/Tamamlandı/
Hiç yapmayacak bir şeyi yapsanız , düşünün... Boşansanız mesela. Delice aşık olduğunuz adamdan.
Ya da evden kaçsanız , yatak çarşafnızı sağlam bir yere bağlayarak sarksanız camdan. Sonra da hayatınızın aşkı zannettiğiniz bir kazmayla ka...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Ha?"
Yiğit telefonu iki saniyelik kulağından uzaklaştırıp arayan numaraya baktı. Numarayı bilmemesi üzerine kaşlarını çatıp telefonu yeniden kulağına dayadı.
"Taşak mı geçiyorsun kardeşim sen gece gece?"
Sesi garip çıksa da gecenin bu saatinde tepkisini sadece küfür ederek ve bağırarak gösterebiliyordu.
"Yiğit benim. Merve!"
Yatağında toplanarak oturdu Yiğit. Ellerini ilk önce gözlerine koyarak ovaladı, sonra ise boğazını temizleyerek derin bir nefes verdi.
"Ne evlenmesi?"
"Ne istersen yaparım , sadece beni al buradan." derken burnunu çekti Merve. Yiğit ilk önce durup etrafa bakınsa da sonra aklına gelebilmişti telefonda ki kadının kim olduğu. Uyandığı ilk an kafası karışık olan bir insandı. Gözlerini iyice açarak boğazını temizledi.
"Seninle evlenmeyeceğimi söylemiştim. Şimdi bana serenat mı yapıyorsun?"
Cümlesini bitirdikten sonra hiç bir şey eden beklemeye başladı Yiğit. İç çekiş sesleri durmuş sadece bir kaç çirkin burun çekişi kalmıştı.
"Ben...Üzgünüm."
Yiğit kapanan telefona aval aval bakarak omuz silkti. Başında ki bela kendiliğinden gitmişti ya , ona seviniyordu...
Merve telefonu kapattıktan hemen sonra yere atmıştı kendini. Onu aradığına inanamıyor , bunu neden yaptığını soruyordu kendine. Ellerini yüzüne koyarak ağlamaya devam etti. Gözlerini silerek burnunu çekti. Ayağa kalkarken telefonunu tamamen kapatıp cebine koydu.
Yerde ki çantasını alarak son kez gözlerini kapadı.Arkasını sadece bir kaç saniyeliğine dönerek eve bir kez daha baktı. Omuzuna astığı çantasını sıkıca tutarak kapıya doğru yürüdü. Salonun ışığını çıkmadan önce kapatarak çıktı evden. Kapıyı ardından yavaşça çekerek derince bir enfes aldı.
Hava soğuktu , hiç olamadığı kadar.Kollarına tutunarak yürümeye başladı , kaçıyordu. yine...
Derin bir nefes vererek burnunu çekti. Daha fazla duramazdı burada.Yiğit ile evlense bile o kadar iyi olmayacaktı durum. Babası onu her zaman hatırlayacaktı , kötü olarak.Arkasında hiç bir iz bırakmadan yine gidiyordu , ya da hiç bir iz bırakmadığını tahmin ediyordu.
Ankara'nın sert soğuğunda yavaşça yürürken caddeye çıktı. Saatin akşam için biraz geç olmasına rağmen sokakta hala insanlar vardı. Aniden durup uzaklaşan evine döndü. İki yıl önce giderken arkasına bakmamıştı , ama şimdi bakıyordu.Geri dönmek istercesine...
//
Sabah Yiğit sıcak yatağından kalkarken havanın karardığını fark etti.Yataktan kalkar kalkmaz kapalı olan havaya homurdanarak göz devirdi. Elini karnına koyarak dolabına yürüdü , çıplak tenine ince bir t-şört alarak giyindi ve çıktı odasından.
