-"Tamam, hayatım."
-"..."
-"Dikkat ederim, hayatım."
-"..."
-"Senden başkasına bakmam, hayatım." Genç adam, duyduğu kahkaha sesiyle birlikte bakışlarını sinirli bir şekilde arabayı süren arkadaşına çevirdi.
-"..."
-"Görüşürüz, hayatım." Alex, hızlı bir şekilde telefonu kapatıp derin bir nefes aldıktan sonra öfkeli bakışlarını tekrar Dean'e çevirdi. "Sevgilimle konuşurken kahkaha atma nedenini sorabilir miyim Bay Brown?"
-"Defne ile olan konuşmalarınızda gözüme köpek yavrusu gibi görünüyorsun." Alex, Dean'in kendisine yaptığı benzetmenin şaşkınlığı ile
-"Köpek yavrusu mu?" diye sormadan edemedi.
-"Evet. Köpek yavrusu. Masum, tatlı, savunmasız..." Alex, gözlerini kapatıp başını koltuğun başlığına yasladıktan sonra sessizce fısıldadı.
-"Bana güvenmiyor."
-"Güvenmemesi çok normal. Ben bile sana güvenmiyorum."
-"Dean, ben çok ciddiyim."
-"Bende öyle. Arkadaş olalı 10 yıldan fazla oldu ama hala seni çözebilmiş değilim." Alex, Dean'e kafası karışmış bir şekilde baksa da Dean gözlerini yoldan ayırmadığı için farketmedi.
-"Ben 10 yıl önce nasılsam şuanda da öyleyim."
-"Seni ilk gördüğüm gün gözünde gözlük, dişinde ise diş teli vardı. Ve fazlasıyla sessizdin. Ağzından laf almam saatler sürerdi... O Alex'i özlemiyor değilim tabi ki. Şimdiki Alex'ten çok daha iyiydi. En azından susmasını biliyordu."
-"Çok konuştuğumu mu ima ediyorsun sen?"
-"Bir de trip atmak nedir bilmiyordu tabi." Alex, sinirle oturduğu koltuğa yayıldıktan sonra
-"Lisedeki halim tam bir fiyaskoydu. Sürekli küçük görüyorlardı beni. Lisenin daha ilk günü dayak yemekten son anda kurtulmuştum. Bunu sana neden söylüyorsam beni kurtaran sendin zaten. Hem de tüm lise hayatım boyunca." Dean, Alex'in sesindeki saf öfkeyi farkettiğinde istemsizce derin bir nefes aldı. Bu Alex için normal bir durumdu. Lise döneminden ne zaman konu açılsa Alex öfkeleniyordu.
-"Seni neden kurtardığımı biliyor musun peki?"
-"Tabi ki de biliyorum. Zavallı olduğum metrelerce öteden belliydi. Sende gelip yardım ettin." Dean, Alex'in kendisine baktığının bilinciyle başını onaylamaz bir şekilde sağa sola doğru salladı.
-"Yanlış biliyorsun... Seni kurtardım çünkü bir arkadaşa ihtiyacım vardı."
-"Saçmalama Dean. Sen okulun en popüler çocuğuydun."
-"Popüler olmamın nedeni Brown soyadına sahip olmamdı. Tıpkı senin Roberts soyadına sahip olduğun gibi."
-"Hey! Soyadım ne olursa olsun okulun 'ezikler takımımın' başındaydım ben ama sen öyle değildin."
-"Evet. O konuda haklısın ama bu benim sert ve soğuk duruşumu değiştiren bir unsur değildi. Herkes korkarak bakıyordu bana... Sen hariç."
