Genç kız üniversitede bir günün daha bitmesiyle derin bir nefes aldı. Hukuk fakültesinde okuyup avukat olmak çocukluk hayaliydi ve bunu gerçekleştirdiği için kendisiyle gurur duyuyordu ama keşke bu kadar zor olmasaydı. Dersler onu o kadar çok yoruyordu ki...
Genç kızı yoran sadece dersleri değildi tabi ki. Ablası ve en yakın arkadaşı Defne'nin Dean ile ilgili ağzından laf almaya çalışmaları onu derslerden daha çok yoruyordu. Alt tarafı gözlerini beğendiğini söylemişti. Defne 'sen aşıksın kızım' dedikten sonra açıklama fırsatı vermeden ablasını aramış 'Deniz sonunda aşık oldu' diye ablasına dedikoduları yaymıştı. İşin komik yanı ise ablasının mutluluktan ağlaması olmuştu. Hep o hormonlar yüzünden... Genç kız aklındaki düşüncelerle gülsem mi ağlasam mı diye düşünürken gördüğü arabayla yüzüne bir tebessüm yerleştirdi. Bu araba Defne'ye aitti. Defne bir tanecik arkadaşına kıyamamış olacak ki onu almaya gelmişti. Hızlı adımlarla arabanın yanına vardığında arabanın boş olduğunu gördü. Neden mutluluğu hep yarım kalıyordu ki sanki. Sıkıntıyla çantasına fırlattığı telefonu ararken
-"Kızım şu çocuğa bak."
-"O ne be?"
-"Okula meteor düştü de bizim mi haberimiz yok?" Okuldaki kızların sessiz(!) bir şekilde yaptıkları iltifatlara göz devirirken çantasında bulduğu telefonuyla Defne'yi arama işlemine koyulmuştu bile. Telefonun kapalı olduğunu anladığında sıkıntıyla nefesini dışarı verdi.
"Deniz şu çocuğa bak."
-"Çağla, hayatında hiç erkek görmemiş gibi davranan kızlardan biri olma lütfen"
"Ama Deniz o çocuk."
-"Banane kızım o çocuktan Defne'yi bul bana. Defne'yi"
-"Deniz o çocuk yüzüne pasta yapıştırdığın çocuğun ta kendisi." Genç kız büyük bir heyecanla Çağla'nın daha doğrusu oradaki tüm kızların baktığı yere çevirdi bakışlarını. Şaka gibiydi ama bu gerçekten oydu.
-"Ne işi var ki onun burada?"
-"Orasını bilemem ama bildiğim bir şey varsa o da Defne'nin arabasıyla geldiği."
-"Defne bunu da yaptın ya helal olsun sana." Genç kızın sitemli sesi Çağla'yı eğlendirmişti.
-"Defne'den korkulur vallah. Neyse gidip sorsana niye burdaymış."
-"Saçmalama kızım ben niye gidiyorum. Bu kadar merak ediyorsan sen git." Çağla bir kaç saniye düşündükten sonra
-"Tamam ben gidip insanlık görevimi yerine getireyim o zaman." Deniz yanından ayrılan Çağla ile birlikte kalp atışlarının hızlandığını fark etti. Bu duyguyu bilmiyordu ama bildiği birşey varsa o da hiç hoşuna gitmediğiydi. Kendine gelmek istermişçesine başını sağa sola salladı ve içinden tekrar etti. 'Sakin ol Deniz. Senin için geldiğini nerden biliyorsun.'
Çağla'nın Dean'in yanına gidip konuşmaya başladığı gördüğünde ne konuştuklarını merak etti genç kız. 'Keşke vampir olsaydım' diye saçma bir düşünce geçirdi içinden. Bir anda ikisininde bakışları kendisine çevrildiğinde hızla başını aşağıya eğdi. İlk defa kendine kızdı Deniz. Neden bakamıyordu gözlerinin içine? Neden utanıyordu? Neden kalbi bu kadar hızlı atıyordu? Genç kız bu soruların cevabını ararken yanında duran kişiyle kalp atışları daha da belli etti kendini. Yüzünü daha görmemişti ama 1 günde kokusunu unutmak saçma olurdu bakışlarını yerden yanındaki kişinin yüzüne çevirdiğinde ona gülümseyerek bakan Dean ile göz göze geldi.
