-"Dean."
-"..."
-"Dean! Birşey söyle. Bir tepki ver, lütfen."
-"..."
-"Dean!"
-"Şaka mı yapıyorsun?"
-"Böyle bir konuda şaka yapabilir miyim?"
-"Bu konuyu defalarca konuştuk. Sen her defasında 'hazır değilim' dedin. Şimdi de bana 'hamileyim' diyorsun."
-"Nasıl olduğunu bende anlamadım ama oldu işte... İlk duyduğumda ne tepki vereceğimi bilemedim ama..."
-"Alışmaya mı başladın?" Genç kadın, yüzüne yerleşen gülümseme ile elini yavaşça karnında gezdirip
-"Evet. Bebeğime alıştım. Anne olma fikrine alıştım." Deniz, karnına şüpheli gözlerle bakan kocasının yüzünde hiçbir mimik oynamaması sonucunda yüzündeki gülümsemenin silinmesine engel olamazken "Sen ne düşünüyorsun peki? Sevindin değil mi?"
-"Bilemiyorum, Deniz. Birkaç hafta önce söyleseydin sevinebilirdim ama şimdi ne hissetmem gerektiğini bilmiyorum."
-"Dean, beni korkutuyorsun. Şuan sevinçten havalara uçman gerekiyordu. Düşünmen değil."
-"Her zaman istediğin olmaz, Deniz. Kimse sana bunu öğretmedi mi?" dedikten sonra yavaş bir şekilde oturduğu yataktan kalktı.
-"Ne-nereye gidiyorsun?"
-"Dışarı çıkıyorum. Düşünmeye ihtiyacım var."
XxxxX
Genç kadın, gözlerini açtığı gibi yattığı yatakta doğrulurken odanın açılan kapısı ile bakışlarını elinde tepsiyle kendisine doğru yaklaşan kocasına çevirdi.
-"Günaydın. İyi uyuyabildin mi? İyi misiniz?" Dean'in kendisine mutluluktan parlayan gözlerle baktığını fark eden genç kadın
-"Gitmedin." diye fısıldadı. Elindeki tepsiyi yavaşça yatağın üstüne bırakan genç adam, karısının ellerini ellerine hapsettikten sonra
-"Gitmem mi gerekiyordu?" diye sordu.
-"Ben gittiğini gördüm. Anlaşılan rüyaymış... Kabus demek daha mantıklı."
-"Anlatmak ister misin?"
-"Hayır. Kesinlikle anlatmak istemiyorum. Elimde olsa hafızamdan silerim." Deniz, gördüğü rüyanın etkisiyle olduğunu düşündüğü gözyaşlarının yanaklarından süzülmesiyle başını yavaşça kocasının göğsüne yaslayıp kollarını kocasının beline sardı.
-"Deniz! Canın mı acıyor? Hastahaneye gidelim mi?" Genç kadın, başını 'hayır' anlamında salladıktan sonra
-"Özür dilerim. Aylarca seni üzdüğüm için. Mutlu olmana engel olduğum için özür dilerim."
-"Olanlar geçmişte kaldı."
-"Senin için öyle ama ben kendimi affedemiyorum."
-"Deniz, yapma!"
-"Anlamıyorsun. Defne ve Amanda bebeklerini kucaklarına aldıkları gün bebeğim benimle birlikteydi. Ondan sonraki günlerde 'ben hazır değilim' dediğimde de. Bana ihtiyacı vardı ama ben her fırsatta istemediğimi söyleyip durdum. Ben berbat bir insanım ve berbat bir anne olacağım."
-"Sen harika bir anne olacaksın."
-"Bunu bilemezsin."
-"Biliyorum çünkü sen herşeyden önce harika bir insansın. Harika bir eşsin... Dediklerinden pişman olman bile bunun bir göstergesi ve sen daha şimdiden bebeğimize sımsıkı sarılmış durumdasın. Deniz, bebeğimiz de bende çok şanslıyız... Bizim şansımız sensin."
