerini dizlerine koyarak yeniden oturdu yatağına. Bu evden gelinlikle çıkmamıştı, ya da anlı şanlı bir törenle.Ama ikinci evliliğinde böyle olması gerekmiyordu.